fbpx
Federico Axat: «Τελευταία έξοδος»

Federico Axat: «Τελευταία έξοδος»

Εκδοτικό φαινόμενο χαρακτηρίζεται από τις εκδόσεις Μεταίχμιο το βιβλίο του Φεντερίκο Αξάτ από την Αργεντινή Τελευταία έξοδος που κυκλοφόρησε πρόσφατα στη σειρά των εκδόσεων «Λέσχη Noir» και μεταφράζεται σε 35 γλώσσες. Η προτροπή των εκδόσεων είναι: «Μην αφήσετε να σας το διηγηθούν…». Μια συμβουλή που θα πρέπει οπωσδήποτε να ακολουθήσετε και να εμπιστευτείτε μόνο τον συγγραφέα για να σας διηγηθεί την ιστορία. Γιατί η εξέλιξή της κρίνεται στις λεπτομέρειες και μόνο ο δημιουργός της ξέρει πότε και πώς να τις αποκαλύψει.

Το βιβλίο ξεκινάει με τον Τεντ να βρίσκεται στο γραφείο του, έτοιμος να αυτοκτονήσει. Φαίνεται να τα έχει φροντίσει όλα. Το σημείωμα στη σωστή θέση, το γεμάτο όπλο, τις κρυμμένες φωτογραφίες της οικογένειας για να μην του αποσπάσουν την προσοχή. Όλα, εκτός από το να αποφύγει να του χτυπήσει κάποιος την πόρτα την ώρα που ετοιμάζεται να πατήσει τη σκανδάλη. Και αυτό συμβαίνει. Και μάλιστα κάποιος επίμονος. Κάποιος που δεν απομακρύνεται όταν τον αγνοεί. Κάποιος που όχι μόνο γνωρίζει το όνομά του, αλλά φαίνεται να γνωρίζει και τι ετοιμάζεται να κάνει. Σε σύγχυση ο Τεντ διαπιστώνει ότι ανάμεσα στα χαρτιά του βρίσκεται ένα σημείωμα γραμμένο από τον ίδιο «Άνοιξε την πόρτα, είναι η τελευταία σου διέξοδος». Και η πόρτα συνεχίζει να χτυπάει επίμονα. Φαίνεται ότι είναι υποχρεωμένος να ανοίξει. Και όταν ανοίγει βρίσκεται αντιμέτωπος με μια πρόταση ιδιαίτερα παράξενη.

Λίγα κεφάλαια μετά, η ιστορία μοιάζει να επαναλαμβάνεται. Ο αναγνώστης αρχίζει να αναρωτιέται μήπως πρόκειται να διαβάσει ένα μυθιστόρημα με στοιχεία από τη γνωστή ταινία Η μέρα της Μαρμότας. Μήπως ανά μερικά κεφάλαια ο ήρωας θα βρίσκεται στο ίδιο σημείο. Έτοιμος να αυτοκτονήσει, όταν χτυπάει η πόρτα. Το εύρημα όμως του συγγραφέα είναι εντελώς διαφορετικό.

Στα βιβλία που οι ανατροπές διαδέχονται η μια την άλλη είναι πολύ δύσκολο να γράψει κανείς οτιδήποτε για την υπόθεση, διότι κάτι θα προδώσει. Σ’ το απαγορεύει εξάλλου και το εξώφυλλο: «Μην αφήσετε να σας το διηγηθούν». Προτροπή τόσο επιτακτική όσο και το σημείωμα που έχει αφήσει ο Τεντ στον εαυτό του: «Άνοιξε την πόρτα, είναι η τελευταία σου διέξοδος».

Ο Τεντ υπήρξε παιδί-θαύμα στο σκάκι, λίγο πριν τον οδηγήσει κάποια τραυματική εμπειρία στο να αφήσει το σκάκι για πάντα στην άκρη. Η νοοτροπία όμως του σκακιστή συνεχίζει να διακατέχει τις πράξεις του. Του σκακιστή που προβλέπει τις κινήσεις του αντιπάλου και προετοιμάζεται να τις αντιμετωπίσει. Του σκακιστή που ετοιμάζεται να πει «ματ» όταν ο αντίπαλος έχει χαλαρώσει.

Ο συγγραφέας αλλάζει διαρκώς την ερμηνεία των δεδομένων και ο αναγνώστης δεν είναι σίγουρος για το ποιος μπορεί να είναι ο καλός και ποιος ο κακός. Όμως σε όλες τις αλλαγές εξακολουθεί να συμπαθεί τον Τεντ. Η προσωπικότητα του Τεντ φωτίζεται σταδιακά. Το οικογενειακό του περιβάλλον δεν μπορεί παρά να έχει παίξει ρόλο στο πώς τελικά εξελίχθηκε. Η φιλία του με τον εκ πρώτης όψεως διαμετρικά αντίθετου χαρακτήρα συγκάτοικό του στο κολέγιο επηρέασε τον χαρακτήρα του, όπως και τα χρόνια στο κολέγιο. Παρότι δίνονται διαρκώς και νέα στοιχεία για τον χαρακτήρα του Τεντ, ο αναγνώστης μέχρι και την τελευταία σελίδα δεν νιώθει σίγουρος για το ποιος τελικά είναι. Μπορεί μόνο να πει για το πώς φαίνεται να σκέφτεται κάθε στιγμή, μέσα από ορισμένες καταστάσεις. Σίγουρα πάντως είναι ένας πατέρας που αγαπάει πολύ τις κόρες του και σκέφτεται διαρκώς τη γυναίκα του. 

Τι χαρακτηρίζει τελικά έναν δολοφόνο; Η ευφυΐα είναι ευχή ή κατάρα; Πόσα πράγματα μπορείς να ξεχάσεις για σένα; «Η ανάμνηση αυτή πρέπει να είναι αληθινή» θα πει κάποια στιγμή ένας από τους ήρωες. Πόσο δύσκολο είναι άραγε να έχεις αναμνήσεις από τις οποίες όμως δεν μπορείς να ξεχωρίσεις τις αληθινές από τα δημιουργήματα της φαντασίας σου;

Ένα ζωάκι κάνει την εμφάνισή του συχνά μέσα στις σελίδες του βιβλίου. Ένα οπόσουμ, είδος μικρόσωμου θηλαστικού που συγγενεύει με τα καγκουρό και τα κοάλα. Ζωάκι που δεν είναι γνωστό στον Έλληνα αναγνώστη, αλλά σιγά σιγά μαθαίνει να αναγνωρίζει την κοκκινωπή φουντωτή ουρά του και τον τρόμο που προκαλεί στον Τεντ. Στον Τεντ που μαθαίνει ότι κάθε φορά που θα δει το ζωάκι, μια αποκάλυψη, όχι ευχάριστη, τον περιμένει.

Ο ρυθμός της αφήγησης είναι ιδιαίτερα γρήγορος και το τέλος κάθε κεφαλαίου βρίσκει τον αναγνώστη με ένα επιπλέον στοιχείο, το οποίο συχνά του ανατρέπει όλα όσα γνώριζε μέχρι εκείνη τη στιγμή και τον αναγκάζει να ξεκινήσει ανυπόμονα το επόμενο κεφάλαιο για να το διευκρινίσει.

Ο συγγραφέας υποχρεώνει τον αναγνώστη να αναρωτηθεί ποια μπορεί να είναι η ψυχολογία κάποιου που έχει ήδη σκοτώσει. Γνωρίζοντας ότι ήδη έχεις σκοτώσει έναν άνθρωπο, γίνεται πιο εύκολο να σκοτώσεις τον επόμενο; Το ένστικτο της αυτοσυντήρησης και της ανάγκης διαφυγής γίνεται κυρίαρχο; Αν η μόνη λύση για να γλιτώσεις είναι να σκοτώσεις, το κάνεις; Ένας καλός άνθρωπος μέχρι πού μπορεί να φτάσει για να γλιτώσει; Ο φίλος μπορεί να γίνει εχθρός όταν εμποδίζει τη διαφυγή; Μέχρι πού μπορεί να μπερδευτεί το μυαλό; Τι χαρακτηρίζει τελικά έναν δολοφόνο; Η ευφυΐα είναι ευχή ή κατάρα; Πόσα πράγματα μπορείς να ξεχάσεις για σένα; «Η ανάμνηση αυτή πρέπει να είναι αληθινή» θα πει κάποια στιγμή ένας από τους ήρωες. Πόσο δύσκολο είναι άραγε να έχεις αναμνήσεις από τις οποίες όμως δεν μπορείς να ξεχωρίσεις τις αληθινές από τα δημιουργήματα της φαντασίας σου; Μπορεί ένας ψυχοπαθής να βρει τρόπο να βοηθήσει στην αναζήτηση της αλήθειας έναν άλλο ψυχοπαθή περισσότερο από τους ειδικούς;

Ανάμεσα στους ήρωες του βιβλίου μια ψυχίατρος, η οποία θα παίξει τον δικό της ρόλο στην προώθηση της ιστορίας. Έναν ρόλο που δεν είναι ξεκάθαρο από την αρχή αν είναι ο ρόλος του καλού ή του κακού. Είναι όμως αυτή που θα διηγηθεί τελικά την ιστορία. Από τη δική της σκοπιά. Που ίσως και να μην είναι η πιο αντικειμενική, ενώ και η δική της προσωπική ζωή έχει τις διακυμάνσεις της.

Σε κάθε κεφάλαιο καραδοκεί μια ανατροπή. Τα πράγματα δεν είναι καθόλου όπως φαίνονται. Και εκεί που ο αναγνώστης θεωρεί ότι έχει καταλάβει τι συμβαίνει, έχει επιτέλους φανεί αν ο Τεντ είναι το θύμα ή ο θύτης, μια φαινομενικά άσχετη μαρτυρία είναι δυνατόν να τα ανατρέψει όλα. Και αυτό όμως με μια δόση αμφιβολίας.

 

Τελευταία έξοδος
Federico Axat
Mετάφραση: Αγγελική Βασιλάκου
Μεταίχμιο
496 σελ.
ISBN 978-618-03-0860-0
Τιμή: €17,70
001 patakis eshop


 

ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΕΠΙΣΗΣ
ΚΡΙΤΙΚΕΣ > ΞΕΝΗ ΠΕΖΟΓΡΑΦΙΑ
Pip Williams: «Το λεξικό των χαμένων λέξεων»

Ένα βιβλίο για τις λέξεις και την ιστορία τους. Για τις λέξεις που χάθηκαν ανά τους αιώνες. Για εκείνες που έχουν άλλη σημασία για τις γυναίκες και άλλη για τους άντρες. Αλλά και ένα βιβλίο για τις...

ΚΡΙΤΙΚΕΣ > ΞΕΝΗ ΠΕΖΟΓΡΑΦΙΑ
J. M. Coetzee: «Ο Πολωνός»

Διαβάζοντας τη νουβέλα Ο Πολωνός (2023) του Τζον Μάξγουελ Κούτσι, που κυκλοφορεί από τις Εκδόσεις Διόπτρα σε μετάφραση της Χριστίνας Σωτηροπούλου, ο αναγνώστης και η αναγνώστρια συνειδητοποιούν τη δύναμη που έχει ο...

ΚΡΙΤΙΚΕΣ > ΞΕΝΗ ΠΕΖΟΓΡΑΦΙΑ
Arturo Pérez-Reverte: «Ο Ιταλός»

Ο πολυγραφότατος Ισπανός συγγραφέας από την Καρθαγένη, ο Αρτούρο Πέρεθ-Ρεβέρτε, έχει φωτίσει πολλές φορές μέσα από τα μυθιστορήματά του άγνωστες στιγμές της Ιστορίας. Έχουν μεταφραστεί στα ελληνικά, μέχρι στιγμής,...

ΤΕΛΕΥΤΑΙΕΣ ΚΑΤΑΧΩΡΙΣΕΙΣ

ΕΙΔΗΣΕΙΣ

ΔΙΑΓΩΝΙΣΜΟΙ

ΣΥΝΕΝΤΕΥΞΕΙΣ

Διεύθυνση

Πτολεμαίων 4
(Πλατεία Προσκόπων)
11635 Αθήνα,
Τηλ.-fax: 210.7212307
info@diastixo.gr
ISSN: 2585-2485

ΕΓΓΡΑΦΗ ΣΤΟ NEWSLETTER

Εγγραφείτε τώρα στο newsletter μας και μάθετε πρώτοι. τα τελευταία νέα για το βιβλίο και για τις τέχνες.

Με την επίσκεψη στο site μας, αποδέχεστε τη χρήση Cookies από το diastixo.gr, με σκοπό τη βελτίωση των υπηρεσιών που σας παρέχουμε.