Κωνσταντίνος Μπούρας: «Φιλοσοφώντας άνευ…» κριτική του Ελπιδοφόρου Ιντζέμπελη
Πολλές φορές, οι συγγραφείς δημοσιεύουν άρθρα ή δοκίμια σε περιοδικά, εφημερίδες ή στο Διαδίκτυο προσπαθώντας να φανερώσουν όχι μόνο ένα μέρος της σκέψης τους, αλλά και μια διαφορετική πλευρά της γραφής τους. Υπάρχουν πολλά τέτοια κείμενα δοκιμασμένα στον χρόνο, αφού διαβάστηκαν και κρίθηκαν από τους αναγνώστες. Στο παρελθόν, σπουδαίοι ποιητές –ο Γιώργος Σεφέρης, ο Οδυσσέας Ελύτης, ο Κώστας Βάρναλης, ο Τάσος Λειβαδίτης, ο Γιάννης Ρίτσος– έγραψαν κριτικές ή δοκίμια ή ενθυμήσεις για τη δουλειά τους ή γενικότερα για την ποίηση. Η τελειομανία τους και η καλοδουλεμένη γραφή τους έκανε τα κείμενα αυτά σημαντικά. Κατά τη γνώμη μου, πρόσθεσαν ένα λιθαράκι στα ελληνικά Γράμματα.
Σήμερα μπορεί να συνηθίζεται οι ποιητές να συλλέγουν τα δοκίμιά τους, αλλά η δυσκολία έγκειται στο ότι το ενδιαφέρον των εκδοτών έχει εκλείψει για να εκδώσει αυτά τα κείμενα σε βιβλία. Η οικονομική κρίση και η επιβίωση περιόρισε την έκδοση και έκλεισε την πόρτα για να βγει κάτι διαφορετικό. Γι’ αυτό και χαιρόμαστε όταν βλέπουμε να εκδίδονται δοκίμια ή κριτικές παρεμβάσεις ποιητών. Όπως του Κωνσταντίνου Μπούρα, που πρόσφατα εξέδωσε το βιβλίο του με τον τίτλο Φιλοσοφώντας άνευ... Για την κρίση και τον σύγχρονο άνθρωπο.
Θέτει ερωτήματα, προς εαυτόν και αλλήλους, τίμια και απλά, με την ευθύτητα του ανθρώπου που δεν έχει τίποτα να κρύψει κι ο φόβος είναι ανενεργή συνιστώσα του βίου του. Στο τέλος, κερδίζει το δύσκολο στοίχημα να μας γοητεύσει με τη γραφή του.
O ποιητής γράφει δοκίμια με εμβρίθεια και επίγνωση των ορίων του γνωστικού πεδίου του, διατυπώνοντας τη γνώμη του με τον δικό του ιδιαίτερο τρόπο. Παίρνοντας αφορμή από ένα δοκίμιό του για την ποίηση, σας μεταφέρουμε τη σκέψη του. Αναρωτιέται: «Ποιος γίνεται ποιητής σε αντιποιητικούς καιρούς; Ποιος διαλέγει την αυτοεξορία και τη μοναξιά σε εποχές αφθονίας και υπερκατανάλωσης; Ποιος επιλέγει τον τρόμο και τη σιγαλιά της λευκής σελίδας που επιμένει ή αρνείται να γεμίζει; Οι πεζογράφοι εξαργυρώνουν σχετικώς πιο γρήγορα –και ευκολότερα– το όποιο τάλαντό τους κι αν είναι τυχεροί και οι εκδοτικές συγκυρίες τούς ευνοήσουν, μπορούν να ζήσουν –ή και να θησαυρίσουν ακόμα– από τους καρπούς της τέχνης τους – ή της τεχνικής τους. Οι ποιητές όμως είναι καταδικασμένοι στην αφάνεια, στην ανυπαρξία».
Ο ποιητής γράφει για το χάος, τη χαρμολύπη, τον έρωτα, τη λιτότητα, την αγωνία, το θέατρο, την αλήθεια, τη φιλία, την πίστη, τη μοναξιά, την ευγνωμοσύνη, το κάλλος, την αυτογνωσία, το γέλιο, αφήνοντας την αίσθηση ότι είναι ένας δημιουργός με τις ευαισθησίες του ποιητή που τον πνίγει η καθημερινή ρουτίνα και η υπαρξιακή αγωνία της ζωής. Με σκέψη δομημένη, με επιμέλεια περισσή και τροφή για συζήτηση, μας δίνει την αφορμή να μπούμε στον κόσμο του πνευματικού εργαστηρίου του. Θέτει ερωτήματα, προς εαυτόν και αλλήλους, τίμια και απλά, με την ευθύτητα του ανθρώπου που δεν έχει τίποτα να κρύψει κι ο φόβος είναι ανενεργή συνιστώσα του βίου του. Στο τέλος, κερδίζει το δύσκολο στοίχημα να μας γοητεύσει με τη γραφή του. Γιατί έχει το προνόμιο να μην κρύβεται πίσω από τις λέξεις, αλλά τολμά να διατυπώνει τη γνώμη του ως γαλήνιος ναυαγός αυτού του κόσμου.
Φιλοσοφώντας άνευ...
Για την κρίση και τον σύγχρονο άνθρωπο
Κωνσταντίνος Μπούρας
Momentum
252 σελ.
ISBN 978-960-9796-49-1
Τιμή € 16,60
