fbpx
Άρναλδουρ Iνδρίδασον: «Η σιωπή του τάφου»

Άρναλδουρ Iνδρίδασον: «Η σιωπή του τάφου»

Ο Ισλανδός Άρναλδουρ Iνδρίδασον σε παλαιότερη συνέντευξή του στον Guardian είχε δηλώσει πως τα μυθιστορήματα crime πέραν των άλλων «μας παρέχουν πληροφορίες για την κοινωνία όπου εκτυλίσσεται η πλοκή». Στην προσπάθειά του να κατανοήσει βαθύτερα τον ήρωά του, τον μελαγχολικό ντετέκτιβ Έτλεντουρ, ο οποίος εμφανίζεται και στα επτά βιβλία του, όφειλε να εξετάσει εκ νέου όλη τη σύγχρονη Ιστορία της χώρας του. «Μέρος αυτής της διαδικασίας ήταν να κατανοήσω τον πατέρα μου, μαζί με την πρόσφατη Ιστορία της Ισλανδίας», λέει στην ίδια συνέντευξη και αναφέρεται, φυσικά, στην περίοδο πριν από τη χρεοκοπία της χώρας του. Και συμπληρώνει: «Τα τελευταία εξήντα χρόνια η Ισλανδία έχει μεταμορφωθεί από μια φτωχική, στη βάση της αγροτική χώρα, σε μια εύρωστη οικονομικά κοινωνία της αφθονίας. Η συγκεκριμένη διαδικασία δεν έγινε χωρίς εθνικό αλλά και ατομικό πόνο». Κι αυτό είναι ένα από τα θέματα της Σιωπής του τάφου: η εις βάθος ανάλυση και «αναψηλάφηση» του ατομικού πόνου στο πλαίσιο μιας ραγδαία μεταβαλλόμενης κοινωνίας. Οι οικογενειακές τραγωδίες, η αδυναμία προσαρμογής, η επίδραση των παραδόσεων και των θρύλων οι οποίοι αποτελούν αναπόσπαστο μέρος του τοπίου, αλλά και πρώτη ύλη του συγγραφέα.

Όταν ένα ανθρώπινο οστό μεταφέρεται σε ένα παιδικό πάρτι από ένα σκύλο και στη συνέχεια αυτό οδηγεί σε έναν θαμμένο σκελετό, σε ένα χώρο όπου εκτελούνται οικοδομικές εργασίες, έξω από το Ρέικιαβικ, ο ιδιοσυγκρασιακός Έτλεντουρ καλείται να αναλάβει την έρευνα. Την εποχή που είχε ταφεί ο σκελετός, πάνω από πενήντα χρόνια πριν, η συγκεκριμένη περιοχή ήταν σχεδόν ακατοίκητη, εκτός από κάποια θερινά σαλέ. Αρχαιολόγοι και διάφοροι ερευνητές καταθέτουν τις δικές τους εικασίες και εκδοχές: Ο σκελετός ίσως προέρχεται από την περίοδο του Β’ Παγκοσμίου Πολέμου, όταν στην περιοχή ήταν και η έδρα της βρετανικής και της αμερικανικής βάσης, ίσως είναι ένα ακόμα θύμα του χιονιού, ο σκελετός κάποιας εξαφανισμένης γυναίκας ή κάποιου θύματος μιας ακόμα οικογενειακής τραγωδίας.

Καθώς ο σκελετός αργά και βασανιστικά αποκαλύπτεται, ο Έτλεντουρ θα αναγκαστεί να διαπραγματευθεί και τους δικούς του «σκελετούς στην ντουλάπα», τη δική του οικογενειακή ιστορία, τα δράματά του, την ανικανότητα να στηρίξει την κόρη του, καθώς η έναρξη της έρευνας συμπίπτει σχεδόν με τη νοσηλεία της στα Επείγοντα, όπου λόγω της χρήσης ναρκωτικών έχει πέσει σε κώμα.

Η ανασκαφή συνεχίζεται και, μαζί με τα κομμάτια που αναδύονται από τα έγκατα της γης, εμφανίζεται και ένας αριθμός γεγονότων από το δικό του παρελθόν, τα οποία και ερμηνεύουν τον άνθρωπο που είναι σήμερα. Με ακριβώς τον ίδιο τρόπο αποκαλύπτονται και τα μυστικά εκείνων που κατοικούν στα σαλέ, παρακείμενα του χώρου της ανασκαφής: Κανείς δεν μοιάζει να είναι αμέτοχος στο συμβάν, όλοι έχουν μερίδιο ευθύνης, πολλοί φαίνεται να γνωρίζουν περισσότερα από αυτά που αφήνουν τους άλλους να πιστεύουν. Ταυτόχρονα υπάρχει μια παράλληλη αφήγηση, όπου περιγράφεται η καθημερινή κακοποίηση μιας γυναίκας από το σύζυγό της, λίγο πριν από τα μέσα του προηγούμενου αιώνα. Με ζοφερές εικόνες αποδίδεται η αδυναμία αντίστασης και ο απόλυτος αφοπλισμός εκείνης, αλλά και των τριών παιδιών της.

Στο μυθιστόρημα επίσης ενυπάρχουν καίρια κοινωνικά, πολιτικά και τοπικά ζητήματα: μια εθνική τράπεζα DNA για έναν γενετικά ομοιογενή πληθυσμό, οικογενειακή βία, η κληρονομιά του πολέμου, η φτώχεια, η εσωτερική μετανάστευση από την ύπαιθρο στην πόλη. Ο Iνδρίδασον γράφει από την «ισλανδική οπτική», ενσωματώνοντας πτυχές της ισλανδικής λογοτεχνικής παράδοσης των σάγκα, οι οποίες μεταξύ των άλλων αφορούν τις αναπόδραστες επιπτώσεις των βίαιων πράξεων από γενιά σε γενιά και τις βαθιά ριζωμένες δοξασίες στην κουλτούρα του τόπου.

Η σιωπή του τάφου είναι ένα μυθιστόρημα έντονο, που σε στοιχειώνει για καιρό μετά την ανάγνωσή του. Η πορεία της έρευνας, η ζωή του Έτλεντουρ και η ιστορία της κακοποιημένης γυναίκας διαπλέκονται και παρέχουν μια συνεχή αντίστιξη, καθώς και «πλάγιες» ερμηνείες για τη βαρύτητα της παιδικής ηλικίας και τα αξεπέραστα τραύματα που προκαλούν τόσο οι κτηνωδίες του πολέμου όσο και ο οικόσιτος τρόμος, αλλά κυρίως η εγκληματική αδιαφορία του περίγυρου – όλων εκείνων που προτιμούν την «ασφάλεια» του τάφου από το φως της αλήθειας.

 

Η σιωπή του τάφου
Άρναλδουρ Iνδρίδασον
μετάφραση: Γιώργος Μπαρουξής
Μεταίχμιο
331 σελ.
Τιμή € 15,50

 

ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΕΠΙΣΗΣ
ΚΡΙΤΙΚΕΣ > ΞΕΝΗ ΠΕΖΟΓΡΑΦΙΑ
Pip Williams: «Το λεξικό των χαμένων λέξεων»

Ένα βιβλίο για τις λέξεις και την ιστορία τους. Για τις λέξεις που χάθηκαν ανά τους αιώνες. Για εκείνες που έχουν άλλη σημασία για τις γυναίκες και άλλη για τους άντρες. Αλλά και ένα βιβλίο για τις...

ΚΡΙΤΙΚΕΣ > ΞΕΝΗ ΠΕΖΟΓΡΑΦΙΑ
J. M. Coetzee: «Ο Πολωνός»

Διαβάζοντας τη νουβέλα Ο Πολωνός (2023) του Τζον Μάξγουελ Κούτσι, που κυκλοφορεί από τις Εκδόσεις Διόπτρα σε μετάφραση της Χριστίνας Σωτηροπούλου, ο αναγνώστης και η αναγνώστρια συνειδητοποιούν τη δύναμη που έχει ο...

ΚΡΙΤΙΚΕΣ > ΞΕΝΗ ΠΕΖΟΓΡΑΦΙΑ
Arturo Pérez-Reverte: «Ο Ιταλός»

Ο πολυγραφότατος Ισπανός συγγραφέας από την Καρθαγένη, ο Αρτούρο Πέρεθ-Ρεβέρτε, έχει φωτίσει πολλές φορές μέσα από τα μυθιστορήματά του άγνωστες στιγμές της Ιστορίας. Έχουν μεταφραστεί στα ελληνικά, μέχρι στιγμής,...

ΤΕΛΕΥΤΑΙΕΣ ΚΑΤΑΧΩΡΙΣΕΙΣ

ΕΙΔΗΣΕΙΣ

ΔΙΑΓΩΝΙΣΜΟΙ

ΣΥΝΕΝΤΕΥΞΕΙΣ

Διεύθυνση

Πτολεμαίων 4
(Πλατεία Προσκόπων)
11635 Αθήνα,
Τηλ.-fax: 210.7212307
info@diastixo.gr
ISSN: 2585-2485

ΕΓΓΡΑΦΗ ΣΤΟ NEWSLETTER

Εγγραφείτε τώρα στο newsletter μας και μάθετε πρώτοι. τα τελευταία νέα για το βιβλίο και για τις τέχνες.

Με την επίσκεψη στο site μας, αποδέχεστε τη χρήση Cookies από το diastixo.gr, με σκοπό τη βελτίωση των υπηρεσιών που σας παρέχουμε.