fbpx
Γεωργία Παπαμιχαήλ: «Από σιωπή...»

Γεωργία Παπαμιχαήλ: «Από σιωπή...»

Είναι δύσκολη η εκτίμηση ενός έργου – και σπάνια καταπιάνομαι με αυτό τον κίνδυνο, αλλά όχι στην παρούσα φάση με το συγκεκριμένο έργο, Από σιωπή…, της ποιήτριας Γεωργίας Παπαμιχαήλ, καθώς τα ποιήματά της έχουν μια σιγουριά, έχουν τη στόφα μιας απόλυτα τεκμηριωμένης ποιητικής ολότητας.

Πιστεύω πως όλοι μας έχουμε κάποια στιγμή νιώσει την απελπισία να μας κατακλύζει και να μη βρίσκουμε απαντήσεις στα προβλήματα και τις ερωτήσεις που θέτουμε στον εαυτό μας. Μια τέτοια στιγμή που έψαχνα να βρω διέξοδο, βρήκα στους στίχους της ζωντανές αλήθειες. Σαν ένα ευχάριστο ξύπνημα είδα το ασύνορο και το άχρονο της ζωής να εμφανίζονται αυτούσια. Τα κοίταξα με δέος, με έναν τρόπο που δεν τολμούσα πριν να κοιτάξω, γιατί δεν γνώριζα ίσως πως πέρα απ’ το φόβο σε κάποιες συγκεκριμένες αισθήσεις, υπάρχει ο πραγματικός παλμός της ζωής…

Μα ποιος;

Μεγάλοι τίτλοι!

Ταμπέλες μας φορέσανε

κι εμείς το βάρος σέρνουμε

των λογικών συμπερασμάτων.

Μα ποιος μας γνώρισε;

Εγώ δεν έχω συστηθεί.

Μα ποιος μας πόνεσε;

Αφού κι εσύ δακρύζεις μόνος.

Το ποίημα αυτό ήταν ένα σημάδι, μου έδειξε όλα όσα πρέπει να ακολουθεί ένας αληθινός ποιητής μέσα στην ευφρόσυνη θλίψη της πνευματικής του δημιουργίας, να φοβάται τη σιωπή και να κλαίει μόνον όταν αυτή γίνεται βία.

Να συζητάει με τρελούς, που συχνά λένε λόγια πιο σωστά από τους λογικούς.

Να λιώνει από ευαισθησία κάθε στιγμή της μέρας.

Να αφουγκράζεται τα μικρά – που, τελικά, είναι τα μεγαλειώδη.

Αυτά κι άλλα πολλά μου είπε η ποίησή της, κάτι μου έδειχνε… με έκανε να βυθιστώ μες στα φωτεινά μέρη του πνεύματός της.

Η ποιήτρια, γίνεται αμέσως αντιληπτό αυτό, παρουσιάζεται μέσα στα ποιήματά της ως τραγικό πρόσωπο που θέτει τη γραφίδα και τον οργανισμό της να αντιμετωπίσει ένα τεράστιο ηθικό δίλημμα και ως συνείδηση διχάζεται ανάμεσα σε δυο στάσεις ζωής. Στην ορθότητά της και στη φαινομενικότητά της. Σαν να μας κοιτάζει κατάματα με ειλικρίνεια και να μας λέει πως δεν είναι απαραίτητο να κατανοήσουμε το χάος της ψυχής μας, αρκεί μονάχα να χανόμαστε μέσα του.

με κορύ-φως…η

Για όσα δεν είπε η βροχή, δεν θα μιλήσω

Όμως, τι περισσότερο μπορεί να σε πληγώσει

από λόγια υγρά σε μάτια ψεύτικα;

Ο κόσμος ολόκληρος είναι ένα θέατρο και καθένας στη ζωή του έχει πολλούς ρόλους να παίξει, και η ποιήτρια αυτούς τους ρόλους στηλιτεύει και προσπαθεί με σαφήνεια να ισορροπεί μεταξύ απτού και ιδεατού με στίχους μυστικούς και υπαινικτικούς, με ποιότητα σηματοδοτημένη από την περιεκτική λιτότητα μιας αριστοκρατικής αντίληψης για τα πράγματα, τον άνθρωπο και τις αισθήσεις του.

Αρκετά ποιήματά της έχουν ύφος απολογητικό, ίσως κι εξομολογητικό, όταν με ακρίβεια ενυπάρχει και αναλύεται μέσα από τις λέξεις ο δικός της συναισθηματικός κόσμος που της φωνάζει: Να ντύνεσαι μόνον Άνθρωπος.

Σε αρκετά ποιήματά της αναγνώρισα, σαν είδωλο μέσα σε καθρέφτη, το αψύ και ελεύθερο ύφος που είχε και το έργο της Βιρτζίνια Γουλφ, Ορλάντο. Στην εποχή μας, το να είναι κανείς σαφής στο λόγο του είναι σαν να ακολουθεί με πίστη τη ζωή και το έργο της. Ακριβώς αυτή είναι και η γραφή της Γεωργίας Παπαμιχαήλ. Δεν θα μπορούσε να υπάρξει μακριά από αυτή την αλήθεια, όπως ακριβώς συμβαίνει η πραγματικότητα.

Οι λέξεις στη γραφίδα της σαν σκιά καταγράφουν και προσδίδουν τη μυθική διάσταση των πραγμάτων που μέσω της ύπαρξής της δίνει σημασία εν πολλοίς και στο ασήμαντο, καταγράφοντας με σαφήνεια τα πάντα μέσα στο χρόνο που περνάει.

Κοινή συνισταμένη στα έργα της είναι το απέριττο, το χωρίς επιτήδευση ύφος. Καταφέρνει να αποδίδει τον σωστό τόνο και την ανάλογη χροιά που ν’ ανταποκρίνεται στην κάθε της αναφορική περίσταση.

Διαβάζοντάς την, αισθάνθηκα να ξεφεύγω από τη δική μου κατάσταση… να εξαϋλώνεται γύρω μου η αίσθηση της πραγματικότητας. Αυτή είναι η δυναμική της γραφής της, καθώς αφήνει τον εαυτό της να ζει, να εισπράττει την εμπειρία, να επεξεργάζεται και να μεταδίδει με ευχέρεια, ερεθίσματα και εντυπώσεις.

Σε κάθε της ποίημα εκφράζεται με τον υποκειμενικό συναισθηματισμό της, δημιουργώντας μια ειδυλλιακή προσμονή γι’ αυτό που έπεται.

Δικαιολογίες του «απομυζώ»/ από τις κατά συνήθεια συνθήκες.

Το φαύλο εξιστορώ των εμπειριών μου/ εξοικονομώντας πάντα την καλύτερη γεύση για το τέλος, ανακυκλώνω αναμασώντας/ τους αήττητους φόβους μου…

Η ποιήτρια δεν παραλείπει να φανερώνει έντονα την ανάγκη της για ανθρωπιά, σεβασμό και αξιοπρέπεια. Στοιχεία αναγνωρίσιμα μέσα από την πίστη στον Άλλον, για έναν συγκροτημένο άνθρωπο, όπως διαφαίνεται μέσα από τα ποιήματά της, καθώς υπεισέρχεται στον κοινό τόπο που διαθέτει η ποίηση, με αστείρευτη ρομαντική κι άλλοτε επικριτική διάθεση, πάντα όμως με μια δυναμική ενέργεια που σμίγει το εφικτό με το ανέφικτο, χαρίζοντας στον αναγνώστη ποικίλες αισθήσεις για να αναγνωρίζει πως, τελικά, ποίηση είναι η ψυχή που γίνεται λέξεις.

Είμαι σίγουρος πως όσοι διαβάσουν ποιήματά της θα νιώσουν πνευματική ικανοποίηση, καθώς θα αντιληφθούν πως σε κάθε λέξη θριαμβεύει η γενεσιουργός Ιδέα.

 

Από σιωπή...
Γεωργία Παπαμιχαήλ
Εκδόσεις Χρήστος Ε. Δαρδανός  
56 σελ.
Τιμή € 9,00

 

ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΕΠΙΣΗΣ
ΚΡΙΤΙΚΕΣ > ΠΟΙΗΣΗ
Θωμάς Κοροβίνης: «Ποιήματα και τραγούδια»

Μια ακροβασία πάνω στο κύμα, σαν μια παραλλαγή στον στίχο του άλλου ποιητή (χόρεψε πάνω στο φτερό του καρχαρία), αυτό μοιάζει να λέει ο Θωμάς Κοροβίνης σε όλα του τα τραγούδια· αλήθεια, ποιήματα ή τραγούδια;...

ΤΕΛΕΥΤΑΙΕΣ ΚΑΤΑΧΩΡΙΣΕΙΣ

ΕΙΔΗΣΕΙΣ

ΔΙΑΓΩΝΙΣΜΟΙ

ΣΥΝΕΝΤΕΥΞΕΙΣ

Διεύθυνση

Πτολεμαίων 4
(Πλατεία Προσκόπων)
11635 Αθήνα,
Τηλ.-fax: 210.7212307
info@diastixo.gr
ISSN: 2585-2485

ΕΓΓΡΑΦΗ ΣΤΟ NEWSLETTER

Εγγραφείτε τώρα στο newsletter μας και μάθετε πρώτοι. τα τελευταία νέα για το βιβλίο και για τις τέχνες.

Με την επίσκεψη στο site μας, αποδέχεστε τη χρήση Cookies από το diastixo.gr, με σκοπό τη βελτίωση των υπηρεσιών που σας παρέχουμε.