μετάφραση: Ζντράβκα Μιχάιλοβα

Ο ΓΙΑΚΩΒΟΣ ΚΑΙ Ο ΑΓΓΕΛΟΣ

Απόψε τη νύχτα άρχισες να βογκάς

σαν πληγωμένος μετά τη σκληρή μάχη

με τον Άγγελο

το πρωί σε κοίταξα –

λευκό χαμόγελο στα χείλη σου

αποτυπωμένο με ουράνια σφραγίδα

κοίταξα τα χέρια μου, δεν ήταν στη θέση τους

το δωμάτιο έμοιαζε με πρωινό

ύστερα από καρναβάλι:

γύρω από το κρεβάτι κείτονταν

σε λιμνούλες χθεσινού κρασιού

τα παλιά μας δέρματα απλωμένα στον ήλιο

δε θα τα φορέσουμε

θα ξεκινήσουμε άυλοι

κάτω από τις σκιές των δέντρων

ύστερα θα πετάξουμε ψηλά

θα φτάσουμε ως Εκεί πριν από τα πουλιά

αλυσοδεμένοι από σάρκα, πούπουλα και αίμα

ΟΙ ΤΡΕΙΣ ΜΑΪΜΟΥΔΕΣ

Είσαι τυφλή –λέει–

στηρίξου πάνω μου

Τείνει σ’ εμένα το ένα χέρι

με το άλλο

κλείνει τα μάτια της

Πιάνω το χέρι και ξεκινάω

Προς τα πού θα πάμε;

Προς τα εκεί

Τα αυτιά σου ακούνε τον αέρα

Γνωρίζουν τις λέξεις

Θυμούνται άραγε τη ρίζα

Δεν ακούω τίποτα

Δε θυμάμαι τίποτα

Δεν ξέρω τίποτα

Ξεκίνα τότε

Προς τα πού θα πάμε

Προς τα εκεί

Το στόμα μου πια δε βιάζεται

να προλάβει τα χέρια

Προσπαθώ να μιλήσω

με άλλα λόγια

αλλά εκείνα έπεσαν χάμω

Έσπασαν

άρχισα να

τα μαζεύω

Σκόρπισαν γύρω οι συλλαβές

προς όλες τις κατευθύνσεις

Τα χέρια μου έφυγαν επίσης

Τα μάτια μου έτρεχαν πιο γρήγορα

από αυτές

Έβαλα το πιο βαρύ

λουκέτο στο στόμα μου

και ξεκίνησα

Στο δρόμο μου συνάντησα

παράξενα πράγματα

άκουσα άγρια θηρία να μιλούν

ανθρώπινες γλώσσες

είδα τα δέντρα να αγκαλιάζονται

και να αλληλομισούνται

Κάτι τρομερό ήθελα να εκστομίσω

όμως δεν τόλμησα

Σιωπούσα μόνο

Δεν άκουσα

Δεν είδα

ΚΟΡΑΚΙΑ

Αρνούμαι να μετρώ τα πουλιά

που κάθισαν στους ώμους σου

αρνούμαι να τα ξεπεράσω

αρνούμαι να τα τρέφω με λόγια

φόβους και άλλους σπόρους

όταν έρχεσαι μπροστά μου

δε βλέπω πρώτα εσένα – αλλ’ αυτά:

ένα σμήνος πεινασμένα κοράκια

που φώλιασαν στο μέτωπό σου

τα νιώθεις αλλά και πάλι δεν ξέρεις

πως βρίσκονται εκεί

φιλώ εσένα

ενώ βαρύ φτερούγισμα

ανασαλεύει τον αέρα

τα χέρια μου είναι ραμφισμένα

Μονάχα όταν κοιμάσαι πετούν μακριά

φυλάω παντοτινή σκοπιά

δίπλα σου όταν κοιμάσαι

θα περιμένω λίγο ακόμη

ο αέρας να μαυρίσει.

πίσσα τα πούπουλα και φτερά

να σκορπιστούν

στο δωμάτιο

εδώ είναι τα χείλη μου

κρατάω το μαχαίρι

στο χέρι μου

(Από την ποιητική συλλογή Ο Γιάκωβος και ο Άγγελος)

Η Patritsia Nikolova γεννήθηκε στη Σόφια το 1979. Τελείωσε το Εθνικό Λύκειο Αρχαίων Γλωσσών και Πολιτισμών «Κωνσταντίνος-Κύριλλος Φιλόσοφος». Σπούδασε βουλγαρική φιλολογία και φιλοσοφία στο Πανεπιστήμιο της Σόφιας και θεατρολογία στην Εθνική Ακαδημία Θεάτρου και Κινηματογράφου «Κράστιο Σαράφοβ». Έχει εκδώσει τρεις ποιητικές συλλογές: Η Νίκη και η μύγα (εκδ. Plamak, 2000), Η ώρα του σκύλου (εκδ. Zanet 45, 2003) και Ο Γιάκωβος και ο Άγγελος (εκδ. Ciela, 2010). Η τελευταία της ποιητική συλλογή ήταν υποψήφια για το βραβείο ποίησης «Ιβάν Νικόλοβ». Είναι κάτοχος του εθνικού βραβείου γυναικείας ποίησης «Dora Gabe» (1999), καθώς και άλλων λογοτεχνικών βραβείων. Ποιήματά της έχουν μεταφραστεί στα αγγλικά, τα πολωνικά, τα γερμανικά, τα αρμενικά και τα εβραϊκά. Διηγήματα, ποιήματα, κριτικά κείμενα και λογοτεχνικές μεταφράσεις της έχουν εκδοθεί σε περιοδικά και εφημερίδες.

Έχει διατελέσει μέλος της κριτικής επιτροπής του Εθνικού Διαγωνισμού Λογοτεχνίας «Petya Dubarova», καθώς επίσης και μέλος κριτικών επιτροπών σε εθνικά και διεθνή θεατρικά φεστιβάλ. Εδώ και δέκα χρόνια είναι τακτική συνεργάτιδα της πολιτιστικής εκπομπής Art Efir της Εθνικής Ραδιοφωνίας της Βουλγαρίας.

Εργάζεται ως ελεύθερη επαγγελματίας, δημοσιογράφος, μεταφράστρια και επιμελήτρια κειμένων. Υπό έκδοση είναι το τέταρτο βιβλίο της με τίτλο εργασίας Μικρές μυθολογίες.

Twitter