Φώτης Θαλασσινός: «Μαύρα Μαργαριτάρια»
Ο Φώτης Θαλασσινός γεννήθηκε το 1977 στην Κω και έχει διανύσει ήδη μια παραβολική τροχιά στα ελληνικά λογοτεχνικά μας πράγματα. Ήταν είκοσι πέντε ετών όταν εκδόθηκε η συλλογή διηγημάτων με τον σαφή τίτλο Μαύρα μαργαριτάρια. Μια αυτοκαταστροφική μετεφηβεία (σελ. 49) με δηλωμένη ροπή στον μυστικισμό (σελ. 40), στη φιλοσοφική κατάθλιψη (σσ. 22, 42, 49) και στην ηδονική αγωνία του θανάτου, που επιδιώκεται σχεδόν ερωτικά από την ομιλούσα αφηγηματική φωνή, ενώ ο Χρόνος σηματοδοτεί την αντίστροφη πορεία μέχρι την οργιαστική έκρηξη του τέλους – επιβεβαίωση Ζωής και κατάφαση στις άδηλες δυνάμεις της ψυχής, εκεί όπου ο τραγοπόδαρος θεός Πάνας εμφιλοχωρεί αντιστρέφοντας το επιθυμητό και καταστρέφοντας το ποθητό.
Η πεισιθάνατη κοινωνία ανθρώπων που απάρτιζαν άλλοτε οι λεπροί (σελ. 66) απεικονίζει γλαφυρά τον τρόπο που βλέπει ο αφηγητής τον κόσμο στον οποίο αρνείται να ενταχθεί ως μικροαστός κι επιλέγει το πολύχρωμο μπαλωμένο ράσο του σαλού, αφού εξαντλεί τα σωματικά και ψυχικά του όρια προκειμένου να επιτύχει την πολυπόθητη τρέλα – μόνη διέξοδος και διαφυγή από την ασφυκτική καθημερινότητα και τον τυφλό κόσμο των «φυσιολογικών». Παραλληλίζοντας τον εαυτό του με τον Ρεμπό και με τον Κάφκα, ο νεαρός τότε συγγραφέας δίνει στην ουσία το στίγμα των αισθητικών επιλογών του και τη μόνιμη διάθεση αναχωρητισμού που τον διέπει.
Οι ευθείες αναφορές στη Βίβλο, ο φόβος για το Άγνωστο που οδηγεί στην τεχνητή, βιασμένη ή παραισθητική επικοινωνία με τον θολό κόσμο των πνευμάτων, η μύηση στο Σκότος (σσ. 24, 42), η επιστροφή στα αρχετυπικά σπήλαια στα σπλάχνα της γης, ως ανάγκη επαναγέννησης με άλλη μορφή, σε άλλα χωροχρονικά συμφραζόμενα, συναπαρτίζουν ένα εκρηκτικό λογοτεχνικό μείγμα που οδηγεί τον αναγνώστη σε ενδιαφέρουσες ολισθηρές ατραπούς.
Το ταξίδι στο χρόνο, σε χώρους όπου λαμβάνουν χώρα παραφυσικά φαινόμενα (όπως οι Δροσουλίτες) είναι στην ουσία απεικόνιση του εσωτερικού ταξιδιού προς κόσμους άλλους και διαστάσεις φωτεινότερες. Ο επαρκής λογοτέχνης δημιουργεί με το έργο του ένα παράλληλο σύμπαν μέσα στο οποίο νιώθει ασφαλής, ιδιαίτερα όταν συγκατοικεί με άλλες μορφές ομοτέχνων του ή μη.
Στο βιβλίο αυτό ο Φώτης Θαλασσινός δηλώνει τον θαυμασμό του για τον Μένη Κουμανταρέα (σελ. 54) και τη λατρεία του για τη Ζυράννα Ζατέλη (σελ. 58), χωρίς να έχει όμως φανερά επηρεαστεί από τη δική τους πορεία στα Γράμματα.
Το βιβλίο επανεκδόθηκε εννέα χρόνια μετά από τις Εκδόσεις Οδός Πανός και διατηρεί ακόμα τη φρεσκάδα του, κομμάτι πιο επίκαιρη λόγω κρίσεως.
Μαύρα μαργαριτάρια
Φώτης Θαλασσινός
Οδός Πανός
68 σελ.
Τιμή € 10,00
