fbpx
«Οι αδέσποτες κυράδες των Αθηνών» της Ελένης Χωρεάνθη

«Οι αδέσποτες κυράδες των Αθηνών» της Ελένης Χωρεάνθη

Τις συναντάς σε κάθε γωνιά της Αθήνας, στις κεντρικές λεωφόρους, στα πάρκα, στα στενά δρομάκια, στις πλατείες, αλλά και στα προάστια. Οι ωραίες, οι ανεξάρτητες κυράδες των Αθηνών είναι πανταχού παρούσες. Και πάντα πρόσχαρες και γελαστές για να τραβούν την προσοχή των ανίδεων περαστικών και να ενισχύουν τη ματαιοδοξία και την αδιαμφισβήτητη αλαζονεία τους. Και πάντα έτοιμες να σου δείξουν τα νύχια τους, έτοιμες για καβγά όταν πρόκειται ή είναι υποχρεωμένες να υπερασπιστούν την ανεξαρτησία τους ενάντια σε κάθε επίδοξο σφετεριστή του χώρου τους.

Όταν αναγκάζονται να διεκδικήσουν τα αναφαίρετα δικαιώματά τους στην απολαβή των αγαθών σε μια δημοκρατική, καλώς διοικούμενη πόλη, που τυχαίνει να είναι μία από τις ευρωπαϊκές κοσμοπολίτικες μεγαλουπόλεις, τότε γίνονται έξαλλες. Ξεχνούν τους καλούς τρόπους και επιτίθενται άγρια σε κάθε εισβολέα και σε όποιον, ανεξαρτήτως φύλου, χρώματος, κοινωνικού επιπέδου και τόπου προέλευσης, τολμήσει να τα βάλει μαζί τους ή να εισβάλει στα προσωπικά τους δεδομένα. Υπερασπίζονται την ιδιοκτησία, την αξιοπρέπεια και την τιμή τους.

Δεν τις ενοχλεί καθόλου που ζουν ανάμεσα σε αυτόχθονες και εισαγόμενους κάθε καρυδιάς καρύδι, κατηγορίας, θρησκεύματος και εθνικότητας. Είναι σφόδρα κατά του ρατσισμού κάθε μορφής. Και γενναιόδωρες όταν πρόκειται να παραχωρήσουν τη θέση τους για... κάτι καλύτερο. Αλλά πανέτοιμες για καβγά. Είναι κυρίες, αλλά ως αδέσποτες και ελεύθερες, είναι επινοητικές και διεκδικητικές, είναι πείσμονες και ανυποχώρητες μέχρις εσχάτων.

Είναι αδέσποτες, ελεύθερες, ατίθασες και ωραίες. Πάντα φρεσκοπλυμένες, με τα γιορτινά τους, αδέσποτες, αλλά Κυρίες με τα όλα τους. Ακαταμάχητες γόησσες. Όταν θέλουν. Και όταν επιθυμούν συναγελάζονται με αδέσποτους κυρίους. Μόνο όταν το επιθυμούν. Και τότε, όχι μόνο συμβιβάζονται και υποχωρούν, αλλά δέχονται με μεγάλη προθυμία να ανταποκριθούν στα αιτήματά τους, κατόπιν επιλογής βέβαια και σειράς διαβουλεύσεων και διαπραγματεύσεων προκειμένου να καλύψουν φυσικές ανάγκες, υπακούοντας στον... νόμο της διαιώνισης του είδους.

Τότε, ξεχνούν τους καλούς τρόπους, επιλέγουν τον κατάλληλο σύντροφο, αποσύρονται σε ιδιαίτερα υπαίθρια δώματα, απομονώνονται και επιδίδονται σε κάθε είδους ακολασίες με χάχανα και ξεφωνητά, κλάματα και μινυρίσματα ηδονικά μέχρι δακρύων από εσπέρας έως πρωίας! Στα πάρκα, κυρίως, γίνονται όργια.

Ύστερα η ζωή συνεχίζεται κανονικά. Όχι και τόσο κανονικά. Έχουν μεγάλη αδυναμία στις λιχουδιές. Περισσότερο σε ό,τι έχει λέπια και μυρίζει θάλασσα. Όταν βρεθούν, συνήθως τυχαία συμβαίνει αυτό, μπροστά σε ιχθυοπωλείο με σπαρταριστά ψάρια στον πάγκο, τότε είναι που παίρνουν την πιο καθωσπρέπει πόζα. Αν και θα ήθελαν να πηδήξουν και να τα κάνουν όλα γυαλιά καρφιά, να φάει όλος ο πεινασμένος αδέσποτος κόσμος! Αλλά δεν το κάνουν. Μένουν στο «φάτε μάτια ψάρια» και περιμένουν. Υπολογίζουν τον άσχημο αντίκτυπο που θα είχε κάτι τέτοιο στην κοινωνία των αδέσποτων.

Στρογγυλοκάθονται απέναντι σταυροπόδι, λιγουρεύονται λαχταριστές λιχουδιές, ξερογλείφονται, λογαριάζουν με το μάτι πόσο αξίζει κάθε κομμάτι και περιμένουν να στρέψει αλλού την προσοχή του ο ψαράς για να ορμήσουν. Κι όποιος πρόλαβε, τον Κύριο είδε. Και μετά;

Μετά βρίσκουν μια φιλόξενη γωνιά και ξαπλώνουν. Μετά έχει ραχάτι, ύπνο και όνειρα γλυκά για νέες εξορμήσεις, για νέες περιπέτειες. Έτσι είναι οι περιβόητες, οι απίθανες αδέσποτες, οι ανένταχτες ωραίες κυρίες των Αθηνών. Που δεν είναι και τόοοοσο κυρίες... Γιατί στο βάθος είναι... αλανιάρες, ερωτιάρες και πανούργες. Δεν κάνουν εύκολα φιλίες. Είναι καχύποπτες. Όσο τις χαϊδεύεις, ρουθουνίζουν, δήθεν, ανέμελα. Αν όμως, έστω και κατά λάθος, τους πατήσεις την ουρά, σε δάγκωσαν!

Αυτές είναι. Έτσι γουστάρουν, έτσι θέλουν, έτσι τους αρέσει να ζουν: ανένταχτες, αλανιάρες, ατίθασες, ασυναγώνιστα προκλητικές, ακαταμάχητα ωραίες οι κυράδες, οι... αδέσποτες γάτες των Αθηνών.

Και όποιος γουστάρει. Και σε όποιον αρέσουν!


 

ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΕΠΙΣΗΣ
ΛΟΓΟΤΕΧΝΙΚΑ ΚΕΙΜΕΝΑ > ΠΕΖΟΓΡΑΦΙΑ
«Χορεύτρια στον Παρθενώνα» του Πέτρου Γκάτζια

«Και τι έχετε να πείτε εσείς οι νέοι; Τι έχετε να διηγηθείτε; Κάποτε γίνονταν πράγματα. Υπήρχαν προσωπικότητες, γεγονότα. Είχες κάτι να αφηγηθείς σε κάποιον προτού αφήσεις αυτόν τον κόσμο. Τώρα,...

ΛΟΓΟΤΕΧΝΙΚΑ ΚΕΙΜΕΝΑ > ΠΕΖΟΓΡΑΦΙΑ
«Το μέντιουμ» του Γιώργου Μυλωνά

Τις περισσότερες ώρες τα Σαββατοκύριακα, που έμενα στους δικούς μου, τις περνούσα στο μπαλκόνι. Το έβρεχα με το λάστιχο για να καθαρίσει από το καυσαέριο που είχε μαζευτεί μέσα στην εβδομάδα και...

ΛΟΓΟΤΕΧΝΙΚΑ ΚΕΙΜΕΝΑ > ΠΕΖΟΓΡΑΦΙΑ
«Τα δύσκολα, θαλασσινά ταξίδια» του Βασίλη Κόκκοτα

Εκείνα τα χρόνια, για να κάνεις ένα μακρινό ταξίδι στη θάλασσα, έπρεπε να προετοιμαστείς σωστά και για αρκετό καιρό: να συγκεντρώσεις όλες τις απαραίτητες προμήθειες, να δημιουργήσεις τις κατάλληλες επαφές, να πάρεις...

ΤΕΛΕΥΤΑΙΕΣ ΚΑΤΑΧΩΡΙΣΕΙΣ

ΕΙΔΗΣΕΙΣ

ΔΙΑΓΩΝΙΣΜΟΙ

ΣΥΝΕΝΤΕΥΞΕΙΣ

Διεύθυνση

Πτολεμαίων 4
(Πλατεία Προσκόπων)
11635 Αθήνα,
Τηλ.-fax: 210.7212307
info@diastixo.gr
ISSN: 2585-2485

ΕΓΓΡΑΦΗ ΣΤΟ NEWSLETTER

Εγγραφείτε τώρα στο newsletter μας και μάθετε πρώτοι. τα τελευταία νέα για το βιβλίο και για τις τέχνες.

Με την επίσκεψη στο site μας, αποδέχεστε τη χρήση Cookies από το diastixo.gr, με σκοπό τη βελτίωση των υπηρεσιών που σας παρέχουμε.