fbpx
Γιώργος Συμπάρδης: «Μεγάλες γυναίκες»

Γιώργος Συμπάρδης: «Μεγάλες γυναίκες»

Ο συγγραφέας Γιώργος Συμπάρδης έχει έναν δικό του, εντελώς ιδιαίτερο τρόπο, μια προσωπική οπτική γωνία θέασης, με την οποία και διαχειρίζεται μύθους άκρως υπαρξιακούς (διανθρώπινων σχέσεων, λέγαμε παλιότερα). Πράγματι, χωρίς οι κοινωνικοί και πολιτικοί ρόλοι να χαρακτηρίζονται ανεπαρκείς, χωρίς δηλαδή να παρακάμπτονται οι αποφάσεις που άλλοι παίρνουν για εμάς και μας καθορίζουν ως κοινωνικά όντα σε μια παράλογη κοινωνία, ο καλός πεζογράφος τα βγάζει από το προσκήνιο, προκειμένου να μιλήσει για έρωτα, για σεβασμό, για αίσθημα ρομαντικό κ.ο.κ., που για τον ίδιο έχουν μεγαλύτερη σημασία. Είναι γεγονός πως όσο και αν οι συνθήκες είναι εκείνες που προξενούν ένα ανθρώπινο σημείο τριβής, ένα αλισβερίσι που λέει ο λόγος, και για το οποίο ο συγγραφέας όχι απλώς ενδιαφέρεται αλλά πολύ περισσότερο καίγεται, η ουσία είναι πως τα πεζά του Συμπάρδη σφάζουν με το βαμβάκι, δρομολογώντας ψυχολογικές και άλλες παραμέτρους, είναι ομοιόμορφες πρακτικές οδυνηρών σωματικών και εγκεφαλικών προοπτικών, είναι τέλος αποδραματοποιημένες εκδοχές διαφορετικών ιστοριών με αφετηρία και τερματισμό τον ίδιο τον άνθρωπο και παράλληλα της ατομικής του συνεκτικότητας.

Είναι γεγονός πως όσο και αν οι συνθήκες είναι εκείνες που προξενούν ένα ανθρώπινο σημείο τριβής, ένα αλισβερίσι που λέει ο λόγος, και για το οποίο ο συγγραφέας όχι απλώς ενδιαφέρεται αλλά πολύ περισσότερο καίγεται, η ουσία είναι πως τα πεζά του Συμπάρδη σφάζουν με το βαμβάκι, δρομολογώντας ψυχολογικές και άλλες παραμέτρους, είναι ομοιόμορφες πρακτικές οδυνηρών σωματικών και εγκεφαλικών προοπτικών, είναι τέλος αποδραματοποιημένες εκδοχές διαφορετικών ιστοριών με αφετηρία και τερματισμό τον ίδιο τον άνθρωπο και παράλληλα της ατομικής του συνεκτικότητας.

Η νουβέλα Μεγάλες γυναίκες του Γιώργου Συμπάρδη γράφτηκε σε έναν χρόνο, από τον Ιανουάριο έως τον Δεκέμβριο του 2014. Μάθαμε πως δομήθηκε ως «διάλειμμα» από ένα άλλο έργο, το οποίο ο συγγραφέας δουλεύει καιρό τώρα. Όπως και να 'χει, δεν θα μας κούραζε καθόλου, ούτε θα χαλούσε την αναγνωστική μας διάθεση, αν αντί για 103 σελίδες ολοκληρωνόταν ακόμη και στο τριπλάσιο. Γιατί ο μύθος που αγκιστρώνει το μυαλό του δημιουργού είναι τόσο μα τόσο πλούσιος, που θα δικαιολογούσε την οποιαδήποτε ανάπτυξή του, που θα βάραινε την έως βαθιά ψυχολογική και ψυχαναλυτική καταβύθιση, που θα εικονογραφούσε ακόμη περισσότερες κινηματογραφικές εικόνες απ' ό,τι παρουσιάζει τώρα, με την ευσύνοπτη γλωσσική προσδοκία του. Άρα, εμείς ως αναγνώστες, κλείνοντας το βιβλίο, φανταζόμαστε ακόμη περισσότερα επεισόδια, συμβάντα, στιγμιότυπα, η φαντασία μας καλπάζει μέσα στα στενά περιθώρια του κέντρου και της δυτικής Αττικής, γινόμαστε συγγραφείς της συναισθηματικής αυτής ιστορίας, που ευαισθητοποίησε ό,τι ωραιότερο έχουμε μέσα μας. Εν κατακλείδι, παραμένουμε άφωνοι ως θεατές στην οποιαδήποτε απορία μας, που φυσικά και δεν αφορά τη δράση ή την πλοκή, τη διαχείριση ή τη μορφή. Εκφράζοντας άλλα, μικρότερου βεληνεκούς, αλλά πάντως σημαντικά ερωτήματα: γιατί δεν υπάρχει ούτε μια ερωτική σκηνή στο βιβλίο, παρότι μιλάμε για ερωτική σχέση; Αν ο Σταύρος είναι γιος του πατέρα Ιωάννη; Αν ο Σταύρος είναι το ίδιο πρόσωπο που συνδέει τη Σοφία Ματρόζου και την Ιουλία Προμπονά; Και τι επιδιώκει η ηρωίδα προσπαθώντας μέσα στην εκκλησία να πλησιάσει την άλλη γυναίκα όσο το δυνατόν περισσότερο; Να τη στηρίξει, να τη συμβουλέψει ή να πάρει δύναμη από εκείνη;

Οι Μεγάλες γυναίκες του Γιώργου Συμπάρδη είναι ένα καλοδουλεμένο, ρομαντικό, αισθησιακό και τρυφερό λογοτέχνημα, το οποίο μέσα στην απλότητα της έκφρασης και μιας διατηρημένης ισορροπιστικής ατμόσφαιρας, παρουσιάζει δύο γυναίκες που συνδράμουν έναν εικοσάχρονο νεαρό, ο οποίος έχει το λιγότερο παραβατική συμπεριφορά. Κερδίζοντας, από την παρέα με μεγάλες γυναίκες, όχι μόνο τον επιούσιο αλλά παράλληλα και άλλα, μικρότερης σημασίας πράγματα, όπως η υγιεινή του και το πλύσιμο των ρούχων του. Η πρώτη γυναίκα –η οποία κρατά μυστικό τον δεσμό της με τον νεαρό, της άλλης όμως τα πεπραγμένα βγαίνουν στη φόρα–, η αστυνομία, που επεμβαίνει κάνοντας δύσκολα τα πράγματα, τα οποία τείνουν προς μια ντροπιαστική για τη δεύτερη γυναίκα τροχιά, και οι όποιοι γείτονες ή εκκλησιαστικοί συνδαιτυμόνες, ολοκληρώνουν το παζλ της υπόθεσης. Στην έξοδο, και αφού η Σοφία υπερασπίζεται με κάθε τρόπο την εβδομηντάχρονη Ιουλία, προσπαθεί με κάθε τρόπο να την πλησιάσει, για λόγους που ο καθένας από εμάς μπορεί να εφεύρει. Μια μικρή τραγωδία, λοιπόν, που εκθέτει κοινωνικά δύο πρόσωπα μοναχικά, στα όχι μόνο ερωτικά ένστικτα, αλλά σε μεγάλη και ευρεία έκταση και στα μητρικά υποσυνείδητα.

Ο Γιώργος Συμπάρδης έχει το μοναδικό αφηγηματικό χάρισμα και ταλέντο –το οποίο απορρέει από την εν γένει του φιλοσοφία– να υπεισέρχεται, τόσο στο ψυχικό, όσο και στο κοινωνικό γίγνεσθαι και στάτους ηρώων όχι πάντα ευνοημένων – και οικονομικά και συναισθηματικά. Μ' αυτή του τη μέθοδο, τα έργα του κινούνται μέσα στα πλαίσια τα αφομοιωτικά, απορρίπτοντας τις μεγάλες και κραυγαλέες λογοτεχνικές ανατροπές. Έτσι, τα βιβλία του αποκτούν βάρος –καθώς και αυτά είναι γεννήματα της γενικότερης κρίσης που μαστίζει τη χώρα– που έρχεται απ' τη διερεύνηση ή την ανίχνευση του διπλανού, του γείτονα, του φίλου, του συμπολίτη. Βάρος που έρχεται απ' τη συμπιεσμένη προσπάθεια ανάδειξης του τι κρύβει η διπλανή πόρτα, το χαμόγελο στις καλημέρες και η δραματική παραμόρφωση εξαιτίας μιας παρατεταμένης μοναξιάς.


Μεγάλες γυναίκες

Γιώργος Συμπάρδης
Μεταίχμιο
112 σελ.
Τιμή € 9,90
001 patakis eshop


 

ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΕΠΙΣΗΣ
ΚΡΙΤΙΚΕΣ > ΕΛΛΗΝΙΚΗ ΠΕΖΟΓΡΑΦΙΑ
Ελένη Καραγιάννη: «Το κόκκινο τάπερ»

Όταν έφτασε στα χέρια μου αυτή η πρώτη συλλογή διηγημάτων της Ελένης Καραγιάννη ήμουν βέβαιη, διαβάζοντας τον τίτλο, ότι θα ήταν γεμάτη αγάπη όπως ένα μαμαδίστικο «κόκκινο τάπερ» και δεν γελάστηκα....

ΚΡΙΤΙΚΕΣ > ΕΛΛΗΝΙΚΗ ΠΕΖΟΓΡΑΦΙΑ
Γιώργος Αγγελίδης: «Σκοτεινή κληρονομιά»

Η Σκοτεινή κληρονομιά του Γιώργου Αγγελίδη αποτελεί μια ενδιαφέρουσα αφήγηση, που συνδυάζει με δεξιοτεχνία τη φαντασία και το κοινωνικό δράμα. Ο συγγραφέας, μετά την «Τριλογία του φεγγαριού», αποφασίζει να...

ΚΡΙΤΙΚΕΣ > ΕΛΛΗΝΙΚΗ ΠΕΖΟΓΡΑΦΙΑ
Χρυσοξένη Προκοπάκη: «Αβαρής»

Το τελευταίο πεζογραφικό βιβλίο της Χρυσοξένης Προκοπάκη έρχεται για να διευρύνει τα όρια του αφηγηματικού λόγου και τον κάνει να εναγκαλισθεί μεθόδους και τεχνικές του θεάτρου και, συγκεκριμένα,...

ΤΕΛΕΥΤΑΙΕΣ ΚΑΤΑΧΩΡΙΣΕΙΣ

ΕΙΔΗΣΕΙΣ

ΔΙΑΓΩΝΙΣΜΟΙ

ΣΥΝΕΝΤΕΥΞΕΙΣ

Διεύθυνση

Πτολεμαίων 4
(Πλατεία Προσκόπων)
11635 Αθήνα,
Τηλ.-fax: 210.7212307
info@diastixo.gr
ISSN: 2585-2485

ΕΓΓΡΑΦΗ ΣΤΟ NEWSLETTER

Εγγραφείτε τώρα στο newsletter μας και μάθετε πρώτοι. τα τελευταία νέα για το βιβλίο και για τις τέχνες.

Με την επίσκεψη στο site μας, αποδέχεστε τη χρήση Cookies από το diastixo.gr, με σκοπό τη βελτίωση των υπηρεσιών που σας παρέχουμε.