Ανδρέας Μήτσου: «Η εξαίσια γυναίκα και τα ψάρια»
Περιδιαβαίνοντας κανείς τα διηγήματα του έξοχου δημιουργού Ανδρέα Μήτσου, έχει την αίσθηση και την εντύπωση πως βρίσκεται σ' ένα μαγικό περιβάλλον, σε μία ουτοπική κατάσταση, σε μία φανταστική υπέρβαση, σ' ένα υπερρεαλιστικό πλαίσιο, απ' το οποίο δεν μπορεί να ξεφύγει. Αυτή η μαγεία που διαχέεται είναι τόσο αληθινή όσο τα παιδικά χρόνια, η εφηβεία, η ωριμότητα, το οικογενειακό περίβλημα, τα ζώα και εν γένει τα παρελθοντολογικά βιώματα που σημάδεψαν τον συγγραφέα και τα οποία στέκονται ως βάσεις για υπερβατικές εξόδους. Επίσης, είναι τόσο αληθινά όσο το θεματολογικό status, που εξ αντικειμένου υποβλητικό και εξίσου αυτοαναφορικό, περικλείει ευαισθησία, συναίσθημα, ένστικτο σε υπερθετικό βαθμό αλλά και ατελείωτα σκοτεινά μονοπάτια.
Τα σπουδαιότερα διηγήματα του τόμου έχουν δημοσιευτεί σε αθηναϊκές εφημερίδες και περιοδικά. Καθώς, και πέρα από κάθε αμφισβήτηση, τα κείμενα αυτά –όπως «Μια χελώνα τον Δεκαπενταύγουστο», «Οι έρωτες των άλλων», «Ο μπουκαδόρος και οι άπιστες γυναίκες» και «Ο Λαμπράκης κι εγώ»– έχουν μιαν έντονη εσωτερικότητα, μια πρώτη διάσταση, μια πυκνότητα που ξεχωρίζει, μια δραματική και τραγική απόχρωση, μια τελικώς ρεαλιστική διάσταση, που μετά τη μετατροπή τους σε ολιγοσέλιδα και μικρής φόρμας διαμάντια λειτουργούν ως μυστικοί κώδικες επικοινωνίας μεταξύ του δημιουργού και του δέκτη. Αποδεχόμαστε, δηλαδή, το λογοτεχνικό ψεύδος, το θεωρητικά πραγματικό, συγχωρούμε κάθε τέτοια απόκλιση από πλευράς αφήγησης, δαμάζουμε το παραμυθιακό –στόχο, κλίμα, ύφος, ατμόσφαιρα– και γινόμαστε μάρτυρες μιας απίθανης όσο και παράτολμης ιστορίας, που επιθυμεί να μας βγάλει απ' την ιδεολογική επανάπαυση και να μας οδηγήσει στην, όπως το κρύο το νερό που ξεδιψά, επίμονη είσπραξη των τετελεσμένων. Με δυο λόγια ο Μήτσου, ως συγγραφέας, εμπεριέχει πυκνότητα λόγου, επαρκές γλωσσικό και οικοδομικό οπλοστάσιο, αφηγηματική και εναλλακτική ευελιξία και, τέλος, θεατρικότητα τέτοια, ώστε να μιλάμε για πρόζα υψηλών απαιτήσεων.
Ένας μινιμαλιστής συγγραφέας όμως, όπως ο Ανδρέας Μήτσου, και τα εκπληκτικά, ευσύνοπτα και περιεκτικά πονήματά του, δεν χρειάζονται μεγαλύτερες θεωρητικές και κριτικές αναφορές. Γιατί όχι μόνο τα διηγήματα αυτά καθαυτά, αλλά πολύ περισσότερο η κάθε φράση που χρησιμοποιεί για να κτίσει τον μύθο του, περιέχουν πλήθος ανθρώπινων και παρατηρητικών φωτογραφιών, που από μόνες τους θα μπορούσαν να σταθούν ως αυτούσιες παραμυθίες. Άρα, ας απολαύσουμε το τρίωρο που απαιτεί η ανάγνωση του βιβλίου, το οποίο είναι βγαλμένο απ' ό,τι καλύτερο η διηγηματογραφία μέχρι σήμερα έχει προσφέρει. Τονίζοντας το γεγονός πως η μαγεία και όνομα έχει και μας αγγίζει με συστολή, προκειμένου να δώσει στη ζωή μας ένα ακόμη λειτουργικό και μεθυστικό σημάδι αξιοπρέπειας – πάνω απ' όλα πεζογραφικής.
Η εξαίσια γυναίκα και τα ψάρια
Ανδρέας Μήτσου
Καστανιώτης
160 σελ.
Τιμή € 10,65