Τέσσερα ποιήματα της Ασημίνας Ξηρογιάννη
Μοίρα
Η αδερφή μου ερωτεύθηκε
το ανέφικτο.
Δεν κρεμάστηκε ποτέ
αλλά έζησε σαν νεκρή.
Σουρεάλ
Ανέβηκα στη στέγη
Είδα μια γάτα
Πέθανε το λουλούδι του κήπου μας
Κι εγώ έμεινα μόνος
να παραπονιέμαι
στο χλωμό φεγγάρι.
Πικρή Ιστορία
Η μικρή κόρη του βασιλιά
Εγκλωβισμένη
Στον πύργο
Αγναντεύει τις ιτιές.
Η σαϊτιά του νεαρού ιππότη
–κατά λάθος–
της σκοτώνει την καρδιά
Τη λύτρωσε ίσως από την αιώνια φυλακή της.
Τα καλύτερα ποιήματα
Τα καλύτερα ποιήματα
τα έγραψα περιμένοντας στην ουρά
στην τράπεζα
μέσα στην αναμονή
(Θλιβερή και ατελείωτη είναι πάντα
θλιβερή κι εγώ)
Μέσα στην αναμονή λοιπόν
έσπερνα σκέψεις
θέριζα ποιήματα
Σαν μια απελπισμένη προσπάθεια
να γραπώσω το χρόνο απ’ τα μαλλιά
να διασώσω τη μέρα μου
να δώσω κουράγιο στον άρρωστο.
Η Ασημίνα Ξηρογιάννη σπούδασε κλασική φιλολογία και θεατρολογία στο Πανεπιστήμιο Αθηνών και υποκριτική στο «Θέατρο – Εργαστήριο». Διδάσκει το μάθημα της θεατρικής αγωγής και παράλληλα παραδίδει μαθήματα γλώσσας και λογοτεχνίας, καθώς και θεωρίας και ιστορίας του θεάτρου.
Εργογραφία: Η προφητεία του Ανέμου (Ποίηση, Δωδώνη, 2009), Πληγές (Ποίηση, Γαβριηλίδης, 2011), Το σώμα του έγινε σκιά (Νουβέλα, Ανατολικός, 2010 – έλαβε έπαινο από την Πανελλήνια Ένωση Λογοτεχνών και Α’ Βραβείο Βιβλίου στα Σικελιανά 2011),
Ανθολογία ποίησης και πεζού λόγου: Αφιέρωμα στον ποιητή-ακαδημαϊκό Νικηφόρο Βρεττάκο (συλλογικό έργο, Θεσσαλονίκη 2012) και Ποιητές στη σκιά (Γαβριηλίδης, 2012). Το ιστολόγιό της: http://varelaki.blogspot.com
