Αργυρώ Πιπίνη: «Όλες οι μέρες Κυριακή»
Την Αργυρώ Πιπίνη τη γνώρισα το πρώτον ως ηθοποιό. Σε έργο σύγχρονο γερμανικό, όπου ο λόγος ήταν μετρημένος. Moυ φάνηκε και αυστηρός. Και οι κινήσεις το ίδιο. Η παρουσία, όμως, της Αργυρώς σε αυτή την παράσταση ήταν, για μένα, μια αποκάλυψη. Πάει καιρός από τότε, μα θυμάμαι ακόμη τη λάμψη που την τύλιγε, τη φωνή της που ήταν καθαρή και λαμπικαρισμένη σαν βότσαλο. Κύλησαν μερικά χρόνια. Όλοι ζήσαμε πολλά, άλλοι ξεχάσαμε, άλλοι εμμένουμε και η Αργυρώ Πιπίνη εξακολουθεί να διαθέτει αυτό το εσωτερικό φως κι αυτή την ιδιαίτερη στίλβη που προσδίδει στον άνθρωπο ο λόγος, είτε προφορικός είτε γραπτός. Και η τέχνη τού να κάνεις συντροφιά με τα όνειρά σου.
Διδάσκει (ήδη δεκατέσσερα χρόνια) θέατρο σε πολλές γνωστές σχολές. Έχει διδάξει ελισαβετιανό θέατρο, ψυχολογικό ρεαλισμό και κλασική κωμωδία. Έχει παίξει σε ρόλους κυρίως κλασικού ρεπερτορίου δουλεύοντας πλάι σε σκηνοθέτες όπως η Μάγια Λυμπεροπούλου, η Ρούλα Πατεράκη, ο Βίκτωρ Αρδίτης, και πλάι σε άλλους σημαίνοντες θεατρανθρώπους. Τι άλλο κάνει; A, ναι. Μεταφράζει επιτυχώς παιδικά και εφηβικά βιβλία, κείμενα για το θέατρο και διασκευάζει κλασικά έργα. Αληθινή προσφορά στα παιδιά είναι οι Ιστορίες από τον Σαίξπηρ και Η εφεύρεση του Ούγκο Καμπρέ. Και άλλα. Όπως το εκρηκτικό Σκουπίδια. Γνωστό βέβαια ότι η ίδια γράφει ωραιότατα βιβλία για μικρά παιδιά, όπου το χιούμορ συνοικεί με την τρυφερότητα και τη ζωοφιλία. Αρκεί να αναφερθεί κανείς στα Μαξ ο Τυχερόγατος, Ο Ευγένιος και ο ιερός πάπυρος, Ο Σίμπα και το σύμπαν, κ.λπ., όμορφα και απολαυστικά.
Αυτές τις μέρες άρχισα να διαβάζω ένα ακόμη βιβλίο του οποίου έκανε τη μετάφραση: πρόκειται για το λαμπρό εφηβικό μυθιστόρημα του Αμερικανού Κόλιν Μέλοου Αγριόδασος. Βιβλίο παράξενο, ολόιδιο με το μεγαλοπρεπές και μοναχικό δάσος που μπορεί να σε αιχμαλωτίσει. Έργο πνοής. Αλλά γι' αυτό θα μιλήσουμε αργότερα.
Τέλος σήμερα, και όσον αφορά το δικό της συγγραφικό έργο, έχω να πω ότι το Όλες οι μέρες Κυριακή, που απευθύνεται στα μικρότερα παιδιά, και που κυκλοφόρησε τελευταίως, είναι ένα έξυπνο, αστείο και πρωτότυπο ανάγνωσμα. Σε αυτό διαβάζουμε τον μονόλογο μιας μικρούλας – για πρωτάκι μού κάνει. Μιλά γοργά, εξομολογητικά, αβίαστα σαν να αποκαλύπτει σε φιλαράκι έργα και ημέρες της αδοκίμαστης, φρέσκιας ζωούλας της. «Η γιαγιά μου μου έκανε δώρο ένα ροζ ημερολόγιο που έχει και χρυσό κλειδάκι κρεμασμένο από μια αλυσιδίτσα κι εκεί γράφω τι κάνω κάθε μέρα. Ξέρω όλες τις εποχές του χρόνου και όλους τους μήνες. Ξέρω και τις μέρες, αλλά δεν μ' αρέσουν όλες, αν θες να ξέρεις. Γιατί εγώ θέλω να είναι όλες οι μέρες Κυριακή».
Και μας εξηγεί: Νυστάζει το πρωί της Δευτέρας, δεν εννοεί να αφήσει το κρεβάτι της, αργεί, ο πατέρας που θα την πάει στο σχολείο ξεφυσάει, «Ουφ... ουφ... μην αργείς». Στην τάξη μισοκοιμάται. Και όχι μόνον αυτή. Παρομοίως και την Τρίτη, αν και το απόγευμα βλέπει κινούμενα σχέδια. Κατόπιν κάνει τα μαθήματά της ή παίζει με τις κούκλες, πλην η μητέρα της ξεχάστηκε και έριξε στο πλυντήριο την μπέρτα της κούκλας Σεραφίτας «και τα ρούχα έγιναν μπλε και τώρα δεν έχει όμορφη μπέρτα η καημένη η κούκλα». Αλλά αυτή η Τετάρτη, σκέτος μπελάς είναι εφόσον λείπουν οι γονείς στη δουλειά μέχρι το βράδυ και «Η γιαγιά μου η Ελένη για να με βασανίσει, μαγειρεύει φακές και μπρόκολο».
Η Πέμπτη όμως είναι καλόδεχτη. Δραστηριότητες, μπαλέτο, μουσικές, πλιέ, πιρουέτες και στροφές. Κάποτε και παιδική χαρά. Η Παρασκευή είναι η καλύτερη μέρα: «Μετά ην Κυριακή και την Πέμπτη όμως». Όμορφο και το Σάββατο, αλλά η Κυριακή! Αχ, η Κυριακή. Που της διαβάζει η μαμά παραμύθια και με την ήσυχη αγαπημένη φωνή, στο θάλπος του κυριακάτικου πρωινού, η κοπελίτσα ονειρεύεται: «Σκέφτομαι πως πετάω και βλέπω τη Γη από ψηλά. Δίπλα μου πετάει η Μινού, η γάτα μου με τα μακριά μουστάκια, και ο αέρας φυσάει τα μακριά μου μαλλιά και της Μινού μου την ουρά. Από κάτω οι άνθρωποι μας χαιρετάνε και οι σκύλοι γαβγίζουν...»
Το όνειρο, όμως, διακόπτει μια φωνή: «Κυριακή, έλα, αγάπη μου. Έτοιμο το πρωινό!» Και η αυθόρμητη μικρούλα βάζοντας τέρμα στις αποκαλύψεις της: «Αχ, ξέχασα να σου πω... Εμένα με λένε Κυριακή, αν θέλεις να ξέρεις, και είναι σαν να γιορτάζω κάθε Κυριακή».
Ω, σκέπτομαι, μακάρι όλα τα παιδάκια του κόσμου μας να ζούσαν έτσι την κάθε τους μέρα. Όπως η Κυριακή. Τυλιγμένα στην αγάπη και στη γαλήνη. Στα όνειρα και στα γλυκά φιλιά. Ας είναι. Και η λαχτάρα μας και οι ευχές μας να ταξιδέψουν κοντά τους.
Βιβλίο όπου η χαρά, η χάρις, η αφέλεια και η αγνή παιδική ψυχή δρουν προστατευτικά στις δυσκολίες και στην αποθάρρυνση των καιρών. Στιγμές καλές, ώρες γλυκές, γνώριμες, πρόσωπα και πράγματα αγαπημένα. Δροσιά. Λόγος εύληπτος, σχεδόν προφορικός, εικόνες χιουμοριστικές, κάποτε και συγκινητικές στην αγαθότητά τους.
Αλλά και οι ζωγραφιές της Ελίζας Βαβούρη αποτυπώνουν θαυμάσια τη γλυκιά κοπελίτσα και τον περίγυρό της. Τον κόσμο της. Που είναι «Αυτός ο κόσμος ο μικρός ο μέγας!» όλων των νέων καθαρών πλασμάτων.
Ηλικία: 5-8 ετών, αναλόγως.
Όλες οι μέρες Κυριακή
Αργυρώ Πιπίνη
εικονογράφηση: Ελίζα Βαβούρη
Πατάκης
39 σελ.
Τιμή € 5,50
