fbpx
ΤΡΙΑ ΠΟΙΗΜΑΤΑ της Elzbieta Stüdemann

ΤΡΙΑ ΠΟΙΗΜΑΤΑ της Elzbieta Stüdemann

μετάφραση: Γιώργος Λίλλης

 

Ο κόσμος είναι μικρότερος σήμερα
μόνο στη γλώσσα του συμβολισμού ακόμα απτός...

Είναι η γλώσσα του χιονιού
του φωτός και
η ζεστασιά της ελπίδας
κατά τη γέννηση.

Είναι η σιωπηλή ποίηση
η οποία προέρχεται από τα αστέρια,
ο απόηχος αυτής της ζωής,
αυτό που κάποτε ήταν και δεν είναι πλέον,
η επώδυνη κενότητα στο τραπέζι.

Είναι το μυστικό του μοιρασμένου ψωμιού...

Η γη φαίνεται σήμερα
να είναι σημαντικά καλύτερη
–ίσως ακόμη και ιερή–
δεν είναι πλέον ο ουρανός
που αντιμετωπίζει την επιστροφή...

**

Η λέξη ελευθερώνω
από την υποχρέωση στην κυριολεξία;
Το περιοριστικό
καθαρή έννοια,
της στενότητας της σύμβασης
στη δύσπνοια της αντικειμενικότητας

αν αποθηκεύει μόνο μια αλήθεια
και ως κριτήριο
για την αλήθεια η απολογία σου ισχύει...

Επειδή το τραπέζι για το οποίο μιλάς
ποτέ δεν θα είναι ένα τραπέζι
αλλά αυτό που βλέπω...

Το τραπέζι μου από το παράθυρο, όπου
στηρίζω το κεφάλι σαν άγρυπνος φρουρός
και ικετεύω τη μέρα
τελικά να έρθει...

**

Αν είχα την πείνα να έρθω πιο κοντά
ο κόσμος στη σκέψη μου θα διαχωριζόταν
στα όρια της μνείας
διαποτίζοντας την ψυχή στην εργασία
– να εισάγω τις λέξεις
όπως οι εγκαταλειμμένες κατοικίες
που αερίζονται με δική τους αναπνοή.
Από τους ξεθωριασμένους τοίχους
ζωγραφίζω εικόνες
σαν να είναι φευγαλέες εντυπώσεις.

Παραμένει σε κάθε λέξη
ένα κομμάτι του εαυτού μου
ώστε ο κόσμος να είναι πάντα
εντός του εύρους της εμπειρίας μου;

Όταν λέω ότι είναι νύχτα
την ακούω προσεκτικά μέχρι
που αποτυπώνεται στη σιωπή των τριζονιών,
ευωδιά λεπτή από μολόχα,
αισθάνομαι την καλοκαιρινή ζέστη της ημέρας
που εξακολουθεί να φέρει την ουσία μέσα της.

Όταν λέω το φεγγάρι είναι εκεί,
– το παρατηρώ,
όπου φαίνεται το πιο λαμπρό.
Όταν λέω: το σπίτι,
ξέρω πώς είναι,
να είσαι στο σπίτι σου,
ταπεινός για την τύχη σου.

Όταν λέω: Αγάπη
– σκέψου κάτι που ποτέ δεν σβήνει
κάτι που δεν πρέπει ποτέ να λείπει, όπως το νερό
το ψωμί, ο αέρας και το φως...

Η Elzbieta Stüdemann γεννήθηκε το 1949 στην Πολωνία και από το 1974 ζει στη Γερμανία, όπου εργάζεται ως καθηγήτρια της πολωνικής γλώσσας σε πανεπιστήμιο. Ποίησή της έχει δημοσιευτεί σε διάφορες ανθολογίες.

Εικαστικό: Asleep της Εύης Τσακνιά

 

ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΕΠΙΣΗΣ
ΛΟΓΟΤΕΧΝΙΚΑ ΚΕΙΜΕΝΑ > ΠΟΙΗΣΗ
«Έτσι πολύπαθη που είναι η καρδιά» του Γιάννη Στεφανάκι

ΑΝ ΣΕ ΚΑΝΟΥΝ ΚΑΛΥΤΕΡΟ ΤΑ ΛΑΘΗ ΚΑΛΩΣ ΚΑΜΩΜΕΝΑ (στο φως και στο σκοτάδι) Αν όμως τα έντερα σου δένουν κουβάρι  και την άκρη να βρεις δεν μπορείς  αν τα ίδια και πάλι θα κάνεις μόλις τη στροφή του δρόμου  αφήσεις· τότε  τα λάθη...

ΛΟΓΟΤΕΧΝΙΚΑ ΚΕΙΜΕΝΑ > ΠΟΙΗΣΗ
«Το θάμπωμα απ’ του θανάτου το μυστήριο» της Ελένης Λιντζαροπούλου

Θυμάμαι άρα Υπάρχω Στην Δέσποινα μνήμη Γεωργίας Σκέφτομαι άρα υπάρχω έλεγε ο φιλόσοφος, αλλά εγώ δεν το καταλαβαίνω Εγώ είμαι άνθρωπος πιο μυστικός Ξεθηλυκώνω από την γλώσσα μου όλους τους βόλους της συνείδησης Κρατώ μόνο την απορία Το...

ΛΟΓΟΤΕΧΝΙΚΑ ΚΕΙΜΕΝΑ > ΠΟΙΗΣΗ
«Ένα βράδυ με βροχή στη Νέα Υόρκη» του Τσαρλς Σίμικ

μετάφραση: Γεράσιμος Βουτσινάς επιμέλεια μετάφρασης: Αλέξιος Μάινας ΚΡΥΦΤΟ Δεν βρήκα κανέναν  Απ’ την παλιά συμμορία.  Πρέπει να κρύβονται ακόμα    Κρατώντας την ανάσα τους,    Προσπαθώντας να μη γελάσουν.  Ο δρόμος μας δεν υπήρξε...

ΤΕΛΕΥΤΑΙΕΣ ΚΑΤΑΧΩΡΙΣΕΙΣ

ΕΙΔΗΣΕΙΣ

ΔΙΑΓΩΝΙΣΜΟΙ

ΣΥΝΕΝΤΕΥΞΕΙΣ

Διεύθυνση

Πτολεμαίων 4
(Πλατεία Προσκόπων)
11635 Αθήνα,
Τηλ.-fax: 210.7212307
info@diastixo.gr
ISSN: 2585-2485

ΕΓΓΡΑΦΗ ΣΤΟ NEWSLETTER

Εγγραφείτε τώρα στο newsletter μας και μάθετε πρώτοι. τα τελευταία νέα για το βιβλίο και για τις τέχνες.

Με την επίσκεψη στο site μας, αποδέχεστε τη χρήση Cookies από το diastixo.gr, με σκοπό τη βελτίωση των υπηρεσιών που σας παρέχουμε.