Τρία ποιήματα της Μαρίας Καρδαρά
ΔΕΝ ΑΝΤΕΧΩ
Γλυκό μου πρόσωπο πολυαγαπημένο αβοήθητο
στις αλλεπάλληλες ριπές
και τα ραγδαία γεγονότα
σε κόβουν κομμάτια
τρέχεις αιμόφυρτος
και πέφτεις στο τραπέζι των θεών
στρωμένο για το δείπνο
έτοιμοι όλοι
για το μακάβριο θέαμα.
Σαν άνθρωπος δεν αντέχω
ούτε σαν άλλο ζο.
ΑΝΤΕΧΩ
Από πόνο μεγάλο υποθάλπω άχωρον χθόνα
με τριαντάφυλλου μύρο
και συνέρχομαι σα βουή
σε όλους τους τόπους τους μακρινούς
και τους ξεχασμένους
και αντέχω
αντέχω με άνοια
την τραγική συνείδηση του όντος
αντέχω την ορφική φιλομάθεια
να πω τ’ όνομά σου
και το χέρι του σκελετού
μου κλείνει το στόμα.
ΑΚΟΜΑ ΜΙΑ ΠΥΡΑ
Η αγχώδης αναμονή των λαών
η αρπαγή της φωτιάς με τα όπλα
υψωμένος βωμός ο μαύρος χρυσός
στις σπηλιές του χύνεται αίμα
κι ενώ συνεχίζεται του πολέμου
το βάρβαρο δόγμα
φανατικοί απαιτούν
ακόμα μια πυρά για τον Σαβαναρόλα
με κάποια σφίξη της διαφώτισης μαθαίνω.
Η Μαρία Καρδαρά γεννήθηκε στο Κατσαρού Μεσσηνίας. Σπούδασε στην Οδοντιατρική Σχολή της Αθήνας. Το 1981 εξέδωσε τη συλλογή Θρήνος για τη μητέρα μου. Ανέκδοτα ποιήματά της έχουν δημοσιευτεί στο περιοδικό Η λέξη. Ποιήματά της έχουν συμπεριληφθεί στην ανθολογία Τα ωραιότερα ποιήματα για τη μάνα (Εκδόσεις Καστανιώτη), καθώς και στην Ανθολογία θρησκευτικής ποίησης του Σήφη Κόλλια. Υπάρχει μεγάλη ανέκδοτη λογοτεχνική εργασία.