ΣΑΝ ΤΟΥΣ ΠΡΩΤΟΠΛΑΣΤΟΥΣ

Καλοκαίρι.
Με τον οίστρο μας ασυγκράτητα να ξεφαντώνει
σαν τους πρωτόπλαστους μοιάζαμε
στην απέραντη και πάντα άδεια από κόσμο παραλία,
με τη λεπτή άμμο και τα γαλανά νερά.

Με τον οίστρο μας απελευθερωμένο,
σαν ηλιοχαϊδεμένη όρχηση
που μεσουρανούσε,
οικειοποιηθήκαμε την τοποθεσία.

ΠΟΝΟΣ

Ήμουν τακτική πελάτισσα στο κατάστημά της
και μια οικειότητα είχε αναπτυχθεί ανάμεσά μας.
Καθώς έγραφε την απόδειξη για κάτι που αγόρασα,
πάνω σε αυτή την τόσο πεζή διαδικασία
-μόλις συγκρατώντας την κατάρρευσή της-
ξαφνικά ξέσπασε:
«Τον φόβο του θανάτου πώς τον αντιμετωπίζεις.
Ο σύντροφός μου έσβησε στα χέρια μου από αρρώστια.
Γερνάω. Με την ατελέσφορη αγωνία της μοναξιάς πορεύομαι».

Συθέμελα με ταρακούνησε το ξέσπασμά της.

ΦΥΛΑΞΑ

Εκ βαθέων εκφράστηκε για μια παλιά αγαπημένη του:
«Με προσήλωση έκοψα και φύλαξα το απόκομμα
από ένα περιοδικό που είχε τη φωτογραφία της σε εκδήλωση.
Παραμένει αισθησιακή, όπως την αγάπησα.
Τα μεγάλα, γαλάζια μάτια της με αποτελείωναν».

Twitter