fbpx
Ιωάννα Μπαμπέτα: «Η Ζωή που περισσεύει...»  κριτική της Μαριάννας Κουμαριανού

Ιωάννα Μπαμπέτα: «Η Ζωή που περισσεύει...»

Κάθε παιδί στο σχολείο έχει έναν διπλανό στο θρανίο, έναν αγαπημένο φίλο που παίζουν μαζί στα διαλείμματα, κάνουν μαζί τις εργασίες. Έχει έναν φίλο για να μοιράζονται στιγμές ευχάριστες, αλλά και να διαφωνούν και πάλι να χαίρονται μαζί. Αντίθετα με αυτά, η Ζωή άλλαξε πρόσφατα σπίτι και, όχι μόνο αποχωρίστηκε τις φίλες της, αλλά στο νέο της σχολείο δεν μπορεί να βρει καινούργια φίλη. Είναι είκοσι ένα παιδιά μέσα στην τάξη κι εκείνη αποτελεί τον μονό (μόνο) αριθμό. Τόσο μέσα στην τάξη όσο και στα διαλείμματα είναι μόνη της χωρίς παρέα ή, ακόμα κι αν έχει παρέα, νιώθει δακτυλοδεικτούμενη και διαφορετική από τους άλλους. Μία διαφορετικότητα που τη φέρνει σε δύσκολη θέση. Εσωστρέφεται, υποτιμά τον εαυτό της και αρνείται να βρει και να δει ό,τι όμορφο υπάρχει επάνω της. Θεωρεί ότι όλα είναι εναντίον της κι αποθαρρύνεται στο να κάνει προσπάθεια για να προσεγγίσει και να διεκδικήσει αυτά που δικαιούται: τη φιλία και την αποδοχή από την ομάδα στην οποία ανήκει.

Για καλή της τύχη, και χωρίς να το υπολογίζει, μια μέρα που η δασκάλα της απουσιάζει, αναγκάζεται να πάει μαζί με τους υπόλοιπους συμμαθητές της για μάθημα σε ένα άλλο τμήμα. Η Ζωή απογοητευμένη κάθεται σε ένα θρανίο θεωρώντας ότι είναι και πάλι μόνη. Όμως, προς μεγάλη της έκπληξη, στο θρανίο αυτό βρίσκει την Ευτυχία. Βρίσκει την Ευτυχία της κυριολεκτικά και μεταφορικά. Η Ευτυχία είναι ένα κοριτσάκι που, όπως η Ζωή, είναι μόνο του. Μπορεί πολύ εύκολα να γίνει κατανοητό ότι οι κοινές εμπειρίες-συνθήκες ένωσαν τα δύο κορίτσια. Ήταν αυτό που και οι δύο χρειάζονταν για να δουν τη ζωή τους με άλλα μάτια. Να δουν ξανά ότι το καθετί μπορεί να είναι όμορφο και να δώσει χαρά.

Η Ιωάννα Μπαμπέτα, ακόμα μια φορά, μιλάει με γλαφυρό τρόπο και απόλυτη ειλικρίνεια για ένα θέμα που απασχολεί πολλά παιδιά σχολικής (και όχι μόνο) ηλικίας. Ένα από τα πιο σημαντικά πράγματα στη ζωή των ανθρώπων είναι το να γίνονται αποδεκτοί από το κοινωνικό σύνολο – την κοινωνική ομάδα όπου ανήκουν. Όσο κι αν γνωρίζει κάποιος την αξία του, έχει ανάγκη να βλέπει ότι και οι άλλοι τον καταλαβαίνουν και τον χρειάζονται. Είναι σημαντικό τόσο για την ψυχολογία τους όσο και για το πόσο αποδοτικοί είναι στο καθετί. Γιατί ο καθρέφτης της εικόνας μας στους άλλους βοηθάει στην αυτοεικόνα μας και μας κινητοποιεί στο καθετί που κάνουμε και αντίστροφα.

Το κείμενο αυτό έχει ένταση στα συναισθήματα, που δεν είναι άλλα από τα συναισθήματα και τις σκέψεις που έχει η μικρή ηρωίδα, όπου το κάθε συναίσθημα χρωματίζεται από ό,τι συμβαίνει και χρωματίζει ανάλογα και τη ζωή της. Και είναι εντυπωσιακό το πόσο πολύ μπορεί να αλλάξει η στάση και η διάθεσή μας για το καθετί από το πώς το βλέπουμε και το κρίνουμε: όταν είμαστε σε καλή ψυχολογία επιλέγουμε να βλέπουμε το καθετί θετικά και με φωτεινά χρώματα, ενώ αντίθετα η κακή ψυχολογία μας κάνει να επικεντρώνουμε το ενδιαφέρον μας στα στραβά και να μην μπορούμε να εκτιμήσουμε τίποτα θετικά. Και αυτό δεν είναι παράλογο. Είναι η φυσική αντίδραση όλων των ανθρώπων.

Κοντά στην ιστορία στέκεται και η εικονογράφηση της Σοφίας Τουλιάτου. Μένει πιστή στην ιστορία, ενώ παράλληλα δίνει και άλλες διαστάσεις σε ό,τι συμβαίνει. Πράγματα που η συγγραφέας δεν χρειάζεται να πει, τα δείχνει-συμπληρώνει η εικονογράφος. Τα χρώματα είναι ζωηρά και χαρούμενα, όπως ακριβώς ταιριάζει για τα παιδιά, αλλά με μικρές και ουσιαστικές λεπτομέρειες που αποδίδουν άριστα τον συναισθηματικό τόνο της ηρωίδας, όπως και των υπόλοιπων παιδιών.

Το βιβλίο αυτό μπορεί να κάνει πολλά παιδιά που έχουν ένα αντίστοιχο θέμα να αισθανθούν ότι δεν είναι τα μόνα που βιώνουν κάτι τέτοιο και να βρουν το θάρρος να μιλήσουν γι' αυτό. Επίσης, όποιος ενήλικας/δάσκαλος διαβάσει την ιστορία αυτή θα δει και τη δική του ευθύνη που έχει απέναντι στα παιδιά: την ευθύνη να βοηθάει και να διευκολύνει, όπου χρειάζεται, τον δρόμο προς την κοινωνικοποίησή τους.

Η Ζωή που περισσεύει...
Ιωάννα Μπαμπέτα
εικονογράφηση: Σοφία Τουλιάτου
Πατάκης
39 σελ.
Τιμή € 5,50
1-patakis-link

 

ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΕΠΙΣΗΣ
ΚΡΙΤΙΚΕΣ > ΠΑΙΔΙΚΑ
Lucia Giustini: «Ο βασιλιάς που δεν ήθελε να κάνει πόλεμο»

«Πριν από πολύ καιρό, βασίλευε ένας βασιλιάς που δεν ήθελε να κάνει πόλεμο…» Έτσι αρχίζει το βιβλίο της Ιταλίδας συγγραφέα Λουτσία Τζιουστίνι, σε εικονογράφηση του Σάντρο Ναταλίνι, που μας φέρνουν...

ΚΡΙΤΙΚΕΣ > ΠΑΙΔΙΚΑ
Μαρίζα Ντεκάστρο: «Άλκη Ζέη: Μάτια σαν γαλάζια θάλασσα»

Το κάθε νέο βιβλίο της Μαρίζας Ντεκάστρο αποτελεί μια ευχάριστη έκπληξη. Και όχι μόνο για το περιεχόμενο, αλλά και για τη μορφή του. Γνωρίζει πολύ καλά ότι το βιβλίο είναι και αντικείμενο, το οποίο, αν είναι...

ΤΕΛΕΥΤΑΙΕΣ ΚΑΤΑΧΩΡΙΣΕΙΣ

ΕΙΔΗΣΕΙΣ

ΔΙΑΓΩΝΙΣΜΟΙ

ΣΥΝΕΝΤΕΥΞΕΙΣ

Διεύθυνση

Πτολεμαίων 4
(Πλατεία Προσκόπων)
11635 Αθήνα,
Τηλ.-fax: 210.7212307
info@diastixo.gr
ISSN: 2585-2485

ΕΓΓΡΑΦΗ ΣΤΟ NEWSLETTER

Εγγραφείτε τώρα στο newsletter μας και μάθετε πρώτοι. τα τελευταία νέα για το βιβλίο και για τις τέχνες.

Με την επίσκεψη στο site μας, αποδέχεστε τη χρήση Cookies από το diastixo.gr, με σκοπό τη βελτίωση των υπηρεσιών που σας παρέχουμε.