Μαύρα στο κέντρο, κατάμαυρα, όπως ένα άδειο σκοτεινό δωμάτιο. Λευκός σκληρός χιτώνας γύρω γύρω, όχι πάντα γυαλιστερός ούτε συμμετρικός. Και στη μέση μια ποικιλία χρωμάτων, περιορισμένη βέβαια, αλλά όχι και ευπροσδιόριστη. Σε κοιτούν. Σε ψάχνουν ή σε προσπερνούν. Θέλουν να σου επιβληθούν ή σε περιπαίζουν. Σε φοβερίζουν ή προσπαθούν να σε εξευμενίσουν. Σε κοιτούν.

Χάος ανάμεσά σας. Τα κοιτάς κι εσύ. Σταματάς το βλέμμα στο κέντρο τους. Τι είναι εκεί; Προχωράς λίγο. Πού πας; Έχει δίοδο; Φαινόταν αδιέξοδο πριν. Όχι, περνάει. Διστακτικά στην αρχή, ψαχουλεύεις για στηρίγματα. Το περιβάλλον γνωστό, προς το παρόν. Έγνοιες. Προσποιήσεις. Φόβος. Εδώ σταματάς. Συναντάς τον εαυτό σου: Φόβος. Καλύτερα να γυρίσεις πίσω. Λίγο ακόμη αν προχωρήσεις θα παγιδευτείς. Συναντάς τον εαυτό σου: τώρα είναι και η εικόνα σου εκεί. Αυτό σε ενδιαφέρει. Από δειλία πρόβαλες αυτήν μπροστά σου, κάτι γνώριμο, για να κερδίσεις χρόνο. Τελικά; Πώς σε βλέπουν; Όπως είσαι; (Πώς είσαι;) Δεν καταλαβαίνεις. Μόνον απ’ έξω είσαι εσύ: η όψη σου όπως είναι στον καθρέφτη. Από μέσα;

Στο ’πα, να φύγεις. Τώρα είναι αργά. Βλέπε, λοιπόν. Απόλαυσέ το.

Μια μάζα από αντιδράσεις ανάκατες, από συμπεριφορές τρυφερές και σκληρές, από ηλικίες μηδενικές έως ώριμες, από πράξεις ανούσιες έως επικίνδυνες. Αλλά όλα αυτά, πολλά που είχες ξεχάσει και άλλα που θυμόσουν χαρακτηριστικά, σαν να ’ναι φωτισμένα από το χρώμα τους το διαφορετικό, από την ίριδα την καστανή, παρουσία σταθερή, αιγίδα συνήθως και σπάνια τιμωρός. Διαφορετικά σε βλέπεις, λοιπόν. Μέσα από το καστανό φίλτρο, φίλτρο στοργής και περηφάνιας, φίλτρο θυσίας, φίλτρο αξιοπρέπειας, δεν είσαι ο γνώριμος εαυτός σου. Ξένος, παράξενος, κάποιου άλλου δημιούργημα, κάποιου άλλου αποκούμπι. Φυλακισμένος εκεί, με υποχρεώσεις που πρέπει να εκπληρώσεις, με τιμήματα που, ανεπίγνωτα και από τις δυο πλευρές, έχεις χρεωθεί.

Φύγε, φύγε. Θα δεις το μέλλον και θα φρίξεις. Καλύτερα να μην ξέρεις. Γύρνα πίσω. Κολύμπα με απλωτές στο καστανό χρώμα και βγες. Πρόσεξε μην πέσεις στην οπή, στο αδειανό δωμάτιο. Δεν είναι για τώρα.

Στηρίξου στον λευκό σκληρό χιτώνα και πήδα έξω. Έτσι. Εδώ είμαστε. Σε κοιτούν ακόμα.

(Από την υπό έκδοση ομότιτλη συλλογή διηγημάτων, η οποία θα κυκλοφορήσει εντός του Μαρτίου από τις εκδόσεις Γρηγόρη).

Twitter