Γεράσιμος Α. Ρηγάτος: «Βαδίζοντας προς την τρέλα»
Ο Γεράσιμος Ρηγάτος, γιατρός παθολόγος ογκολόγος, με μακρά πείρα στον τομέα της επιστήμης του, ασχολείται και με θέματα λαογραφίας, Ιστορίας και πολιτισμού σε σχέση με την ιατρική επιστήμη. Παράλληλα, ασχολείται και με την πεζογραφία.
Στο νέο του βιβλίο, με τίτλο Βαδίζοντας προς την τρέλα και υπότιτλο: Περιγραφές από τη λογοτεχνία με προθέσεις κοινωνικής παρέμβασης, θεωρεί σφαιρικά το πρόβλημα της ψυχικής νόσου. Σύμφωνα με δικές του παρατηρήσεις, επιστημονικές έρευνες και εκτιμήσεις, η ψυχασθένεια δεν εμφανίζεται απότομα στον ασθενή, αλλά ακολουθεί διαδοχικά στάδια στην εξέλιξή της και συνοδεύεται από παλινδρομήσεις και διαλείμματα πρόσκαιρης, φαινομενικής μάλλον βελτίωσης ή, αντίθετα, υποτροπιασμού, το πιθανότερο.
Διακρίνει δύο καταστάσεις που αφορούν τόσο το υποκείμενο, τον ασθενή, όσο και τον θεατή, τον υγιή. Έτσι, στο πρώτο μέρος της μελέτης: Τρέλα – άλλοι την έβλεπαν κι άλλοι τη ζούσαν, απασχολείται αφενός με εκείνους που την υφίσταντο, που τη βίωναν, και με εκείνους που βρίσκονταν στον αντίποδα, στην πραγματικότητα, και ήταν υποχρεωμένοι να σταθούν στο πλευρό των ψυχικά ασθενών.
Τα επιμέρους θέματα που εξετάζει ο συγγραφέας είναι:
Α. Περιγραφές και προβληματισμοί για τον κόσμο και τους χώρους.
Β. Τρέλα και λογοτεχνία.
Γ. Σκέψεις με αφορμή πεζά κείμενα.
Στο δεύτερο μέρος διατυπώνει σκέψεις και σχόλια για επιλεγμένα κείμενα με σαφείς αναφορές στην ιδιότυπη περίπτωση του Βιζυηνού ως «αφηγούμενου και πάσχοντα...».
Το τρίτο μέρος: Επίμετρο από την ξένη λογοτεχνία, αναφέρεται στο Ημερολόγιο ενός τρελού του Νικολάι Γκόγκολ και στο Ξαφνικά πέρσι το καλοκαίρι του Τ. Γουίλιαμς.
Στα καίρια ερωτήματα του Ρηγάτου απαντούν μέσα από το έργο τους διαχρονικοί λογοτέχνες, διά στόματος δε ενός «τρελού λογοτέχνη», του Ρώμου Φιλύρα,* δίνεται ένας ιδιότυπος χαρακτηρισμός, οιονεί ορισμός. Τρέλα: «Είναι ένας απόλυτος και αθώος εγωισμός που αιχμαλωτίζει αδιέξοδα την ψυχή μέσα εις τον ίλιγγον των υποκειμενικών παραισθήσεών της».
Ίσως, η άποψη αυτή ρίχνει λίγο φως στο σκοτεινό πρόβλημα και βοηθάει στην κατανόηση και ανοχή των ατόμων που βιώνουν την ψυχική αυτή νόσο, που μπορεί να χαρακτηριστεί απόκλιση από τη θεωρούμενη φυσιολογική κατάσταση και συμπεριφορά, την ψυχασθένεια, ψυχική διαταραχή, ψύχωση, κοινώς τρέλα.
Η Τέχνη, κυρίως η λογοτεχνία, ποίηση και πεζογραφία, συνδέει την «αποκλίνουσα κατάσταση» με τρέχουσες κοινωνικές συνθήκες, με εξωγενή αίτια που την προκάλεσαν, οπότε σε διαφορετικές συνθήκες θα ήταν δυνατή, προφανώς, η θεραπεία. Αλλά το σημαντικότερο είναι η πρόληψη και η επανένταξη των ατόμων αυτών στην κοινωνία, η οποία οφείλει να δεχτεί, να σεβαστεί, να αποδεχτεί και να συνυπάρξει αρμονικά και με τη συγκεκριμένη διαφορετικότητα.
*Φιλολογικό ψευδώνυμο του Ιωάννη ή Γιάγκου Οικονομόπουλου, ο οποίος πέρασε τα δεκαπέντε τελευταία χρόνια της ζωής του κλεισμένος στο Δρομοκαΐτειο ψυχιατρείο.
Βαδίζοντας προς την τρέλα
Περιγραφές από τη λογοτεχνία με προθέσεις κοινωνικής παρέμβασης
Γεράσιμος Α. Ρηγάτος
Βήτα Ιατρικές Εκδόσεις
114 σελ.
Τιμή € 14,00