Κατέβασε το ρούχο και το κοίταξε, πρησμένο τσίτα. Όρθια κεραία η κορφή του, άγριο βύσσινο. Να σφύζει και μέσα να πάλλεται. Να απαιτεί. Πόροι κι αγγεία σε συναγερμό. Το υγρό να μη σταματά να παράγεται.

-Πότε;

-Αμέσως τώρα.

Ζεστό, σχεδόν εμπύρετο. Έτοιμο να εκραγεί. Με κάθε τρόπο να ζητά ν’ αδειάσει. Δεν στέργει άλλο, μόνο να βρει ανακούφιση, να εκτονωθεί!

Είχε ξυπνήσει νύχτα από μιαν αναθεματισμένη δίψα και βγήκε στο διάδρομο μέχρι τον ψύκτη. Κατέβασε κάπου ενάμισι λίτρο. Εύκολα.

Τώρα χαράματα, στην «Ώρα του αγρότη» –είχε αποβραδίς αφήσει το ραδιόφωνο ανοικτό–, εκπέμπανε οδηγίες για το σωστό άρμεγμα. Ψηλά το σύμπαν μειδιούσε ειρωνικά. Για ξαναδές αυτό το αίσθημα μοναδικότητας!

Πονάει. Δε χωράει πουθενά. Κι αν το μαλάξει; Θα το ξοδέψει άδικα. Οι αδένες έδωσαν το εναρκτήριο λάκτισμα – μα τώρα ποιος κλείνει το μάτι, σα με την ευκαιρία να υποδεικνύει μιαν υπόρρητη σχέση της κλοτσιάς με τη Lacta; Κάθοδος γάλακτος, βλέπεις, ορμητική. Ν’ αφήσει τα λόγια, τώρα τι κάνει! Μα να μη νοιάζεται ποιος θα βρεθεί να του το δώσει επιζητώντας εκτόνωση! Φτάνει ν’ αδειάσει. Κι ακόμα εξίμισι!

Επτά παρά τέταρτο μοιράζουν στα δωμάτια τ’ ακρυλικά κρεβατάκια σε ρόδες. Θα της τον φέρουν. Ολάκερος ένα στόμα αχόρταγο. Σώμα από το σώμα της. Ροδαλές πτυχώσεις, εκκρίσεις μύρο, νυχάκια διάφανα, μάτια κλειστά. Με δέρμα απαλό, εύθραυστα μέλη και μικροσκοπικό τώρα όργανο που κάποτε, στην ώρα του, ζεστό και σφύζον κι εκείνο θα απαιτεί – παρόμοια τάχα μ’ αυτό; Που θα ’χει, ωστόσο, και ειδικό για την περίσταση της έντασής του όνομα, όχι ανώνυμο σαν ετούτο – και πώς να το πεις;

Κείνη την ώρα αναρωτήθηκε μήπως στιγμιαία κάτι σα να ’πιασε από τ’ αρσενικά. Με κάθε τρόπο ν’ αδειάσει. Σχεδόν τα συμπάθησε για το καμιά φορά πολύ άκομψο κυνήγι τους – άμα λάχει, ό,τι κάτσει;

Η Πουπερμίνα γεννήθηκε στην Αθήνα. Σπούδασε στο Πολυτεχνείο του Μονάχου και ασκεί μάχιμα την αρχιτεκτονική. Είναι συντάκτρια του ιστολογίου «Μηχανικό Μολύβι (αμήχανες ιστορίες διά δικτύου)», όπου δοκιμάζει και δοκιμάζεται με κείμενα και στίχους. Κάποια έχουν δημοσιευθεί στις ηλεκτρονικές λογοτεχνικές σελίδες «τοβιβλίο.net», «Φρέαρ» και «bibliothèque».

Twitter