Γλυκύπικρον αμάχανον ορπετόν
Αρχαία ερωτικά ποιήματα
μετάφραση: Νίκος Βασιλειάδης
ΣΑΠΦΩ
Ο Έρως με δονεί, με παραλύει,
γλυκόπικρο, αμάχητο ερπετό.
*
Ήρθες –και πώς σ’ αποζητούσα–
και το μυαλό μού δρόσισες, που τό ’καιγε ο πόθος.
*
Ο Έρως μου τράνταξε τον νου
σαν άνεμος, που στις βουνίσιες δρυς έχει χυμήξει.
ΑΝΑΚΡΕΩΝ
Τα ζάρια του Έρωτα
τρέλα και σάλεμα.
*
Αγόρι μου με το παρθένο βλέμμα,
πώς σε ποθώ και δεν το νιώθεις...
Πού να το ξέρεις πως εσύ
ηνιοχεύεις την ψυχή μου...
*
Μ’ έσφαξε ο Έρως σαν χαλκιάς μ’ ένα μεγάλο
τσεκούρι! Σε φαράγγι μ’ έλουσε χειμερινό.
*
Τι φτερουγίζεις πιο ανάλαφρα
κι από τον ήχο της φλογέρας
με το κορμί στα μύρα βουτηγμένο;
*
Ποιος, με το νου στραμμένο στη γλυκειά εφηβεία,
στους ήχους του σπαραχτικού ζουρνά χορεύει;
*
Τσίμπησα μια μικρή μπουκιά παστέλι κι ήπια
έναν κουβά κρασί και τώρα αβρά τραγούδια ερωτικά
με την κιθάρα λέω. Για την καλή μου ξεφαντώνω.
ΠΛΑΤΩΝ
Έχω την Αρχεάνασσα, κολοφωνία εταίρα.
Και στις ρυτίδες της ακόμα έρωτας δριμύς φωλιάζει.
Ποιαν πυρκαϊά διαβήκατε, ταλαίπωροι, όσοι
την απαντήσατε στης νιότης της τον πρώτο απόπλου…