Τρία ποιήματα του Δημήτρη Γλυφού
ΣΤΟ ΒΥΘΟ
Εκεί,
που οι απροσάρμοστοι δε φοβούνται την ασφυξία,
οι κυρίαρχοι της έμπνευσης δρομολογούν πνιγμούς.
Ένα βουητό
και μετά σιωπή.
Επιπλέω;
ΝΥΧΤΕΡΙΝΟ
Απάνεμος συγχρονισμός.
Δυαδική αρμονία.
Λυπητερά τα χνώτα μας,
μα πιο πολύ τα μάτια.
Έκδοτοι φύσει και πρηνείς
να προσκυνάμε λέξεις.
ΕΞΑΝΤΑΣ
Πατρίδα μου οι γωνίες.
Ορθές.
Ελαστικές στην κλίση.
Κι οι τοίχοι έρημος
μεστώνουν με μονάδες.
Στο μέρισμα της προσοχής.
Σ’ ένα λούτρινο κόσμο.
Ίσιος κορμός, μωβ προσευχή, μια κούπα στάχτη.
Παράξενος να κουβαλάω τα μάτια.
Του γένους μου απόκλιση.
Ρωγμή μιας εξορίας.
Πατρίδα μου τα πόδια.
Ο Δημήτρης Γλυφός γεννήθηκε στην Αθήνα το 1983. Σπούδασε Πολιτικές Επιστήμες και Δημόσια Διοίκηση στο Πανεπιστήμιο Αθηνών. To 2010 κυκλοφόρησε η πρώτη του ποιητική συλλογή Λίγο πάγο ακόμα (εκδόσεις Ιωλκός). Κείμενα του έχουν δημοσιοποιηθεί σε έντυπα και ηλεκτρονικά περιοδικά.