μετάφραση: Ελένη Χωρεάνθη

 Κύριε, η γυναίκα
που σε πολλές αμαρτίες είχε περιπέσει,
όταν τη θεότητά σου ένιωσε,
μύρα πολύτιμα αγοράζοντας
και γοερά θρηνώντας
σου τα προσφέρει πριν από τον ενταφιασμό σου.
Αλίμονό μου, λέγοντας,
για μένα είναι νύχτα,
οίστρος ακολασίας κατασκότεινος
κι ασέληνος της αμαρτίας ο έρωτας.
Δέξου τις πηγές των δακρύων μου,
εσύ που μεταβάλλεις
το νερό της θαλάσσης σε νέφη.
Λύγισε κι άκου τους
στεναγμούς της καρδιάς μου,
εσύ που έστρεψες τους ουρανούς προς τη γη
με το να ξοδευτείς για το καλό του κόσμου.
Θα τα καταφιλήσω
τα άχραντά σου τα πόδια
και πάλι θα σου τα σκουπίσω
με τα σγουρά μου τα μαλλιά
(τα πόδια αυτά που,
όταν η Εύα το δειλινό στον παράδεισο
τον ήχο τους άκουσε,
από το φόβο της κρύφτηκε).
Τα πλήθη των αμαρτιών
και των κριμάτων μου τις αβύσσους
ποιος θα εξιχνιάσει,
της ψυχής μου Σωτήρα;
Μην παραβλέψεις κι εμένα τη δούλη σου,
εσύ, που το έλεός σου είναι αμέτρητο.

Twitter