«Τετραμελής οικογένεια» της Ελένης Λαδιά
Στην μνήμη της μητέρας μου, Ευδοξίας Λαδιά
Η δική μου οικογένεια αποτελείται από την μητέρα μου, τις δύο κόρες μου και εμένα. Είμαστε πολύ αγαπημένες και αναθρεμμένες με ελληνοχριστιανικά ιδανικά. Η μητέρα μου, ένας πραγματικά ποιητικός και άγιος χαρακτήρας, φροντίζει τις κόρες μου, όσο εγώ λείπω στην εργασία μου.
Η μεγάλη μου θυγατέρα ονομάζεται Καλλιρρόη, όνομα που συμφωνήσαμε να της δώσουμε με την μητέρα μου. Είναι μία ωραία κοπέλα, με θαυμάσια κίνηση του σώματος, ώστε θα μπορούσε να γίνει χορεύτρια. Συχνά παίρνει στάσεις που θυμίζουν αρχαιοελληνικό άγαλμα. Τα μαλλιά της είναι μαζεμένα γύρω από το ωραίο κεφάλι της, στολισμένα σαν στεφανάκι. Είναι δεκαέξι χρονώ και φυσικά έχει και τις ιδιοτροπίες της εφηβείας. Διαρκώς θέλει να βγαίνει έξω, να περπατά, να χορεύει, να κινείται και, το κυριότερο, να φεύγει.
Η μικρότερή μου κόρη, με το θαυμάσιο όνομα Αστερόπη, είναι σχεδόν δέκα χρονώ, μειλίχια, σιωπηλή και συνήθως κρατά στα χέρια της ένα παιχνίδι, λούτρινο κουνελάκι ή άλλο ζώο.
Έχει λεπτά χαρακτηριστικά προσώπου και η ξανθή της κόμη λήγει σε βοστρυχωτούς πλοκάμους. Φορούν και οι δύο ενδύματα με πτυχώσεις, κυρίως υφαντά, που τους έφτιαξε η γιαγιά τους στον αργαλειό.
Όταν ήρθε στον κόσμο η Αστερόπη, η αδελφή της, όπως όλα τα παιδιά, ζήλεψε, δεν την πείραζε όμως, μόνον που ήθελε να φύγει από το σπίτι, για να μην την βλέπει. Όμως με τον ήπιο χαρακτήρα και τις συμβουλές της μητέρας μου, αγάπησε την μικρότερη αδελφή της.
Ζούσαμε ήσυχα και τώρα, λίγες ημέρες πριν από την έλευση του νέου έτους, ετοιμάζαμε το σπίτι για τις εορτές. Δεν ήταν όμως οι καταστάσεις στην χώρα μου όπως τα προηγούμενα χρόνια, γιατί οι σύγχρονοι Βογόμιλοι, όπως τους ονόμαζα, κυβερνούσαν τον κόσμο βασανίζοντας τους ανθρώπους με τρομερή ένδεια, φτώχεια και ανεργία.
Για να σας εξηγήσω: τους αποκαλώ Βογόμιλους, γιατί έχουν κοινά χαρακτηριστικά με εκείνη την αίρεση, την φοβερή μάστιγα που γεννήθηκε στην Βουλγαρία τον δέκατο μεταχριστιανικό αιώνα και απλώθηκε σαν χολέρα στο Βυζάντιο μέχρι τον δέκατο πέμπτο. Αυτοαποκαλούνταν Βογόμιλοι, που στα σλάβικα σημαίνει ο αγαπημένος του θεού, ήταν δηλαδή θεόφιλοι. Αυτοί οι Βογόμιλοι υποδύονταν τους χριστιανούς, αλλά κρυφίως τούς υπονόμευαν και τους κατηγορούσαν. Όλα τα έκαναν κρυφά επί πενήντα χρόνια και κανείς δεν τους πήρε είδηση, όπως και τους συγχρόνους κοσμοκράτορες που εμφανίστηκαν αιφνιδίως, πιάνοντας όλα τα κράτη στον ύπνο.
Έχουν και οι δύο πολλά κοινά στοιχεία. Πρώτα πρώτα το μίσος για την Εκκλησία μας, που η οικογένειά μου λάτρευε, διότι αυτή η κιβωτός έσωσε την πατρίδα από πολλούς κινδύνους. Οι Βογόμιλοι υπήρξαν εχθροί της εκκλησίας, των αγίων και, σχετικά με την προσκύνηση των εικόνων, χειρότεροι των εικονομάχων. Απέρριπταν το βάπτισμα και είχαν διαστρεβλωμένη αντίληψη περί της Αγίας Τριάδος. Κατά την άποψή τους, ο Χριστός και το Άγιο Πνεύμα δεν ήταν άχρονοι αλλά έγχρονοι. Όσο για την ενσάρκωση του Χριστού, ήταν δοκήτες. Κακοποιοί που κατέστρεφαν το μεγαλύτερο καταφύγιο του πιστού χριστιανού, την θαλπωρή και την παρηγορία του. Φοβούνταν τον ορθόδοξο χριστιανισμό, όπως και οι σύγχρονοι, ανώνυμοι κοσμοκράτορες που ζητούσαν να επιβάλουν την Νέα Τάξη Πραγμάτων.
Γιατί, όμως, αυτό το μίσος και η υπονόμευση της Ορθοδοξίας; Τι έβλεπαν σε αυτό; Μήπως την κρυμμένη αλήθεια που θα έβγαινε κάποια ημέρα να τους κατακαύσει; Αλλιώς δεν εξηγείται αυτό το θανάσιμο μίσος και τότε και τώρα.
Πόσο υποφέραμε εμείς της ελληνοχριστιανικής παράδοσης, όπως ήταν κάποτε η παράδοση όλης της χώρας μου, προτού φθάσουν οι νέοι Βογόμιλοι και ενσπείρουν το κακό, προσηλυτίζοντας τους ανοήτους και, κυρίως, χρησιμοποιώντας τους εκάστοτε Εφιάλτες. Γιατί αλίμονο, πολλοί αλλαξοπίστησαν δοσμένοι στην λατρεία του Μαμμωνά και του χρήματος. Μισούσαν τον κλήρο και μεγέθυναν τυχόν παραπτώματα μερικών ιερέων, εκθέτοντάς τα στην δημόσια κρίση μέσω της τηλεόρασης και των εφημερίδων, τις οποίες οι ίδιοι διηύθυναν. Ωχ, κατακαημένη πατρίδα!
Αυτοί οι Βογόμιλοι και τότε και τώρα τιμούσαν τον Σατανά, για να μην τους βλάψει, ενώ διεκήρυτταν πως οι σατανάδες ζουν μέσα στους χριστιανικούς ναούς. Ροκάνιζαν την εκκλησία φέρνοντάς την αντιμέτωπη με βλαβερά νομοσχέδια, λάτρευαν τον Διάβολο, γελοιοποιούσαν τον γάμο, το θεμέλιο της κοινωνίας μας, και εξανάγκαζαν τους κατηχουμένους να χωρίζουν τις συζύγους τους, για να εισέλθουν στην κατηγορία των τελείων.
Το σύστημά τους ήταν δυαρχικό, όπως των Μανιχαίων, δεχόμενοι δύο αρχές, του καλού και του κακού, με την πρώτη να δημιουργεί τον ουράνιο κόσμο και την δεύτερη τον υλικό. Με την επάρατη δυαρχία τους ζητούσαν να αποδείξουν πως ο Θεός δεν ήταν ο μοναδικός δημιουργός, αλλά υπήρχε δίπλα του ο Σατανάς. Έτσι και οι σύγχρονοι Βογόμιλοι τα κάνουν όλα δήθεν για το καλό της ανθρωπότητας, λες και είναι αυτοί οι σοφότεροι του κόσμου.
Επιμένω στους Βογόμιλους, γιατί μου θυμίζουν τόσο τους παροντικούς πεφωτισμένους.
Αυτά έλεγα στην μητέρα μου και στις κόρες μου, που με άκουγαν με προσήλωση. Κι όσο με άκουγαν, τόσο θέριευε μέσα τους η πίστη για την χώρα μας.
Εμείς ετοιμαζόμασταν για την νύχτα της Πρωτοχρονιάς, για να εορτάσουμε σύμφωνα με την παράδοσή μας. Έτσι, όταν ετοίμασα το τραπέζι για να κόψουμε την βασιλόπιτα, τις φώναξα ονομαστικώς να έρθουν.
Δεν ήρθε καμία. Ήταν φυσικό, αφού δεν υπήρχαν. Μολονότι η μητέρα μου είχε πεθάνει και βρισκόταν μόνον το πορτρέτο της να με προσέχει με τα μάτια περίβλεπτης εικόνας, και οι κόρες μου ήταν αντίγραφα αγαλμάτων, η Καλλιρρόη της φεύγουσας από το Μουσείο Ελευσίνος και η Αστερόπη μιας άρκτου-παιδίσκης από το Μουσείο Βραυρώνος, ωστόσο είμαστε μία δεμένη τετραμελής οικογένεια.
Ασπάσθηκα λοιπόν το πορτρέτο και τα αγάλματα λέγοντας «Καλή Χρονιά» σε όλη την πατρίδα, γιατί εμείς με τις ανύπαρκτες και φανταστικές οικογένειες αγαπάμε πρωτίστως την μεγάλη μας οικογένεια, την Ελλάδα.
ΥΓ. Βρήκα το κείμενο στα γραπτά μιας ανώνυμης συγγραφέως και το αναδημοσίευσα τώρα, αρχές της χρονιάς. Για την ταυτότητά της μας δίνει η ίδια τον εξής γρίφο: «Το ονοματεπώνυμό μου δεν έχει βαρβαρικά σύμφωνα και ήχους. Έχει έξι φωνήεντα και τέσσερα καλόηχα σύμφωνα. Περισσότερα δηλαδή φωνήεντα, γιατί αυτά τα ανακάλυψαν μόνον οι Έλληνες. Επίσης έχει δέκα γράμματα, όπως και η περίφημη τετρακτύς των Πυθαγορείων».
[31-12-15]
