μετάφραση: Αλεξάνδρα Αντωνακάκη

Τι μας κράτησε μακριά; Αν κοιτάξω στον καθρέφτη και αναρωτηθώ, τότε θα δω μια παραποιημένη μορφή, μια μοναχική γραφή και δεν θα με καταλαβαίνω πια ούτε εγώ η ίδια. Σε αυτή την απέραντη παγωνιά έπρεπε να αποξενωθούμε, παρά την ασίγαστη αγάπη; Σου ξεστόμισα ίσως φλέγοντα λόγια, καμένες, κακόγουστες, διαπεραστικές προτάσεις ή και ανούσιες, χωρίς λάμψη, σαν να ήθελα να εντείνω την αθλιότητά σου και να σε διώξω με το νου μου από τον κόσμο μου. Ήρθες βέβαια έχοντας εμπιστοσύνη, κάποιες φορές αδέξια, αξιώνοντας μια λέξη με όμορφα χρώματα, ακόμη και παρηγοριά ήθελες και εγώ δεν ήξερα να σε παρηγορήσω. Ούτε τα βαθυστόχαστα νοήματα είναι η δουλειά μου.

Αλλά μια ασίγαστη αγάπη για σένα δεν με εγκατέλειψε ποτέ και τώρα αναζητώ σε ερείπια και στους αιθέρες, στον παγωμένο άνεμο και στον ήλιο, τα λόγια για σένα που θα με ρίξουν ξανά στην αγκαλιά σου. Επειδή ο πόθος μου για σένα με αναλώνει.

Δεν είμαι κομμάτι υφάσματος, ούτε και φτιαγμένη από ρούχο που θα μπορούσε να καλύψει τη γύμνια σου, αλλά από το κράμα όλων των υλικών του κόσμου. Κι επιθυμώ να εκραγώ στις αισθήσεις σου και στο μυαλό σου, όπως οι φλέβες του χρυσού στη γη, να σε ποτίσω με φως και να λάμψεις, την ώρα εκείνη που η μαύρη φωτιά, η θνησιμότητα, θα ξεσπάει μέσα σου.

Δεν ξέρω τι θέλεις από μένα.
Δεν είμαι ικανή για τον ύμνο που θα σε έκανε να κερδίσεις μια μάχη.
Μπροστά από βωμούς αποσύρομαι.
Δεν μεσολαβώ.
Όλες σου οι υποθέσεις με αφήνουν αδιάφορη.
Αλλά όχι εσύ. Μόνο εσύ όχι.
Εσύ είσαι τα πάντα για μένα.
Και τι δεν θα ήθελα να ήμουν εγώ για σένα!
Να σε ακολουθήσω θα ήθελα, όταν θα έχεις πια πεθάνει
να γυρίσω να σε κοιτάξω κι ας μαρμαρώσω
ν’ αντηχήσω σαν ένα τραγούδι
να κάνω τα θηρία που θα έχουν απομείνει να δακρύσουν
τις πέτρες να ανθίσουν
να αποδεσμεύσω το άρωμα από κάθε κλαδί.


Στις 25 Ιουνίου συμπληρώνονται 90 χρόνια από τη γέννηση της Αυστριακής ποιήτριας και πεζογράφου Ingeborg Bachmann. Γεννήθηκε στο Κλάγκενφουρτ της Αυστρίας και πέθανε στις 17 Οκτωβρίου 1973 στη Ρώμη. Αποτελεί μία από τις σημαντικότερες μορφές της ποίησης και της λογοτεχνίας του 20ού αιώνα. Σπούδασε σε Πανεπιστήμια της Αυστρίας Φιλοσοφία, Ψυχολογία, Γερμανική Φιλολογία και Νομικά. Το 1949 ολοκλήρωσε τη διδακτορική της διατριβή με θέμα «Η κριτική κατανόηση της υπαρξιακής φιλοσοφίας του Μάρτιν Χάιντεγκερ». Ήταν μέλος της ομάδας 47, η οποία σηματοδότησε μία στροφή στη μεταπολεμική Γερμανία. Το πλούσιο έργο της αποτελεί ορόσημο στο χώρο της λογοτεχνίας, της ποίησης και της διανόησης και φυλάγεται στο Λογοτεχνικό Αρχείο της Εθνικής Βιβλιοθήκης της Αυστρίας. Η γενέτειρα πόλη της Κλάγκενφουρτ απονέμει κάθε χρόνο το βραβείο «Ίνγκεμποργκ Μπάχμαν» προς τιμήν της, ένα από τα σημαντικότερα λογοτεχνικά βραβεία στον γερμανόφωνο χώρο. Έγραψε ποιητικές συλλογές, μυθιστορήματα, λιμπρέτα, ραδιοφωνικά έργα και δοκίμια. Από τα γνωστότερα μυθιστορήματα της είναι Ο Ιβάν, ο Μαλίνα κι εγώ και Η περίπτωση Φράντσα.

Twitter