Νεκρή φύση

Δύο ψάθινα καπέλα κρεμασμένα
στο σοβατισμένο τοίχο
του κυκλαδίτικου σπιτιού
είναι ό,τι θα απομείνει

Θα υπαινίσσονται
για τους μυημένους
τις ζωές μας
που έλιωσαν σιγά σιγά
μες στον αμείλικτο ήλιο
του καλοκαιριού

Προς Πειραιά

Απ’ το παράθυρό μου βλέπω τη Νάξο
να επιπλέει νωχελικά σχεδόν άγνωστη
Μια μπλε πινελιά μάς χωρίζει φαρδιά
και τη χαράσσει ένα μπρίκι

Οι πρόγονοί μου θα έκαναν το ίδιο ταξίδι
ηλιοκαμένοι βρακοφόροι προς τον Πειραιά
Μια τέτοια μέρα θα ήταν ανεπαίσθητα
φύσαγε ο βοριάς Αύγουστος ίσως του 1830

Τους παρατηρώ από τούτη τη βίγλα σκυφτός
Μια μπλε πινελιά μάς χωρίζει

Το νησί

Το νησί είναι από πέτρα πολύτιμη
κατεργασμένη από τον δυνατό αέρα
που σε ζαλίζει σαν χόρτο

Λυγίζει τα σπίτια του χωριού
στα στενά συρίζει διαπεραστικά
σέρνει με βία τα πουλιά προς το μοναστήρι
τα μεταρσιώνει σε σύμβολα

Είναι όμως το νησί μιας άλλης εποχής
Τίποτε πια δεν είναι το ίδιο
Οι μέρες μας πεθαίνουν πριν από εμάς

Ο Νίκος Αλιφέρης γεννήθηκε στην Αθήνα. Σπούδασε μαθηματικά και φιλοσοφία στο Λονδίνο και το Παρίσι αντίστοιχα. Έχει εκδώσει τις ποιητικές συλλογές: Άβυδος (Άγρα 1994), Eκ του Mετώπου (Άγρα 1998), Προσωπογραφίες και άλλα ποιήματα (Άγρα 2005), Η ζωοφόρος του ουρανού (Άγρα 2013).

Έχει μεταφράσει τα Γράμματα από την Eλλάδα του Γ. Φλομπέρ (Άγρα 1984), τις Φιλοσοφικές Eπιστολές του Βολταίρου (Αλεξάνδρεια 1990), το Φινιστέρε και άλλα ποιήματα του Ε. Μοντάλε (Άγρα 1995), το Hμερολόγιο του ΄72 του Ε. Μοντάλε (Άγρα 1999), το Περί Ποιήσεως (Άγρα 2005) και το Ημερολόγιο του ‘71 του Ε. Μοντάλε (Άγρα 2013).

Twitter