fbpx
Elizabeth Haynes: «Ανθρώπινα λείψανα»

Elizabeth Haynes: «Ανθρώπινα λείψανα»

Ανθρώπινα λείψανα το νέο βιβλίο της Ελίζαμπεθ Χέινς, που κυκλοφορεί από τις εκδόσεις Gema. Ένας τίτλος που θα μπορούσε να είναι και μεταφορικός, όμως δεν είναι. Η Ελίζαμπεθ Χέινς, μετά το μυθιστόρημά της Στην πιο σκοτεινή γωνιά, όπου παρουσιάζεται συναρπαστικά η ψυχολογία του θύτη και του θύματος σε μια σχέση κακοποίησης, με το νέο της βιβλίο προσεγγίζει το πόσο επικίνδυνη μπορεί να γίνει η μοναξιά. Πόσο μπορεί να διαστρεβλώσει καταστάσεις, πόσο εύκολα μπορούν να σε εκμεταλλευτούν όταν είσαι και νιώθεις μόνος σου.

«Πήγαινε σπίτι και κλείσε την πόρτα...» αναγράφεται στο εξώφυλλο. Αυτή είναι η παρότρυνση που έχουν ή νιώθουν τα μοναχικά άτομα του βιβλίου. Μέσα στο σπίτι κανείς δεν μπορεί να σε πληγώσει, να σε κοιτάξει αποδοκιμαστικά, να σκεφτεί ότι έχεις άσχημο κούρεμα, παραπάνω κιλά, ότι είσαι βαρετός. Κανείς δεν μπορεί να σε ρωτήσει για γεγονότα και καταστάσεις που θα προτιμούσες να ξεχάσεις.

Τα κεφάλαια εναλλάσσονται με τις σκέψεις της Άναμπελ και του Κόλιν. Η Άναμπελ εργάζεται στην αστυνομία ως αναλύτρια δεδομένων, όπως έχει κάνει και η ίδια η συγγραφέας. Ίσως από την επαγγελματική της αυτή εμπειρία μπορεί να σκιαγραφεί με τόση πειστικότητα χαρακτήρες και καταστάσεις.

Η Άναμπελ είναι ακόμα νέα, μορφωμένη, έχει μια καλή δουλειά, ζει με άνεση, αλλά συγχρόνως είναι μια γυναίκα που οι συνάδελφοί της δεν θα της προτείνουν ποτέ στο διάλειμμα να γευματίσουν μαζί. Της λείπει η αυτοπεποίθηση που θα την έκανε να νιώθει επιθυμητή, να την καλούνε σε παρέες.

Ούτε ο Κόλιν είναι ιδιαίτερα κοινωνικός. Μόνο που αυτός αποφεύγει ο ίδιος τους συναδέλφους του. Δεν αντέχει τον συνάδελφο που βήχει και καθαρίζει τη μύτη του, αυτόν που τρώει άτσαλα, αυτόν που μυρίζει, τον άλλον που είναι χαζός. Έτσι περιορίζει ιδιαίτερα τις συναναστροφές του, κάνοντας παρέα κυρίως μόνο με τον Βον, τον μοναδικό που θα μπορούσε να χαρακτηρίσει φίλο. Είναι ο μοναδικός που θα του ζητήσει συμβουλές για το πώς θα κάνει την κοπέλα του να ενδιαφερθεί περισσότερο γι’ αυτόν. Ο Κόλιν, που τις δίνει, προτιμάει να ικανοποιείται μόνος του και να γεμίζει τον ελεύθερο χρόνο του από μια εργασία στον δήμο, που δεν απαιτεί πολλά από αυτόν ούτε αυτός της δίνει πολλά, με σεμινάρια για διάφορα θέματα, όπως βιολογία αλλά και πειθώ μέσω της γλώσσας του σώματος.

Μέσα στο σπίτι κανείς δεν μπορεί να σε πληγώσει, να σε κοιτάξει αποδοκιμαστικά, να σκεφτεί ότι έχεις άσχημο κούρεμα, παραπάνω κιλά, ότι είσαι βαρετός. Κανείς δεν μπορεί να σε ρωτήσει για γεγονότα και καταστάσεις που θα προτιμούσες να ξεχάσεις.

Ενδιάμεσα στις δικές τους σκέψεις παρακολουθούμε τον τοπικό Τύπο, τα Χρονικά του Μπράιαρστοουν που γράφουν κάθε φορά για την ανακάλυψη κάποιου πτώματος σε προχωρημένη σήψη. Για ανθρώπινα λείψανα που βρίσκονται τυχαία, συνήθως όταν η μυρωδιά από κάποιο σπίτι, που φαίνεται ότι ο ένοικός του το έχει εγκαταλείψει, οδηγεί τους γείτονες να παραπονεθούν και την αστυνομία μέσα στο σπίτι.

Μετά την ανακάλυψη κάθε πτώματος, ακολουθεί ένα κεφάλαιο με την εσωτερική αφήγηση του νεκρού. Πάντα ενός ανθρώπου ιδιαίτερα δυστυχισμένου που οι φίλοι και γνωστοί τον έχουν ξεχάσει ή που ο ίδιος δεν θέλει πια να έχει επαφές μαζί τους. Ενός ανθρώπου που βλέπει τον θάνατο ως λύση και διέξοδο από τα προβλήματά του. Κάποιου που το μόνο που θέλει είναι να κλείσει την πόρτα του σπιτιού του και να μην ασχοληθεί ποτέ ξανά κανένας μαζί του. Καθώς τα κεφάλαια διαδέχονται το ένα το άλλο, αντιλαμβανόμαστε πόσα είδη δυστυχίας μπορεί να υπάρχουν, από πόσο διαφορετικές αιτίες μπορεί να προκύψει η δυστυχία αυτή.

Τα κεφάλαια εναλλάσσονται, ενώ μαθαίνουμε όλο και περισσότερα για τη ζωή και τον χαρακτήρα της Άναμπελ και του Κόλιν. Και στους δύο κυριαρχεί στη σκέψη τους η σχέση τους με τη μητέρα τους. Διαφορετική, όμως όχι καλή. Και στους δύο οι μητέρες περιμένουν από αυτούς να τις φροντίσουν. Μόνη στο σπίτι με προβλήματα υγείας η μητέρα της Άναμπελ, με προχωρημένο Αλτσχάιμερ σε οίκο ευγηρίας του Κόλιν.

Η ζωή της Άναμπελ ταράζεται ακόμα περισσότερο όταν στο διπλανό από το δικό της σπίτι θα ανακαλύψει με τη σειρά της το πτώμα μιας γυναίκας σε αποσύνθεση. Μιας γυναίκας που είχε γνωρίσει ζωντανή και νόμιζε ότι απλώς είχε αλλάξει τόπο κατοικίας. Πόσο εύκολο θα ήταν να συμβεί και στην ίδια αυτό; Ποιος θα νοιαζόταν εάν δεν την έβλεπε για μερικές μέρες; Ίσως και μήνες; Το πιο πιθανό μόνο η γάτα της, μέχρι να αναγκαζόταν και αυτή να χρησιμοποιήσει το ειδικό πορτάκι που της είχε φτιάξει και να αναζητήσει αλλού φροντίδα και τροφή.

Ο Σαμ, δημοσιογράφος των Χρονικών, θα πλησιάσει για πρώτη φορά την Άναμπελ μετά από την ανακάλυψη αυτή. Στην πορεία θα επιδιώξει και άλλη συνάντηση μαζί της, όταν η Άναμπελ, ως αναλύτρια δεδομένων της αστυνομίας, θα διαπιστώσει ότι οι ανακαλύψεις ανθρώπινων λειψάνων σε σπίτια, μήνες μετά τον θάνατό τους, είναι πάρα πολλές σε σχέση με άλλες εποχές, σε σχέση με άλλες περιοχές. Η αστυνομία όμως δεν θα ενδιαφερθεί ιδιαίτερα για το μοτίβο αυτό παρά μόνο όταν η εφημερίδα θα δεχτεί ένα τηλεφώνημα. Μια κοπέλα θα ενημερώσει ότι υπάρχουν πολλά ακόμα πτώματα που δεν έχουν ανακαλύψει. Μια ακόμα δυστυχισμένη κοπέλα που θα ανακαλύψουν, λίγο μετά τη τηλεφώνημα, στο σπίτι της νεκρή.

Η ζωή της Άναμπελ ταράζεται ακόμα περισσότερο όταν στο διπλανό από το δικό της σπίτι θα ανακαλύψει με τη σειρά της το πτώμα μιας γυναίκας σε αποσύνθεση. Μιας γυναίκας που είχε γνωρίσει ζωντανή και νόμιζε ότι απλώς είχε αλλάξει τόπο κατοικίας. Πόσο εύκολο θα ήταν να συμβεί και στην ίδια αυτό; Ποιος θα νοιαζόταν εάν δεν την έβλεπε για μερικές μέρες;

Η συγγραφέας ξέρει να κρατάει σε αγωνία τον αναγνώστη της, καθώς προσθέτει διαρκώς στοιχεία που θα τον βοηθήσουν να ανακαλύψει μόνος του, πριν το τέλος, τι ακριβώς συμβαίνει. Αυτό όμως δεν αφαιρεί τίποτα από την αγωνία, αφού δεν πρόκειται για ένα αστυνομικό μυθιστόρημα όπου ψάχνεις να βρεις τον κακό. Αυτό το κάνει η αστυνομία. Ο αναγνώστης βιώνει ο ίδιος την απόγνωση των μοναχικών ανθρώπων, αναρωτιέται εάν θα μπορούσαν να είχαν εξελιχτεί διαφορετικά τα πράγματα. Εάν θα μπορούσε να αποφευχθεί να βρεθούν σε αυτή κατάσταση... «Ό,τι είχε απομείνει από τον άνθρωποι ήταν ένα μαύρο λείψανο, κούφιο θαρρείς, που πάνω του κρέμονταν κηλιδωμένα τα ρούχα του. Γκρίζες τούφες σε ό,τι είχε απομείνει από το κεφάλι. Κομμάτια δέρματος κολλημένα ακόμα στα οστά του κρανίου. [...] ήταν ένα ανθρώπινο πλάσμα με συναισθήματα, διάνοια και αίσθηση χιούμορ που είχε υγροποιηθεί, είχε λιώσει σ’ ένα σάπιο αηδιαστικό σύμφυρμα».

Υπάρχει άραγε όντως κάποιος κακός στην ιστορία; Γιατί σε καμία εσωτερική αφήγηση δεν υπάρχει κανενός είδους αιχμή για όποιον μπορεί να σε βοηθήσει να κλείσεις την πόρτα;

Όπως και στο μυθιστόρημά της Στην πιο σκοτεινή γωνιά, το οποίο το 2011 κέρδισε το βραβείο για το Βιβλίο της Χρονιάς, καθώς και το βραβείο που απονέμεται σε πρωτοεμφανιζόμενους συγγραφείς από το Amazon UK, η συγγραφέας αφήνει ένα μήνυμα αισιοδοξίας. Υπάρχουν πάντα άνθρωποι που μπορεί να σε πλησιάσουν χωρίς κανέναν άλλον απώτερο σκοπό πέρα από το να γίνουν φίλοι σου. Αρκεί να μην τους κλείσεις την πόρτα. Η ζωή πάντα φυλάει και ευχάριστες εκπλήξεις. Πρέπει όμως να έχεις ανοιχτή την πόρτα για να μπορέσεις να τις αντιληφθείς.

 

Ανθρώπινα λείψανα
Πήγαινε σπίτι και κλείσε την πόρτα...
Elizabeth Haynes
Μετάφραση: Έφη Φρυδά
Gema
413 σελ.
ISBN 978-960-6893-36-0
Τιμή: €15,00
001 patakis eshop


 

ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΕΠΙΣΗΣ
ΚΡΙΤΙΚΕΣ > ΞΕΝΗ ΠΕΖΟΓΡΑΦΙΑ
J. M. Coetzee: «Ο Πολωνός»

Διαβάζοντας τη νουβέλα Ο Πολωνός (2023) του Τζον Μάξγουελ Κούτσι, που κυκλοφορεί από τις Εκδόσεις Διόπτρα σε μετάφραση της Χριστίνας Σωτηροπούλου, ο αναγνώστης και η αναγνώστρια συνειδητοποιούν τη δύναμη που έχει ο...

ΚΡΙΤΙΚΕΣ > ΞΕΝΗ ΠΕΖΟΓΡΑΦΙΑ
Arturo Pérez-Reverte: «Ο Ιταλός»

Ο πολυγραφότατος Ισπανός συγγραφέας από την Καρθαγένη, ο Αρτούρο Πέρεθ-Ρεβέρτε, έχει φωτίσει πολλές φορές μέσα από τα μυθιστορήματά του άγνωστες στιγμές της Ιστορίας. Έχουν μεταφραστεί στα ελληνικά, μέχρι στιγμής,...

ΤΕΛΕΥΤΑΙΕΣ ΚΑΤΑΧΩΡΙΣΕΙΣ

ΕΙΔΗΣΕΙΣ

ΔΙΑΓΩΝΙΣΜΟΙ

ΣΥΝΕΝΤΕΥΞΕΙΣ

Διεύθυνση

Πτολεμαίων 4
(Πλατεία Προσκόπων)
11635 Αθήνα,
Τηλ.-fax: 210.7212307
info@diastixo.gr
ISSN: 2585-2485

ΕΓΓΡΑΦΗ ΣΤΟ NEWSLETTER

Εγγραφείτε τώρα στο newsletter μας και μάθετε πρώτοι. τα τελευταία νέα για το βιβλίο και για τις τέχνες.

Με την επίσκεψη στο site μας, αποδέχεστε τη χρήση Cookies από το diastixo.gr, με σκοπό τη βελτίωση των υπηρεσιών που σας παρέχουμε.