«Σου εύχομαι να κάνεις κάποτε παιδί, για να τ' αγαπήσεις όσο σ' αγάπησα εγώ, και να σ' αγαπήσει όσο μ' αγάπησες εσύ».

Αυτά θα είναι τα τελευταία της λόγια προς τον Πέτρο, στο διπλωμένο χαρτάκι μέσα στο σπιρτόκουτο. Γραμμένα με εκείνο τον παιδικό γαλάζιο μαρκαδόρο, εξάλλου, έτσι έζησε και πέταξε η Κατερίνα, ακριβώς σαν παιδί.

Μπορεί όντως να ήταν και τα τελευταία της λόγια, μπορεί όμως και όχι, εξάλλου την έχει αυτή τη δυνατότητα η λογοτεχνία, να επινοεί για το χατίρι της αιώνιας αλήθειας την ίδια μας τη ζωή. Κι αυτό αποφάσισε να κάνει ο αγαπημένος μου Αύγουστος, να επινοήσει ξανά εκείνη που τον γέννησε, να ξαναγεννήσει τη μητέρα, έτσι ώστε ανασταίνοντάς τη για πάντα μέσα από τις σελίδες ενός βιβλίου να μην ξαναγίνει ποτέ νεκρή.

Ένα βιβλίο σκληρό και σπαρακτικό, που όμως γίνεται χάρη στο χιούμορ του Αυγούστου και χάρη στη λογοτεχνία απολαυστικό, αναστάσιμο και φωτεινό. Και όσον αφορά τον ίδιο του τον συγγραφέα, σίγουρα ιαματικό.

Τον Αύγουστο τον γνώρισα τη χρονιά που έφυγε η Κατερίνα, δηλαδή μόλις λίγους μήνες πριν. Τον παρακολουθούσα και τον διάβαζα με μεγάλη απόλαυση από την πρώτη του συγγραφική στιγμή. Ο Στοιχειωμένος του κυριολεκτικά με στοίχειωνε και το πρώτο του αστυνομικό Ανιμάλ ήταν δελεαστικό. Είχαμε δώσει ραντεβού στην εφημερίδα – όταν τον είδα, ξαφνιάστηκα, τόσο νέο παιδί! Και τον λάτρεψα με τη μία! Τρυφερός, εύστροφος, ευφάνταστος, ένας χείμαρρος έτοιμος να σκορπιστεί γενναιόδωρα στη ζωή. Τέσσερις μήνες αργότερα, τηλεφωνηθήκαμε κι έμαθα για την Κατερίνα. Τρία χρόνια μετά, γέλασα κι έκλαψα με το Αυτοκτονώντας ασύστολα, γνωρίζοντας καλά το πόσο πονά. Με την Εξαφάνιση της Ντόροθυ Σνοτ, το πρώτο αστυνομικό παιδικό του που αμέσως βραβεύτηκε, το ζήτημα ήταν σχεδόν βέβαιο: ο Αύγουστος-Πέτρος προσπαθούσε να αναστήσει τη δική του μαμά. Και τελικά, το κατάφερε φέτος. Διότι με Το βιβλίο της Κατερίνας, εντέλει, την ξαναγεννά. Ξαναδίνει ζωή σ' εκείνη που του την έδωσε.

Το βιβλίο μοιάζει με μυστηριώδη οικογενειακή σάγκα: ξεκινά (αφού μας έχει ήδη προτάξει το γενεαλογικό δέντρο) με τη ζωή της Σάρας, δηλαδή με το οικογενειακό μυστικό. Η συγγραφική υπέρβαση είναι το ότι όλα αυτά μάς τα αφηγείται η νεκρή πια Κατερίνα εκ των υστέρων. Τα πάντα, ως θεά που τα πάντα ορά: για την οικογένεια Κωνσταντινίδη της μητέρας, την οικογένεια Χωριανού, του πατέρα, την οικογένεια Χατζοπούλου, του Τάσου που όταν γεννηθεί και μεγαλώσει θα παντρευτεί. Σπαρακτικές λεπτομέρειες και ξεγυμνωτικές αλήθειες – δεν έχουν κάτι να φοβηθούν οι νεκροί. Μυστικά και ψέματα που θ' αλλάξουν ή και θα καταστρέψουν τελικά τις ζωές τους, τα παιδικά της χρόνια, οι έρωτες, η τέχνη, η λογοτεχνία, η μουσική. Η γέννηση του Πέτρου και η αρρώστια. Η αγάπη για τον Πέτρο και η αρρώστια. Τα καλοκαίρια, τα τραγούδια, τα σχολεία, οι σεισμοί, οι υποτροπές, οι μουσικές.

Το βάσανο της τελευταίας χρονιάς μέρα τη μέρα, μήνα το μήνα, η αγάπη, η αρρώστια, η κληρονομικότητα, οι μουσικές.

Με αυτοσαρκασμό που πονά και αθυροστομία που σφάζει, με τρυφερότητα που ξεχειλίζει και υπέρβαση που θα είναι ολέθρια για τους αγαπημένους, αλλά για την ίδια την Κατερίνα, η υπέρτατη πράξη αυτοθυσίας. Γιατί η Κατερίνα θα πεθάνει ακριβώς για να ζήσουν ελεύθεροι αυτοί που αγαπά.

Ένα βιβλίο που μου υπενθύμισε και ξεκλείδωσε τον Στοιχειωμένο, σκληρό και ταυτοχρόνως το πιο τρυφερό του κόσμου, αλλόκοτο και ταυτοχρόνως ένα συγγραφικό άλμα, ένα βιβλίο σταυρικό και γι' αυτό κι αναστάσιμο μαζί.

Μια ιστορία που ξεκινά από το τέλος. Για να σου αποδείξει πως η λύση, τελικά, της εξίσωσης είναι εκεί: στην αρχή. Και ότι το πιο μεγάλο μυστήριο είναι ο εαυτός μας και η οικογένεια, ίσως γι' αυτό γράφουμε και ξαναγράφουμε όλοι μας το ίδιο βιβλίο, προσπαθώντας να ρίξουμε φως στα δικά μας, τα πιο σκοτεινά.

Ένα μυθιστόρημα που είναι και το μεγάλο αγκάθι του Πέτρου-Αυγούστου που άνθισε. Ένα βιβλίο που ευωδιάζει ευαισθησία, τρυφερότητα, αλήθεια, γέλιο και κλάμα, πόνο, μουσική και ζωή. Να τον κάνω μιαν αγκαλιά θέλω!

Το βιβλίο της Κατερίνας
Αύγουστος Κορτώ
Πατάκης
252 σελ.
Τιμή € 12,70

Twitter