O Tournier είχε πει ότι ένα βιβλίο που κάθεται ξεχασμένο σε ένα ράφι θυμίζει ένα πουλί με κλεισμένα φτερά, ανίκανο να πετάξει, χωρίς ζωή, χωρίς αίμα. Κι αυτός που θα μπορέσει να το ζωντανέψει είναι ο αναγνώστης. Το βιβλίο δεν το ολοκληρώνει ο συγγραφέας αλλά ο αναγνώστης, με τη δική του προσωπική ερμηνεία, βάζοντας μέσα τη δική του ψυχή και τα ξεχωριστά βιώματά του.

Θυμήθηκα τα λόγια του Tournier διαβάζοντας το βιβλίο των Βασίλη Κουτσιαρή και Γιάννη Διακομανώλη Ένας απρόσμενος φίλος. Ένα βιβλίο γραμμένο για τη φιλαναγνωσία αλλά με διαφορετική οπτική, όχι εκείνη των αναγνωστών αλλά αυτή του βιβλίου, αφού το ρόλο του αφηγητή τον έχει ένα βιβλίο με τίτλο Η ζωή είναι ωραία, που περιμένει, ξεχασμένο και ξέπνοο στα ράφια μιας βιβλιοθήκης, τα παιδικά χέρια που θα το επιλέξουν για να του δώσουν ψυχή. Αποκτά λόγο και μας περιγράφει «την κατάστασή του και τις εμπειρίες του». Η επιλογή των συγγραφέων κατανοητή, αφού ποιο αντικείμενο θα μπορούσε να μιλήσει καλύτερα από ένα βιβλίο! Ο τίτλος του βιβλίου-ήρωα από μόνος του μεταφέρει ένα μήνυμα που μέσα του κλείνει το σκοπό και το στόχο για τον οποίο γράφονται όλα τα βιβλία του κόσμου. «Η ζωή είναι ωραία» ακόμα και μέσα από τα προβλήματα, τις σκοτούρες και τις δυσκολίες με τις οποίες καταπιάνονται οι απανταχού συγγραφείς. Παράλληλα, ο τίτλος που φέρει το ίδιο το βιβλίο των συγγραφέων συνηγορεί προς την κατεύθυνση αυτή. Ένας απρόσμενος φίλος! Όλοι γνωρίζουν ότι το βιβλίο είναι φίλος του ανθρώπου, διασκεδάζει, παρηγορεί, ενδυναμώνει καταστάσεις, γίνεται αιτία ενδοσκόπησης και αυτοεπιβεβαίωσης, σκηνή για ασφαλείς πειραματισμούς σε έναν κόσμο εικονικό που προετοιμάζει για την αληθινή ζωή.

Ο Φώτης είναι ο ήρωας που έρχεται στη βιβλιοθήκη και επιλέγει το βιβλίο Η ζωή είναι ωραία. Δίνει ραντεβού μαζί του κάθε βδομάδα και εκεί βλέπουμε τη σχέση αλληλεπίδρασης που δημιουργείται ανάμεσα στους δύο. Το βιβλίο –σύμφωνα με τα λεχθέντα του Tournier– έχει την ανάγκη του παιδιού και το παιδί –σύμφωνα με γενικές παραδοχές– την ανάγκη του βιβλίου. Ώσπου, ένα ατύχημα στερεί προσωρινά την όραση του Φώτη και τότε ο «φίλος του», κάτω από τα βαθιά συναισθήματα του παιδιού, τα δάκρυα, την ένταση, τον πόνο αλλά και την αγάπη για το διάβασμα, κάνει τα γράμματα και τις εικόνες των σελίδων του ανάγλυφα, μιλάει κατευθείαν στην ψυχή του παρακάμπτοντας τα μάτια και λέει: «Η ζωή είναι ωραία!»

Το βιβλίο αποπνέει τρυφερότητα και αισιοδοξία, και κρατά το ενδιαφέρον του μικρού αναγνώστη ως το τέλος, όπου γενικεύει καταστάσεις τονίζοντας την αξία της φιλίας για να κλείσει με τις φράσεις: «Το μαύρο παύει να είναι σκοτεινό, αφού παίρνει φως και χρώμα μέσα από τα μάτια των άλλων».

Η πολύ όμορφη εικονογράφηση της Ζωής Λούρα ζωντανεύει την όμορφη σύλληψη των συγγραφέων, οι οποίοι μέσα από το συγκεκριμένο βιβλίο αποδεικνύουν συνέπεια, σοβαρότητα και εγκυρότητα στο έργο τους περισσότερο από κάθε άλλη φορά.

Ένας απρόσμενος φίλος
Βασίλης Κουτσιαρής, Γιάννης Διακομανώλης
εικονογράφηση: Ζωή Λούρα
Κόκκινη Κλωστή Δεμένη
36 σελ.
Τιμή € 11,50

Twitter