«Ωραία βιβλία για μικρούς, ωραίους αναγνώστες»
Από τα απαραίτητα εφόδια του καλοκαιριού (και ασφαλώς όχι μόνον του καλοκαιριού), τα βιβλία· πτήσεις και πλεύσεις, περιπέτεια και γέλιο, μυστήρια και φιλίες, γνώσεις και στοχασμός, ενθουσιασμός, αίσθημα και συγκίνηση, συνοδοιπορία και συνομιλία, κι άλλες από τις ομορφιές του κόσμου μας, που στολίζουν, προστατεύουν την ανθρώπινη ψυχή, θα συναντήσει και θα κατακτήσει ο αναγνώστης στις σελίδες των βιβλίων. Εάν δε πρόκειται για παιδί-αναγνώστη, ακόμη καλύτερα. Μερικά από τα αναγνώσματά του (συνήθως προϊόντα αγάπης, ταλέντου και μόχθου) θα επηρεάσουν τα όνειρά του, θα λαμπρύνουν τις προσδοκίες του και θα παραμείνουν για πολύν καιρό. Εννοείται πως θα αναζητήσει κι άλλα. Τι καλύτερη ευεργεσία για τον νέο αναγνώστη;
Ένα πρώτο μικρό αφιέρωμα σήμερα, λοιπόν, για τα παιδιά της προσχολικής και πρώτης σχολικής ηλικίας:
Χάιντς Γιάνις: «Τα καπέλα της κυρίας Στρουμπίνσκι»
O πεζογράφος, ραδιοφωνικός παραγωγός, γνωστός ποιητής επίσης, Χάιντς Γιάνις, γεννήθηκε το 1960 στην Αυστρία· σήμερα είναι γνωστός σε πολλές χώρες, εφόσον τα βιβλία του μεταφράζονται και θαυμάζονται από νεαρούς αναγνώστες μα και από μεγαλύτερους. Υπάρχει μια ποίηση υπαινικτική στις σελίδες του και ένας αθέατος αλλά σπάνιος στις μέρες μας λυρισμός, που επιδρά ευεργετικά στον ψυχισμό και προτρέπει τη φαντασία στα δικά της ταξίδια. Η δε εικονογράφος Χέλγκα Μπανς (Αυστρία, 1957), δασκάλα επί 25 χρόνια, τώρα πολυβραβευμένη καλλιτέχνις, έχει κατακτήσει άπειρα παιδιά με τις ωραίες, γλυκές, φανταστικές, κάποτε και εξωπραγματικές ζωγραφιές της.
Στο βιβλίο Τα καπέλα της κυρίας Στρουμπίνσκι συνεργάστηκαν έξοχα κι έτσι έχουμε για τα παιδιά ένα βιβλίο εκλεκτό. Θα το έλεγα και ξεχωριστό ίσως και γιατί το θέμα του, η ιστορία δηλαδή της κυρίας Στρουμπίνσκι, έχει κατιτί το ονειρικό, ενώ στη γραφή περισσεύει η ευγένεια· άλλων καιρών, όμως. Η γλυκύτατη κυρία Στρουμπίνσκι, λοιπόν, είναι καπελού. Ταλαντούχα. Και με εμπειρίες και γνώσεις γύρω από τα καπέλα μα και για τους ανθρώπους. «Η κυρία Στρουμπίνσκι καταλαβαίνει με την πρώτη ματιά ποιο καπέλο ταιριάζει στον καθένα. Στη λυπημένη δίνει ένα καπέλο που σαν άσπρο πουλί βγαίνει μαζί της πετώντας από την πόρτα…» Τι εικόνα! Για την ανήσυχη και ζωηρή έχει το κατάλληλο. Το ίδιο και για τον φωνακλά· γι’ αυτόν διαλέγει ένα καπέλο όμοιο με κοχύλι, για να βρίσκει κάπου κάπου στον ήχο του, τον απροσδιόριστο και μελωδικό, τη θεία σιωπή.
Έχει ένα πανέμορφο, θερμό μαγαζάκι, γνωστό σε όλους. Και είναι πολύ αγαπητή. Θυμάμαι ακόμη τα καπελάδικα της οδού Μητροπόλεως· βιτρίνες μαγευτικές και πιο μέσα καλοβαλμένες, ευγενικές κυρίες. Πάνε, χάθηκαν αυτά… Τα μεσημέρια επισκέπτεται την κυρία Στρουμπίνσκι το πιο αγαπημένο της πρόσωπο. Η Μίρα, εγγονή της! Μάλιστα, τη βοηθά στη δουλειά. Η κοπελίτσα διαλέγει από το πλήθος και την ποικιλία των καπέλων, εκείνο για τον Βιαστικό και το άλλο για τον Αμίλητο. Α, γι’ αυτόν συσταίνει ένα καπέλο με τρυπούλες στη σειρά, σαν του φλάουτου, να φυσά ο αέρας και ν’ ακούγονται μελωδίες. Στην Ερωτευμένη προτείνουν ένα θαύμα· καπέλο που στροβιλίζεται συνεχώς, ενώ σε κάθε στροβιλισμό αλλάζει το χρώμα του και λάμπει… Όταν μάλιστα επισκέπτονται το κατάστημά τους παιδιά, θαρρείς και είναι γιορτή. Οι μικροί τους φίλοι φορούν καπέλα όμοια με πεταλούδες ή τίγρεις, πουλιά ή χιονονιφάδες, γάτες.
Ω, ασφαλώς πρόκειται για γητεύτρες. Πλάσματα εξαίσια, χαριτωμένα και χαρισματικά. Κι ας μη μιλήσουμε για τα θαυμάσια καπέλα που φορούν οι ίδιες· κάθε μέρα κι άλλο. Το ένα δε ωραιότερο από το άλλο.
Μια μέρα, όμως, η Μίρα δεν αποφάσιζε να φορέσει καπέλο· η γιαγιά, που κατάλαβε, την πήρε από το χέρι και βγήκαν έξω οι δυο τους, ασκεπείς, ενώ το φρέσκο δροσερό αεράκι χάιδευε τα μάγουλά τους, φυσούσε στα μαλλιά τους που αρμένιζαν κι έκαναν σχέδια, κι έπαιρναν σχήματα, καθώς αυτές γελούσαν ευτυχισμένες και στροβιλίζονταν με μάτια που σπίθιζαν.
Εξαιρετική, όπως πάντα, η μετάφραση της Μαρίας Αγγελίδου.
Τα καπέλα της κυρίας Στρουμπίνσκι
Χάιντς Γιάνις
μετάφραση: Μαρία Αγγελίδου
εικονογράφηση: Χέλγκα Μπανς
Μεταίχμιο
32 σελ.
Τιμή € 11,00
Βρες το εδώ.
Μπεν Γκλυν-Τζόουνς: «Ένας αναπάντεχος επισκέπτης»
Όποιος δεν διάβασε ή δεν άκουσε για το βιβλίο Οι απίθανες περιπέτειες του αρκούδου Πουκ (Εκδόσεις Πατάκη), που προηγήθηκε αυτού, και το οποίο είναι μια πρώτη γνωριμία με τον πανέξυπνο, αστείο και τρισχαριτωμένο σπιτικό αρκούδο Πουκ, σίγουρα θα σπεύσει να το ζητήσει. Έχει τόση χαρά μέσα του, τόση αθωότητα, τέτοιας ποιότητας χιούμορ, ώστε οι σελίδες του πλαντάζουν από ευτυχία και ωραία, θερμά αισθήματα. Το ίδιο και ο εσωτερικός κόσμος του μικρού αναγνώστη. Μήπως και του μεγαλύτερου. Προσωπικώς, τον τελευταίο καιρό, δεν θυμάμαι να γέλασα τόσο από ανάγνωσμα παιδικό.
Παρομοίως ευφράνθηκα και με το καινούργιο, και δεύτερο στη σειρά, βιβλίο με τις περιπέτειες του Πουκ, του οικόσιτου μεγαλόσωμου Πουκ που τρελαίνεται για τις τυρόπιτες, ενώ καμαρώνει για το καπέλο και το κασκόλ που απόκτησε πρόσφατα. Στην παρέα του αρκούδου βρίσκεται μια μαύρη γάτα, η Καλίκο, και ο μικρός Βρούτο, ένα χαριτωμένο και καλόκαρδο αρκουδάκι που άλλο δεν ζητά παρά να ’ναι κοντά τους· αυτό και μόνο τον κάνει ευτυχισμένο. Τα υπόλοιπα μέλη της παρέας, ή μάλλον της οικογένειας, είναι ο κύριος και η κυρία Τζόουνς και ο μικρούλης τους Τζο-Τζο. Όλοι τους ζουν αρμονικά στο σπίτι με τα κόκκινα κεραμίδια, στην οδό Φραγκοκλησιάς, στο λιμάνι του Πειραιά. Εκείνες τις μέρες, ό,τι έχει μπει ο χειμώνας και έχει φέρει μια καταιγίδα και πολλά ακραία καιρικά φαινόμενα. Όμως έφερε και κάτι άλλο: έναν απρόσμενο επισκέπτη, ο ερχομός του οποίου αναστάτωσε τη ζωή όλων όσοι ζουν στο ήσυχο ασφαλισμένο σπίτι. «Αααααα!» φώναξε ο Πουκ όταν τον είδε. «Αααααααααα!» κραύγασε και ο τερατόμορφος επισκέπτης, που είχε γαντζωθεί στον ώμο του Πουκ.
«Είναι μια Ερινύα», τους πληροφόρησε αργότερα η πολύξερη σοφή γάτα, η μαυριδερή Καλίκο. «Λέγεται ότι επισκέπτεται όσους έχουν κάνει κάτι κακό στην οικογένειά τους», πρόσθεσε ενημερωτικά και με νόημα, κι έπειτα άρχισαν οι ανήκουστες περιπέτειες. Γλάροι και ένας χείμαρρος από εργάτες, μια καμαρωτή μαϊμού με γιλεκάκι, γυαλιά, κομπιουτεράκι και φέσι, ένας έμπορος χαλιών και ο βοηθός του, και αμέτρητα περσικά χαλιά (κατασκευασμένα στην Κίνα)· ένα από αυτά προσπάθησε να πουλήσει στην κυρία Τζόουνς ο ξένος έμπορος, γι’ αυτό τα ξεδίπλωσε όλα και τα επιδείκνυε. Κι αφού αγοράστηκε το χαλί και τα υπόλοιπα διπλώθηκαν αστραπιαία, και όλοι ησύχασαν, «Πού είναι ο Τζο-Τζο;» ακούστηκε τρομοκρατημένη η κυρία Τζόουνς. Και όλοι άρχισαν να τον αναζητούν, μάλιστα στην αναζήτηση πήραν μέρος και οι γείτονες. Πλην το αγοράκι, άφαντο…
Αντιθέτως, ο αντιπαθέστατος επισκέπτης είχε εγκατασταθεί για τα καλά στον ώμο του αρκούδου Πουκ. Περιπέτειες· ευφρόσυνες, ξεκαρδιστικές, τρυφερές, αγαθές από έναν συγγραφέα, τον Μπεν (Βενιαμίν) Γκλυν-Τζόουνς, γεννημένο στην Αγγλία από Ουαλό πατέρα και μητέρα Ελληνίδα. Σήμερα ζει στην Αθήνα και εργάζεται για την τηλεόραση. Έχει σπουδάσει φωτογραφία.
Οι ωραίες εικόνες της Μαγκαλί Μποννιόλ μες στη χαρά, και η μετάφραση της Άννας Κοντολέων εξίσου ωραία.
Ένας αναπάντεχος επισκέπτης
Οι απίθανες περιπέτειες του αρκούδου Πουκ – 2
Μπεν Γκλυν-Τζόουνς
μετάφραση: Άννα Κοντολέων
εικονογράφηση: Μαγκαλί Μποννιόλ
Πατάκης
215 σελ.
Τιμή € 10,90
Βρες το εδώ.
Τζέιμς Μάθιου Μπάρι: «Πίτερ Παν»
Η πολυδιαβασμένη και πολυαγαπημένη ιστορία του παιδιού που ποτέ δεν ενηλικιώθηκε και παρέμεινε στον κόσμο του τον παράξενο και σαγηνευτικό, η άφθαστη και παγκοσμίως γνωστή ιστορία του Πίτερ Παν, έργο πρωτότυπο, γεννημένο από την εξαιρετική, μοναδική φαντασία και το ανεγνωρισμένο ταλέντο του Σκοτσέζου συγγραφέα Τζέιμς Μάθιου Μπάρι (9 Μαΐου 1860 – 19 Ιουνίου 1937), σήμερα σε νέα έκδοση. Έκδοση ξεχωριστή! Η τυπογραφική επιμέλεια είναι άψογη· και ενδιαφέρουσα η μετάφραση της Σέβυς Σπυριδογιαννάκη. Όσο για την εικονογράφηση του Κεντέν Γκρεμπάν, και μόνο που ξεφυλλίζεις το βιβλίο, χαίρεται η όρασή σου διότι οι εικόνες δεν είναι μόνον απολαυστικές, είναι και εξαιρετικής αισθητικότητας.
Αυτά τα κλασικά, κοσμαγάπητα βιβλία που ο χρόνος τα σεβάστηκε και τα λάμπρυνε, ασκούν μεγάλη έλξη και στους εικαστικούς καλλιτέχνες. Έτσι, έχουν κυκλοφορήσει κατά καιρούς, σε όλες σχεδόν τις χώρες, έργα εικονογραφημένα από πασίγνωστους ή και νέους ταλαντούχους εικονογράφους. Ο καθένας από αυτούς αποτυπώνει στις σελίδες τους την ευαισθησία, τη δική του ματιά στο έργο, την τέχνη του· μα και τις μνήμες του από πρόσωπα της παιδικής του ηλικίας μαγεμένα και μαγικά. Η Αλίκη στη χώρα των θαυμάτων του Λιούις Κάρολ, λ.χ., όλα τα έργα του Χανς Κρίστιαν Άντερσεν, έργα του Τσαρλς Ντίκενς, κ.ά., ανήκουν πλέον στους θησαυρούς μιας παιδικής βιβλιοθήκης.
Ο Πίτερ Παν, το αγόρι που ζούσε στη Χώρα του Ποτέ-Ποτέ, στη χώρα της φαντασίας δηλαδή, με γοργόνες και πειρατές, με τα Χαμένα αγόρια και τους γενναίους ερυθρόδερμους, πετά για τον τόπο του συντροφιά με τη Γουέντι και τα δυο αδέλφια της, απολαμβάνοντας ανήκουστα ταξίδια και απίθανες περιπέτειες. Αυτός ο άφθαστος μα και άφθαρτος ήρωας ξεσηκώνει τα όνειρα των παιδιών και ανοίγει δρόμους τερπνούς στη φαντασία.
Να θυμηθούμε ότι ο συγγραφέας του πριν από αυτό, το διασημότερο από τα βιβλία του, έγραψε επιτυχημένα μυθιστορήματα και θέατρο. Ο Πίτερ Παν έγινε γνωστός πρώτα ως ήρωας θεατρικού έργου (Λονδίνο, 1904), ερμηνεύθηκε δε από γυναίκα ηθοποιό, την Ελίζαμπεθ Μπέργκνερ.
Ο Μπάρι, γεννημένος στη Σκοτία, γιός υφαντή, προτελευταίος από δέκα αγόρια, τα πρώτα έργα του τα έγραφε στη σκοτσέζικη γλώσσα. Στο πανεπιστήμιο του Εδιμβούργου συνδέθηκε στενά με τον Άρθουρ Κόναν Ντόιλ και τον Ρόμπερτ Λούις Στίβενσον. Φίλος ήταν και με τον Τόμας Χάρντι. Και δεν έχουν –κατ’ εμέ– και τόση σημασία η φήμη, τα χρήματα και οι επιτυχίες του, ο τίτλος του βαρόνου που του απονεμήθηκε, όσο ότι πρόσφερε έργο πνοής, δύναμης, αντοχής. Νεράκι δροσερό στα διψασμένα όνειρα των παιδιών. Κοιμάται τον αιώνιο ύπνο στο χωριό του στο Angus, πλάι στους γονείς και τ’ αδέλφια του.
Πίτερ Παν
Τζέιμς Μάθιου Μπάρι
μετάφραση: Σέβυ Σπυριδογιαννάκη
εικονογράφηση: Κεντέν Γκρεμπάν
Ψυχογιός
96 σελ.
Τιμή € 14,40
Βρες το εδώ.
Όσκαρ Ουάιλντ: «Ο εγωιστής γίγαντας»
Σαν μελωδία μακρινή που βρίσκει χώρο στην καρδιά σου και εγκαθίσταται, δειλά στην αρχή, ώρα νυχτερινή, κι έπειτα σε κυριαρχεί, σε κρατά κατακτημένο και κατασυγκινημένο μέχρι το ξημέρωμα. Σαν τον κελαηδισμό λυπημένου μοναχικού αηδονιού, στη δροσερή ρεματιά – έτσι θα αισθανθεί ο αναγνώστης, ανεξαρτήτως ηλικίας, διαβάζοντας, εντέλει με ευγνωμοσύνη, τον Εγωιστή γίγαντα· το αριστουργηματικό παραμύθι του Όσκαρ Ουάιλντ (1854-1900), ιστορία ρομαντικής αλληγορίας, το οποίο ο συγγραφέας κυκλοφόρησε μαζί με άλλα παραμύθια, όπως το εξαίσιο «Το αηδόνι και το τριαντάφυλλο», «Ο πιστός φίλος», «Η αριστοκρατική ρουκέτα», στα 1888, στον τόμο Ο ευτυχισμένος πρίγκιπας και άλλα παραμύθια (The Happy Prince and other Tales), αφιερωμένο στα παιδιά του.
Σχετικώς με τα παραμύθια του, ο μεγάλος συγγραφέας συνήθιζε να λέει: «Δεν είναι ιστορίες για παιδιά, αλλά για παιδικές ψυχές από 8 έως 88 ετών».
Ο έτερος τόμος με παραμύθια του Ουάιλντ είναι Το σπίτι με τις ροδιές (1891), έργο γεμάτο φως, αισθητικότητα, αγάπη που αγγίζει την αθωότητα, καλοσύνη.
Στον Εγωιστή γίγαντα, ο οποίος συνεχώς επανεκδίδεται παντού και κυκλοφορεί σε όλο και αρτιότερες και καλλιτεχνικότερες εκδόσεις, μπαίνουμε σ’ έναν κήπο πελώριο, μαγευτικό, όπου το χορτάρι μοσκοβολά και τα δέντρα λάμπουν με τα χίλια δυο ολάνθιστα λουλούδια τους, που και αυτά σε κάνουν να λιποθυμάς από το άρωμά τους. Πουλιά γλυκόλαλα κελαηδούν και εύχυμα φρούτα κρέμονται ώριμα απ’ τα κλαδιά. Μπαίνουμε με το βλέμμα, βέβαια, και με τη φαντασία που μας την εξάπτει και τη μεγεθύνει ο σπουδαίος Ιρλανδός συγγραφέας, ο οποίος από τα δώδεκά του χρόνια διάβαζε στο πρωτότυπο τον Όμηρο. Στον κήπο, κάθε απόγευμα, μετά το σχολείο, ένα τσούρμο παιδιά έρχονταν χαρούμενα και ζωηρά για να παίξουν, να απολαύσουν την ομορφιά, ν’ ακούσουν κελαηδισμούς, να εισπνεύσουν αρώματα και να χαρούν χρώματα. Έμπαιναν ελεύθερα κι ανέμελα· βλέπετε, ο γίγαντας στον οποίο ανήκε ο κήπος απουσίαζε καιρό μακριά, στο σπίτι του φίλου του, δράκου της Κορνουάλης, όπου και έμεινε εφτά ολόκληρα χρόνια. «Πόσο ευτυχισμένα είμαστε εδώ!» διαλαλούσαν τα παιδιά την ευτυχία τους. Μα κάποτε ο γίγαντας επέστρεψε, τα είδε κι έσυρε φωνή μεγάλη, τα έδιωξε κακήν κακώς και ύψωσε θεόρατη μάντρα ολοτρόγυρα. Τα παιδιά, με ψυχή λαβωμένη, φοβισμένη, δεν τόλμησαν να ξαναμπούν. Μόνον θυμούνταν την ευτυχία στον κήπο και νοσταλγούσαν. Ακόμη και ίδια η άνοιξη δεν θέλησε να επισκεφθεί ξανά τον κήπο του εγωιστή γίγαντα…
Θα το ξέρετε το παραμύθι. Όλος ο κόσμος το γνωρίζει. Κι όλος ο κόσμος θυμάται ότι χάρη σ’ έναν μικρούλη με πληγές από καρφιά, πληγές Αγάπης, ο γίγαντας αισθάνθηκε την καρδιά του να μελώνει, να μεγαλώνει, να ομορφαίνει… Γονάτισε εμπρός στο παιδάκι και οι ολόασπροι ανθοί τον σκέπασαν. Η άνοιξη είχε ήδη εγκατασταθεί, περήφανη και λαμπερή στον κήπο…
Ας προσεχθεί ιδιαιτέρως η εικονογράφηση του Ντομ Μάνσελ (είναι και γνωστός, καλός συγγραφέας), καθώς και η θαυμάσια μετάφραση της Ζωής Βαλάση.
Ο εγωιστής γίγαντας
Όσκαρ Ουάιλντ
μετάφραση: Ζωή Βαλάση
εικονογράφηση: Ντομ Μάνσελ
Μίνωας
32 σελ.
Τιμή € 9,90
Βρες το εδώ.
Βασίλης Κουτσιαρής: «Μη φοβάσαι, Κοκκινοσκουφίτσα»
Η κλασική και παμπάλαια ηρωίδα, από τη συλλογή των αδελφών Γκριμ Παραμύθια, η πολυαγαπημένη μικρών και μεγάλων «Κοκκινοσκουφίτσα» που, φυσικά, πέρασε γρήγορα τα γερμανικά σύνορα, πέρασε και τον χρόνο, σε ένα εξαιρετικά καλαίσθητο βιβλίο, στη σύγχρονη αντίληψη του Βασίλη Κουτσιαρή.
Ο γνωστός συγγραφέας, που εργάζεται ως δάσκαλος στη δημόσια εκπαίδευση, έχει δώσει μέσα σε λίγα χρόνια αξιοπρόσεκτο έργο· Χρυσάνθεμα στο χιόνι, Είναι κάτι που μένει, Βράδυ στη γη, Μάγισσες γόμες κ.ά. Έχει επίσης συμμετάσχει και σε συλλογικά έργα. Έχει δε λάβει για ορισμένα από τα βιβλία του διακρίσεις. Γεννήθηκε στο Στεφανοβίκειο της Μαγνησίας.
Στο έργο του Μη φοβάσαι, Κοκκινοσκουφίτσα, μιλά για τον φόβο· και πώς αυτός ξορκίζεται. Μας δίνει μια Κοκκινοσκουφίτσα ταραγμένη, αναστατωμένη, καταφοβισμένη, ήδη από την προηγούμενη μέρα και μόνο στη σκέψη του δάσους. Εκείνος, ο λύκος, θα παραμόνευε. Οπωσδήποτε. Λαχταρούσε να εξομολογηθεί τον φόβο που την κύκλωνε στους άλλους, δεν τολμούσε όμως. Το ξεχωριστό στο βιβλίο είναι ότι προς το τέλος, και έπειτα από τη συνάντηση της μικρούλας με τον λύκο, ο αναγνώστης αντιλαμβάνεται ότι η Κοκκινοσκουφίτσα είναι μια θεατρική παράσταση βασισμένη στο πασίγνωστο παραμύθι και ότι η πρωταγωνίστρια, μια μαθητριούλα, ταυτίζεται με την ηρωίδα των Γκριμ και καταλαμβάνεται από τρόμο και ενοχές. Εδώ, όμως, παρουσιάζεται σαν από μηχανής Θεός ο δάσκαλος, ο οποίος σκύβει ανήσυχος και στοργικός στις αγωνίες της και με ορισμένες μετατροπές στην τελευταία σκηνή, το κοριτσάκι ηρεμεί, αναθαρρεύει…
Τέλος καλό, λοιπόν, όλα καλά, όταν κανείς έχει έναν συμπαραστάτη στα προβλήματά του – και όχι μόνον οι μικροί, βέβαια, ο καθένας θέλει ένα χέρι να ακουμπήσει το δικό του στις τρικυμίες του, ένα βλέμμα αγάπης να του απαλύνει την καρδιά… Στο τέλος του έργου, υπάρχει για γονείς και δασκάλους ένα ενδιαφέρον επίμετρο περί των παιδικών φόβων, γραμμένο από την ψυχολόγο Μαρία Δρόσου.
Άφησα να φανεί τελευταίος ο θαυμασμός μου για την εξαιρετική εικονογράφηση της Θέντας Μιμηλάκη. Δεν θα είμαι υπερβολική αν την επαινέσω λέγοντας πως είναι ωραία και εμπνευσμένη, αξίας καλλιτεχνικής και πρωτότυπη. Δεν γνωρίζω την καλλιτέχνιδα. Έχω όμως παρακολουθήσει τη δουλειά της, την οποία βρίσκω θαυμάσια.
Μη φοβάσαι, Κοκκινοσκουφίτσα
Βασίλης Κουτσιαρής
εικονογράφηση: Θέντα Μιμηλάκη
Κόκκινη Κλωστή Δεμένη
30 σελ.
Τιμή € 14,90
Βρες το εδώ.
Ιωάννα Μπαμπέτα: «Διακοπές στη βεράντα»
«Κι έτσι, δεν θα πάμε διακοπές φέτος», είπε ο μπαμπάς. «Μη στενοχωριέσαι», πρόσθεσε η μαμά και με αγκάλιασε. «Δεν είχα καταλάβει αν δε θα πάμε γιατί έχουν πολλή δουλειά ή γιατί δεν έχουν πολλή δουλειά», εξομολογείται ο Δημήτρης που εντέλει έμεινε σπίτι, μόνος, εξόν από τη συντροφιά και την προστασία της γιαγιάς του, ενώ όλοι οι συμμαθητές και οι φίλοι του έχουν ήδη φύγει για τους ωραίους καλοκαιρινούς τόπους, με χίλια σχέδια στο μυαλό και αγαπημένα αντικείμενα στα σακίδιά τους. Μόνος στην πόλη! Το έχουμε ξανασυναντήσει αυτό, έχουμε διαβάσει κι άλλοτε γι’ αυτό και ποτέ δεν είναι ευχάριστο. Οι πρώτες μέρες κυοφορούν μια θλίψη. Και μια αποθάρρυνση. Κόσμος πάει κι έρχεται, αυτοκίνητα περνούν ασταμάτητα και κορνάρουν ανυπόμονα, η γιαγιά χώμα να την πατήσεις, πλην η μοναξιά είναι ασήκωτη. Το μπαλκόνι, μια καταφυγή. «Άρχισα να παίζω μπάλα. Με τον τοίχο». Ένας σκύλος τον κοιτούσε φιλικά από την απέναντι πολυκατοικία· και σε λίγο ένα κορίτσι. Ντράπηκε το αγόρι και μπήκε μέσα. Ωστόσο, στην απραξία και στην αμηχανία του όλο αυτή, την Άννα, σκεπτόταν…
Έτσι απλά και τυχαία αρχίζει το χτίσιμο μιας φιλίας ή μιας αγάπης, έτσι απλά και όμορφα ανασαίνει η ψυχή σου ενώ το καλοκαίρι στην άξενη πόλη, μακριά από τους φίλους και τις ξανθές ακρογιαλιές, γίνεται εποχή αγάπης και ονείρων…
Τρυφερή, συναισθηματική αλλά και ρεαλιστική η ιστορία της γνωστής συγγραφέως Ιωάννας Μπαμπέτα, με την πολύ γλυκιά εικονογράφηση της Φωτεινής Τίκκου, είναι μια εκ βαθέων εξομολόγηση ή και αποκάλυψη των μύχιων σκέψεων και των μυστικών ονείρων όχι μόνον του Δημήτρη, αλλά και πλήθους παιδιών των μεγαλουπόλεων που τελευταίως ζουν τη μοναξιά του καλοκαιριού κάνοντας διακοπές μες στους τέσσερις τοίχους. Είναι, όμως, και μια παρηγόρηση ότι όλο και κάπου σε περιμένει μια ψυχή σαν τη δική σου για να ανταλλάξεις σκέψεις, να υποσχεθείς χαρές, να απολαύσεις τα δώρα της φιλίας…
Διακοπές στη βεράντα
Ιωάννα Μπαμπέτα
εικονογράφηση: Φωτεινή Τίκκου
Μεταίχμιο
72 σελ.
Τιμή € 6,60
Βρες το εδώ.
Δείτε εδώ το δεύτερο μέρος του αφιερώματος.
