Η Ιωάννα Μπαμπέτα μπήκε πολύ ευγενικά στο χώρο του παιδικού βιβλίου. Τόσο Η Μελίνα ντετέκτιβ (Εκδ. Μεταίχμιο, 2009, εικονογρ. Ναταλίας Καπατσούλια), όσο και το Ένα τριαντάφυλλο για τη δασκάλα μου (Εκδ. Λιβάνη, 2011, εικονογρ. Βίλλυς Καραμπατζιά) είναι κείμενα με αυθεντική, ειλικρινή, ανυπόκριτη ευγένεια. Κείμενα που επιλέγουν να ασχοληθούν με θέματα παραδοσιακού ενδιαφέροντος για την παιδική λογοτεχνία – και τα διαχειρίζονται με σοβαρότητα και τρυφερότητα, στο βαθμό που αυτό είναι δυνατόν μέσα από τις λίγες λέξεις και στα περιορισμένα πλαίσια του εικονογραφημένου βιβλίου. Η συνέχεια έγινε με τον Βασιλιά λύκο (Εκδ. Μεταίχμιο, 2012, εικονογρ. Μυρτώς Δεληβοριά) και ήταν εντυπωσιακή: το στήσιμο της ιστορίας αυτής είναι απίστευτα στέρεο, το ύφος δουλεμένο, η γλώσσα παιχνιδιάρα. Η παρέα των λύκων στο βιβλίο της Μπαμπέτα είναι μια παρέα που δεν την ξεχνάς εύκολα, είτε μικρός είσαι είτε μεγάλος.

Στα Πριγκιπικά γενέθλια η συγγραφέας καταπιάνεται μ’ ένα θέμα πιο φιλόδοξο, πιο δύσκολο, πιο ακανθώδες: με την υιοθεσία. Ο ήρωάς της, ο Πρίγκιπας (όνομα και πράμα!) είναι έξι χρονών. Και είναι, φυσικά, υιοθετημένος. Κάθε χρόνο γιορτάζει τα γενέθλιά του στις 2 Ιουνίου, που είναι «η μέρα που τον έφεραν σπίτι». Γενέθλια που τα γιορτάζουν με τα δώρα τους και με τις τούρτες τους και με τα όλα τους. Όλα μια χαρά κι ένα γλέντι. Ώσπου μαθαίνει από το φίλο του ότι πίσω από τα κεράκια της τούρτας κρύβεται και κάτι άλλο: μια ευχή! Που πραγματοποιείται μόνον αν σβήσεις τα κεράκια σου τη μέρα που γεννήθηκες πραγματικά!

Ο Πρίγκιπας πέφτει στο κλάμα. Γιατί βεβαίως τη μέρα αυτή δεν την ξέρει. Ούτε μπορεί να τη μάθει. Οι γονείς του (οι θετοί γονείς, που τον αγαπούν πολύπολύπολύ) ακούνε το πρόβλημα, το δέχονται, το παλεύουν, προτείνουν λύση: θα σβήνουν μαζί του κεράκια και θα του κάνουν δώρο καθημερινά, μέχρι να πέσουν τυχαία στη μέρα των πραγματικών του γενεθλίων.

Και το κόλπο πιάνει: ο Πρίγκιπας κάνει μια ευχή, κάθε μέρα την ίδια. Και την κρατάει μυστική απ’ όλους – γιατί μόνο έτσι θα μπορέσει να σιγουρευτεί ότι η ευχή του πραγματοποιήθηκε χάρη στη μαγεία των κεριών.

Η μέρα της πραγματοποίησης έρχεται κάποτε: όταν ο Μπαμπάς φέρνει στο σπίτι ένα αδέσποτο γατάκι. Που ο Πρίγκιπας το υποδέχεται, το αγκαλιάζει, το αγαπάει. Είναι το δώρο που ευχόταν. Το βαφτίζει Δώρο. Κι από τότε γιορτάζει τα γενέθλιά του «τη μέρα που ήρθε ο Δώρος στο σπίτι».

Η δύναμη των Πριγκιπικών γενεθλίων είναι ακριβώς αυτή η ανεπαίσθητη μετακίνηση της προοπτικής: το βασικό, το βαθύτερο θέμα δεν βρίσκεται στο προσκήνιο, δεν βρίσκεται καν στη σκηνή. Η Μπαμπέτα αφήνει το ζήτημα της υιοθεσίας και τις απορρέουσες απ’ αυτό προβληματικές στα παρασκήνια. Ρίχνει τα φώτα της ράμπας σε κάτι συναρπαστικά συγκεκριμένο, συναρπαστικά χειροπιαστό, συναρπαστικά απλό: σε μια ευχή κρυμμένη πίσω από το σβήσιμο των κεριών! Η αγάπη των θετών γονιών, που δεν έχει ούτε όρια ούτε όρους... η εμπιστοσύνη του μικρού Πρίγκιπα προς τη Μαμά και τον Μπαμπά του, που είναι πιο πλούσια, πιο απέραντη από την εμπιστοσύνη των φυσικών παιδιών προς τους γονείς τους... τα αποθέματα αγάπης παιδιού και γονιών, που ξεχειλίζουν και με άνεση, με φυσικότητα περισσή διοχετεύονται προς τον αδέσποτο μικρό Δώρο... όλα αυτά δεν λέγονται με λόγια. Αλλά υπάρχουν. Υπάρχουν κάτω και πίσω από την ιστορία, κάτω και πίσω από την καθημερινότητα, κάτω και πίσω από ονόματα και πρόσωπα και σχέσεις.

Αν είχα υιοθετημένο παιδί, θα ήθελα πολύ να του διαβάσω τα Πριγκιπικά γενέθλια.

Η εικονογράφηση της Ναταλίας Καπατσούλια συνοδεύει με τρόπο ανάλαφρο, κεφάτο, ευφάνταστο και χαριτωμένο τη μικρή ιστορία. Και συμβαδίζει απόλυτα με το πνεύμα του κειμένου. Ένα πρόβλημα είναι πρόβλημα μόνο στο βαθμό που εμείς του το επιτρέπουμε.

Πριγκιπικά γενέθλια
Ιωάννα Μπαμπέτα
εικονογράφηση: Ναταλία Καπατσούλια
Μεταίχμιο
56 σελ.
Τιμή € 5,00

Twitter