fbpx
Νάγια Κωστοπούλου: «Εθελόντριες ώρες»

Νάγια Κωστοπούλου: «Εθελόντριες ώρες»

Ένα ποιητικό έργο με τον τίτλο Εθελόντριες ώρες διεγείρει και τη φαντασία και την απορία του αναγνώστη.

Εθελόντριες ώρες που έχουν συμβάλει σε κομμάτια της ζωής τα οποία έχουν οριστικά τελειώσει; Εθελόντριες ώρες για να εξαλείψουν με επιμέλεια κάθε σημάδι πίσω τους; Εθελόντριες ώρες για να μπήξουν τη γραφίδα μέσα στο σώμα του βίου και της πολιτείας της δημιουργού τους; Ή ένας τίτλος με πολλά κρυφά νοήματα;

Το έργο εξελίσσεται στο πριγκιπάτο των λέξεων με θέα τον εσωτερικό κόσμο μιας γυναίκας. Η υπόθεση του έργου είναι η συγγραφέας του.

Η ποίηση είναι η γλώσσα που επινόησε η ηρωίδα για να προστατευτεί από το σκοτάδι. Για να δώσει φως στην αλήθεια της γράφοντας και διαγράφοντας τις λέξεις που την οδηγούν στην προσωπική κάθαρση.

Η ψυχή κάθε ανθρώπου είναι η γλώσσα του. Ο λόγος του, ο τρόπος που εκφράζει τη σκέψη και το συναίσθημά του μέσα από τον προσωπικό του διάλογο και την προσωπική του διάλεκτο.

Οι Εθελόντριες ώρες, η ποιητική συλλογή της Νάγιας Κωστοπούλου, εκφράζουν αυτόν τον εσωτερικό διάλογο μεταφρασμένο σε ποίηση. Κάθε προσπάθεια του θεωρητικού λόγου να τον συλλάβει και να τον ερμηνεύσει είναι τόσο δύσκολη όσο και η προσπάθεια να αντιστοιχίσει κανείς την ύπαρξη με τη συνείδηση.

Η ποιητική συλλογή περιέχει αυτόν τον διάλογο αφού έχει τελειώσει. Ο αναγνώστης βρίσκεται μπροστά στο τέλος της τραγωδίας του συναισθηματικού διαλόγου μεταξύ ύπαρξης και συνείδησης.

Είναι δύσκολο να μιλήσει κανείς για την ποίηση. Είναι ίσως πιο δύσκολο από το να κάνει ποίηση. Γιατί ό,τι πει κανείς γι’ αυτό το βιβλίο προβάλλει μόνο το δικό του φίλτρο ανάγνωσης και τα δικά του αισθητικά κριτήρια για ένα τελειωμένο έργο.

Πώς να μπει κανείς στο πεδίο της ποιητικής πράξης που έχει βιώσει η Νάγια Κωστοπούλου παλεύοντας με ό,τι πιο ουσιαστικό και πιο σπαραχτικό έχει μέσα της; Πώς να αισθανθεί κανείς την έκταση της δικής της αίσθησης και να διαβρώσει, με την όποια ερμηνεία του, τη μοναξιά και τη μοναδικότητα της ύπαρξής της; Πώς να μπει σ’ αυτό το μικρό ή μεγάλο εσωτερικό χάος που αντιστέκεται στον εξωτερικό κόσμο γράφοντας ποίηση; Πώς να αποφύγει κανείς την παραμόρφωση ενός έργου μέσα από την ερμηνεία των άλλων;

Τι είναι αυτό το πόνημα; Σωτηρία, κάθαρση, παρηγοριά, ξόρκι, αυταπάτη, ματαιοδοξία. Μια εσωτερική περιπέτεια; Η Νάγια Κωστοπούλου δεν νοιάζεται για όλα αυτά όταν λειτουργεί ποιητικά.

Ο αναγνώστης συνομιλεί μέσα από τη γλώσσα της καρδιάς με μια άλλη καρδιά, αυτή της ποιήτριας που επιθυμεί την απελευθέρωσή της μέσα από τη γραφή, αποζητώντας και φτιάχνοντας τον μύθο της ελευθερίας που τα πλαίσια της ζωής τής στερούν. 

Η ποίηση είναι η γλώσσα που επινόησε η ηρωίδα για να προστατευτεί από το σκοτάδι. Για να δώσει φως στην αλήθεια της γράφοντας και διαγράφοντας τις λέξεις που την οδηγούν στην προσωπική κάθαρση.

Ξεφυλλίζοντας τους τίτλους αισθάνεται κανείς μια επίτιτλη μελαγχολία στα περισσότερα των ποιημάτων. Αλλά και τα ίδια τα ποιήματα είναι σαν να συνδέονται με μεσοτοιχίες που αφήνουν να ακονισθεί από ποίημα σε ποίημα ο ίδιος αντίλαλος άλγους.

πνίγομαι με τη λέξη σχεδόν
Μόνο το κενό δανείζομαι απ’ αυτή
Δεν θέλω να μοιράζομαι…
[…]
Μα δυστυχώς δεν αλλάζουν τα πεπρωμένα.
Λοιπόν!
Σώπα.
Αγκάλιασε με και σώπα.
Η αλήθεια μόνο θα μας αναγνωρίσει.
(σελ. 70)

Και στη σελίδα 27:

Αγάααααπη
ΑΛΛΑΞΕΣ και το αλφάβητο μου
Το φόρτωσες με στερητικά.
Χρόνια καθαρογράφω την ίδια λέξη
Τη μόνη που δυναμώνει φορώντας
όλα εκείνα τ’ ανυποχώρητα «α» σου

Η ποίηση της Νάγιας Κωστοπούλου είναι μια ποίηση του συναισθήματος. Περιπλανώμενος ο αναγνώστης στην αχανή έκταση των εκατό ποιημάτων αυτής της συλλογής, παρακολουθεί την κατά βάθος πορεία της Νάγιας και νιώθει το ξεδίπλωμά της στην ποίηση.

Αν αναζητήσει κανείς την ποιητική μέθοδο της ποιήτριας με πλήρη επίγνωση πως ο ποιητικός λόγος είναι ο μόνος λόγος που δεν υπόκειται στη δοκιμασία της εγκυρότητας, θα καταλήξει πως πρόκειται για πρωτοπρόσωπη ομολογία. Είναι σαν να ακούει κανείς απευθείας τη φωνή της ποιήτριας. Παρά όμως την ποιητική ταυτοπροσωπία, τα ποιήματα αφορούν τον αναγνώστη. Η χρήση του Εγώ είναι συχνή αλλά του Εγώ ως υποκείμενο του ανθρώπου.

ΕΓΩ δεν μπορώ από ευγένεια
κι από αγάπη δεν επιθυμώ
να γίνουν οι λέξεις μου καρφιά
[…]
Πώς να καρφώσω τις λέξεις
Πώς να τις ανασύρω απ’ το θάνατο;
Έχω τόση ευγένεια και αγάπη
που παραχώρησα και τη ζωή μου ακόμα
σε βίους παρ’ ΑΛΛΟΥΣ.

(σελ. 21)

Ο λόγος της Νάγιας είναι πολλές φορές ελλειπτικός και άφατος. Ακόμα και όταν φαίνεται πως φλυαρεί χαράζει με νύξεις και υπονοούμενα τους πιο σύντομους και πιο κρυφούς δρόμους ανάμεσα στις λέξεις, που τις μετατρέπει σε ποιητικά σημεία.

Αν παρακολουθήσει κανείς τη διαλεκτική της ποίησης της Νάγιας θα ανακαλύψει τις συνομιλίες της με έργα αγαπημένων ποιητών.
αγέραστη η ψυχή μου
ποιητή
Αγέραστη η ψυχή μου nagia kostopoulou
Ανεβοκατεβαίνει της ρίμας σου τη σκάλα
[…]
«κάθε τόσο ανοίγω το ερμάρι και βεβαιώνομαι
πως το παιδικό μου χέρι είναι εκεί» Τάσος Λειβαδίτης.

(σελ. 39)

Οι Εθελόντριες ώρες διαθέτουν όλα τα τυπικά προσόντα της ποιητικής γραφής. Το ανάγνωσμά τους, όμως, απολαμβάνεται ως ποιητική θέα μιας γυναίκας που λέει συγχρόνως: «Είμαι αυτό που έγραψα / Δεν είμαι καν αυτό που έγραψα / Έχω μέσα μου και άλλη αδήλωτη ψυχή».

 

Εθελόντριες ώρες
Νάγια Κωστοπούλου
Άνεμος
114 σελ.
ISBN 978-960-9585-78-1
Τιμή: €13,26
001 patakis eshop

 

ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΕΠΙΣΗΣ
ΚΡΙΤΙΚΕΣ > ΠΟΙΗΣΗ
Θωμάς Κοροβίνης: «Ποιήματα και τραγούδια»

Μια ακροβασία πάνω στο κύμα, σαν μια παραλλαγή στον στίχο του άλλου ποιητή (χόρεψε πάνω στο φτερό του καρχαρία), αυτό μοιάζει να λέει ο Θωμάς Κοροβίνης σε όλα του τα τραγούδια· αλήθεια, ποιήματα ή τραγούδια;...

ΤΕΛΕΥΤΑΙΕΣ ΚΑΤΑΧΩΡΙΣΕΙΣ

ΕΙΔΗΣΕΙΣ

ΔΙΑΓΩΝΙΣΜΟΙ

ΣΥΝΕΝΤΕΥΞΕΙΣ

Διεύθυνση

Πτολεμαίων 4
(Πλατεία Προσκόπων)
11635 Αθήνα,
Τηλ.-fax: 210.7212307
info@diastixo.gr
ISSN: 2585-2485

ΕΓΓΡΑΦΗ ΣΤΟ NEWSLETTER

Εγγραφείτε τώρα στο newsletter μας και μάθετε πρώτοι. τα τελευταία νέα για το βιβλίο και για τις τέχνες.

Με την επίσκεψη στο site μας, αποδέχεστε τη χρήση Cookies από το diastixo.gr, με σκοπό τη βελτίωση των υπηρεσιών που σας παρέχουμε.