μετάφραση: Λαμπριάνα Οικονόμου

Οκνηρός κι απαθής, τινάζοντας χαλαρά το κενό απ’ τα φτερά του, γνωρίζοντας για πού τραβά, ο ερωδιός πετάει πάνω από την εκκλησία, κάτω απ’ τον ουρανό. Λευκός κι απόμακρος, προσηλωμένος στον εαυτό του, κρύβει κι αποκαλύπτει διαρκώς τον ουρανό, κινείται και κοκαλώνει. Λίμνη; Κρύψε τις όχθες της! Βουνό; Τέλεια! – χρυσάφι ο ήλιος στις πλαγιές. Γκρεμίζεται. Ύστερα φτέρες ή λευκά φτερά, αιωνίως –

Γυρεύοντας την αλήθεια, διψώντας γι’ αυτήν, φιλτράροντας με κόπο λίγες λέξεις, γυρεύοντας αιωνίως – (μία κραυγή στ’ αριστερά, άλλη στα δεξιά. Ρόδες χτυπούν και ξεστρατίζουν. Τα λεωφορεία γίνονται μια μάζα με τη σύγκρουση) – γυρεύοντας αιωνίως – (το ρολόι σημαίνει μεσημέρι με δώδεκα στακάτους χτύπους· το φως ξεσπά σε χρυσαφένιες κλίμακες· συρρέουν τσούρμο τα παιδιά) – γυρεύοντας αλήθεια αιωνίως. Κόκκινος θόλος· κρέμονται κέρματα στα δέντρα· καπνός από τις καμινάδες· γάβγισμα, κραυγή, ουρλιαχτό «Πωλούνται σίδερα» – και η αλήθεια;

Φωτίζοντας ένα σημείο στα πόδια ανδρών και γυναικών, μαύρα ή χρυσά – (Τι ομίχλη ― Ζάχαρη; Όχι, ευχαριστώ — H κοινοπολιτεία του μέλλοντος) – η λάμψη της φωτιάς ξεχύνεται και κοκκινίζει το δωμάτιο, παρεκτός τις σκοτεινές φιγούρες και τα λαμπερά τους μάτια, όσο έξω ξεφορτώνουν το καμιόνι, η δεσποινίς Θινγκάμι πίνει το τσάι στο γραφείο της, και η τζαμαρία προστατεύει τα γούνινα παλτά –

Καυχησιάρα – ελαφριά σαν φύλλο, πετάγεται στις γωνιές, παρασύρεται απ’ τις ρόδες, με ασημένιους πλαταγισμούς, μέσα στα σπίτια ή έξω από αυτα, μαζεύεται, σκορπίζεται, αναλώνεται σε διαφορετικές εντάσεις, δυναμώνει, λιγοστεύει, κόβεται, βουλιάζει, συγκεντρώνεται – και η αλήθεια;

Να αναπολώ τώρα δίπλα στο τζάκι, στο λευκό τετράγωνο μάρμαρο. Τα λόγια ρίχνουν το σκοτάδι τους, καθώς αναδύονται από φιλντισένια βάθη, ανθίζουν και διαπερνούν. Έπεσε το βιβλίο· στη φωτιά, στην κάπνα, στους φευγαλέους σπινθηρισμούς – ή ταξιδεύοντας τώρα, το τετράγωνο μενταγιόν από κομμένο μάρμαρο, οι μιναρέδες από κάτω και ο Ινδικός Ωκεανός, ενώ το κενό χιμάει γαλάζιο και τα άστρα φεγγοβολούν – και η αλήθεια; της φτάνει η οικειότητα;

Οκνηρός κι απαθής, ο ερωδιός επιστρέφει· ο ουρανός κρύβει τα άστρα του· ύστερα τα γυμνώνει.

Η Βιρτζίνια Γουλφ (1882-1941) ήταν Αγγλίδα συγγραφέας, από τις κυρίαρχες μορφές του μοντερνισμού. Πιο γνωστά μυθιστορήματά της: Η κυρία Ντάλογουεϊ (1925) Στον φάρο (1927) και Ορλάντο: μια βιογραφία (1928). Η Γουλφ εκτός από μυθιστορήματα, έγραψε διηγήματα, κριτικές και δοκίμια σχετικά με φεμινιστικά θέματα, την ιστορία της λογοτεχνίας και την εξουσία. Το «Δευτέρα ή Τρίτη» περιλαμβάνεται στη συλλογή διηγημάτων Ένα στοιχειωμένο σπίτι και άλλα διηγήματα (1944).

Twitter