Τρία ποιηματα της Χαράς Πρεβεδώρου
Το μήλο
Προκαλούσε
το μήλο που ’χε πέσει απ’ το καφάσι·
ήταν πηγή φωτός για την εικόνα,
όπως οι κεντρικές μορφές
σε πίνακες της Αναγέννησης.
Οι γωνίες άπλωναν χέρια,
λιπόσαρκα με μπλάβες φλέβες.
Μήλον της Έριδος
και τι κατάντια οι τρεις διαγκωνιζόμενες:
γριές, με τον αιώνα της μεγάλης διάψευσης στη ράχη τους,
με τον αιώνα του διωγμού των μύθων
(τι τράβηξες, βρε μάνα, για μια μπουκιά ψωμί
στον δίδυμο καιρό).
Έξω απ’ το μύθο
σαπίζουνε τα σύμβολα.
Ἐξω απ’ το μύθο
η ταπείνωση.
Είναι αιτία πολέμου
ένα πεσμένο μήλο και η ασχήμια να τα διεκδικεί
με τρία χέρια;
Πρέπει να είναι.
Η δική μας Φοινικιά
Δεν ήταν σύμβολο του Παλαμά.
Δεν είχε εξωτερική ψυχή,
όπως οι Γίγαντες στα παραμύθια,
για να την κρύψουμε.
Ένα συνηθισμένο δέντρο ήταν
δίπλα σε μια ξερολιθιά.
Εμείς τη θεωρούσαμε αθάνατη,
γιατί οι ζωές μας είχαν άλλο μέγεθος,
όπως φανέρωνε το κορδωμένο της φολιδωτό κορμί.
Μα τίποτα δεν είναι να υπολογίζεις
ακόμη και στων δέντρων τις ζωές.
Έφαγε την καρδιά της
ένα μικρό κοκκινωπό σκαθάρι
με ρύγχος, η ισχύς του.
Και ο αέρας, φίλος παλιός, μαζί βουίζανε,
της φέρθηκε προδοτικά·
ευνόησε το τιποτένιο πλάσμα
λόγω φτερών.
Τον ίδιο χρόνο κι ο έρωτάς μας·
εμείς τον θεωρούσαμε αθάνατο·
του ’φαγε την καρδιά
μια τιποτένια κόκκινη στιγμή.
Οι λέξεις
Όταν οι λέξεις είναι άτακτες,
πεισμώνουν, κομπορρημονούν,
δεν τις λυπάμαι,
τις τιμωρώ,
αφήνοντάς τες στη γωνία.
Ποτέ δε μ’ άρεσε
να κάνουν τα δικά τους,
να μου τραβούν το στίχο
εκεί που θέλουν,
να χρωματίζουν άτσαλα,
να φληναφούν
της αποσιώπησης την ώρα.
Τρομοκρατώ τις λέξεις μου
να σέβονται τον εαυτό τους,
να υποδύονται το νόημά τους
σαν να ’ναι αλήθεια,
ώστε να γίνουν πιστευτές.
Κι αν δεν τα καταφέρνουν,
καλύτερα να λείπουν,
παρά να καταλήξουν
ένας κατάλογος με ψώνια
της αγοράς.
Η Χαρά Πρεβεδώρου γεννήθηκε στο Αργοστόλι Κεφαλονιάς από Μικρασιάτη πατέρα και Κεφαλονίτισσα μητέρα και ζει στην Αθήνα. Σπούδασε φιλολογία στο Πανεπιστήμιο Αθηνών και υπηρέτησε ως καθηγήτρια στη Μέση Εκπαίδευση.
Από τις εκδόσεις Γαβριηλίδης έχουν εκδοθεί οι εξής ποιητικές συλλογές της: Σήματα (2007), Οι περιπατητές (2009), Δορυφορήματα (2011) και Χρόνος ο Ακέραιος (2013).