fbpx
Νίκη Τρουλλινού: «Το τελευταίο καλοκαίρι της αθωότητας»

Νίκη Τρουλλινού: «Το τελευταίο καλοκαίρι της αθωότητας»

Είναι αδιαμφισβήτητο γεγονός πως το τελευταίο βιβλίο της προικισμένης δημιουργού Νίκης Τρουλλινού είναι και το καλύτερο. Κι αυτό όχι επειδή τα προηγούμενα έργα της ήταν χαμηλού επιπέδου –το αντίθετο, μάλιστα– αλλά γιατί ως συνέχεια μιας, κατά γράμμα, διηγηματικής κατάθεσης και προοπτικής, η συγγραφέας με απόλυτη αξιοπρέπεια, έντιμη εκφραστική εκδοχή, ειλικρινή αφήγηση και, τέλος, με προωθημένη θεματολογική αναφορά –μιας που μας δίδεται απλόχερα–, καταφέρνει, ως τεχνίτης υψηλών προδιαγραφών, να νικήσει τον χρόνο, να περιγράψει τον χώρο, να τεμαχίσει το παρελθόν και να οριοθετήσει το παρόν και το μέλλον, να προσδιορίσει, εν κατακλείδι, συνισταμένες που ευνοούν την ποιότητα. Και, παρότι ανάμεσα στα είκοσι ένα διηγήματα βρίσκονται κάποια εκπληκτικής και θαυμαστής εμβέλειας και άλλα, που συνεισφέρουν στον τόμο, με τον μινιμαλιστικό χαρακτήρα τους, στη γήινη εκδοχή, το βέβαιο είναι πως η συνολική εμφάνιση, από αναγνωστικής πλευράς, είναι θεωρητική, αφαιρώντας σημεία αντίδρασης από ένα σώμα λογοτεχνικό, το οποίο άριστα και κυριολεκτικά κινείται γύρω από έναν άξονα λυτρωτικής απόλαυσης. Έτσι ώστε, να πεταγόμαστε από την Κρήτη –τόπος γέννησης αλλά και διαμονής της συγγραφέως– σχεδόν σε όλα τα γνωστά μέρη του κόσμου, να αναπολούμε τις εμπνεύσεις της, να ρουφάμε τα πεζογραφικά ρίσκα στην τεχνική εκφοράς, να αναπνέουμε κοσμοπολίτικο αέρα, να βυθιζόμαστε σε μαύρες ιστορικές περιόδους, που ακολουθούν τη διηγηματογράφο από τα νεανικά της χρόνια και σε όλα τα έργα της που προηγήθηκαν, να σκιτσάρουμε χαρακτήρες, που μας έρχονται σχεδόν γυμνοί και μας αποκαλύπτονται, να παρακολουθούμε, τέλος, την πορεία κάποιων άλλων, που έχασαν τη ζωή μέσα απ' τα χέρια τους ή πάλι την έζησαν σαν πεθαμένοι, άρα μπορούν πια να ονειρεύονται τη μοίρα τους και τη θεϊκή κατάρα που έπεσε πάνω τους. Με δυο λόγια και για να μη χαθούμε στα είκοσι ένα διηγηματικά status, σημασία έχει το δεδομένο πως η κεντρική θεματολογική παράθεση συμπαρασύρει με απλό και κατανοητό δέσιμο όλων των ιστοριών, ούτως ώστε η ταλάντωση, η αναγνωστική, να βρίσκει την τέλεια εφαρμογή της.

Στο σημείο αυτό όμως θέλω να κάνω την εξής παρατήρηση: αρχίζοντας κανείς τη διαδικασία πρόσληψης των παραμυθιών, έχει την εντύπωση πως η συγγραφέας ανεβαίνει ένα δύσβατο βουνό, φορτωμένη μάλιστα με βαρύ φορτίο. Τα τρία-τέσσερα μάλιστα διηγήματα –τα οποία δεν είμαστε σε θέση να γνωρίζουμε αν γράφτηκαν με την ίδια σειρά που παρατίθενται– είναι δύσκαμπτα, δυσπρόσιτα, αποπνικτικά –παρά την εξαιρετική τους υφή–, έτσι ώστε, καθώς το χιούμορ είναι εντελώς απόν, να δημιουργείται μιαν ατμόσφαιρα φερμένη από τα πιο στενάχωρα κομμάτια της σύγχρονης ελληνικής πεζογραφίας. Στη συνέχεια, όμως, η συγγραφέας λύνεται και αρχίζει την κατάβαση της κατωφέρειας με άφθαστο κυματισμό, βρίσκοντας πολιτικά και κοινωνιολογικά τον ρυθμό της και αφομοιούμενη ολοκληρωτικά. Παραπάνω από τα μισά διηγήματα της συλλογής είναι απλές και καλοδουλεμένες ιστορίες, οι οποίες στόχο έχουν και τον προβληματισμό αλλά και τη μετάδοση ευαισθησίας, και τη σκέψη αλλά και το μυαλό, και τη συνείδηση αλλά και την ψυχή. Αυτά τα δύο επίπεδα μέσα στα οποία ταλαντεύεται η συγγραφέας, χωρίς σοβαρές όμως διαφορές σε τεχνικό τομέα, δίνουν στην ανάγνωση και την κριτική την πάσα για να σημειώσουν πως η Τρουλλινού είναι συγγραφέας της παρατήρησης, της ανατροπής, της επισήμανσης, της αναφορικότητας, της μεγάλης τελικώς και υπερκείμενης αναλαμπής.

Όλα τα διηγήματα της συλλογής μού έκαναν ιδιαίτερη εντύπωση, δύο όμως, τα «Μεταφυσικές ακροβασίες» και «Οι εκδοχές του ποταμού» έχουν πάνω τους την πυκνότητα και τη θεατρικότητα που ένα κείμενο λογοτεχνικό πρέπει να κατέχει. Παρακολουθούμε πεζογραφικά τη συγγραφέα να πετάγεται στο ίδιο διήγημα από το ένα θέμα στο άλλο, χωρίς περιστροφές, ενώ δεν παρασυρόμαστε από τον λιτό τρόπο γραφής, που τα εύκολα διηγήματα παρουσιάζουν, για να μη χάσουμε τη μαγεία της δομής. Άρα, αναζητάμε πίσω από τις λέξεις τη βαθύτερη έννοια, που είτε κρυμμένη, είτε απροκάλυπτα φανερή, προσδιορίζει το βίωμα και την εμπειρία μιας ταλαντούχου δημιουργού, η οποία βρίσκεται στη χρυσή εποχή της.

Το τελευταίο καλοκαίρι της αθωότητας
Νίκη Τρουλλινού
Βιβλιοπωλείον της Εστίας
176 σελ.
Τιμή € 14,00
1-patakis-link


 

ΤΕΛΕΥΤΑΙΕΣ ΚΑΤΑΧΩΡΙΣΕΙΣ

ΕΙΔΗΣΕΙΣ

ΔΙΑΓΩΝΙΣΜΟΙ

ΣΥΝΕΝΤΕΥΞΕΙΣ

Διεύθυνση

Πτολεμαίων 4
(Πλατεία Προσκόπων)
11635 Αθήνα,
Τηλ.-fax: 210.7212307
info@diastixo.gr
ISSN: 2585-2485

ΕΓΓΡΑΦΗ ΣΤΟ NEWSLETTER

Εγγραφείτε τώρα στο newsletter μας και μάθετε πρώτοι. τα τελευταία νέα για το βιβλίο και για τις τέχνες.

Με την επίσκεψη στο site μας, αποδέχεστε τη χρήση Cookies από το diastixo.gr, με σκοπό τη βελτίωση των υπηρεσιών που σας παρέχουμε.