fbpx
Το μπολερό δεν ήταν του Ραβέλ Ελένη Γκίκα Καλέντης

Ελένη Γκίκα: «Το μπολερό δεν ήταν του Ράβελ»

Η Εκάτη-Ουλρίκα και ο Μίχαελ-Σεμπάστιαν, παιδιά ενός θεού ο οποίος τα προίκισε με τις ευαισθησίες, τα πάθη και τις ενοχές των γονιών τους, εκείνων που έζησαν τον σκοτεινό, πλην όμως υπέροχο έρωτα, αυτόν που φτάνει να κάνει συντροφιά με το θάνατο, προορισμένα να είναι αυτά τώρα οι σκέψεις, τα συναισθήματα, ακόμα και τα κορμιά εκείνων –Αίθρα-Μνημοσύνη, ή μήπως Χάνα-Ερρίκα; Άνυτο Δεσποτόπουλο και Δράκο Κωνσταντινίδη, έτσι τους έλεγαν εκείνους;− αναλαμβάνουν να παίξουν με απόλυτη ειλικρίνεια το ρόλο τους.

Άγνωστοι και γνωστοί συγχρόνως, δεμένοι με της μνήμης το σχοινί, κουβαλούν και οι δυο τους τις ίδιες τρυφερές ιστορίες, τους βαραίνει το ίδιο τραγικό τέλος· είναι υποχρεωμένοι να περάσουν το ίδιο μονοπάτι για να φτάσουν στο φως.

Αποφασισμένος να πάρει εκδίκηση ο ένας για τη μάνα που άδικα θυσιάστηκε, επίμονη στο να δημιουργεί η άλλη για τον πατέρα που ξοδεύτηκε.

Από τα χρόνια της Κατοχής και του Εμφυλίου ένα ομφάλιος λώρος κρατάει ζωντανό το σχέδιο, πλέκει την εκδίκηση που θα χτυπήσει τους απογόνους εκείνων που έφταιξαν.

Συγγενείς και φίλοι χορεύουν αυτό το γαϊτανάκι, παιδικά όνειρα ξεχασμένα αιωρούνται μαζί με παρτιτούρες και φονικά όργανα, τύψεις που έχουν ξεθωριάσει, οράματα που έχουν σβήσει, χέρια που βγαίνουν από την άβυσσο του χθες, όλα οδηγούν στους επαναλαμβανόμενους μυστηριώδεις φόνους σε μέρη φορτισμένα από μνήμες – μνήμη συλλογική, βαριά, τα ίδια τα πρόσωπα.

Μπόρχες και Ντοστογιέφσκι, Ρίλκε, Φίτσεκ, Ταρκόφσκι και Χιουζ, παντρεύονται με Βάγκνερ και Μοντεβέρντι, Μαραί και Τζούλιο Κατσίνι ή Ζοσκέν ντε Πρε και συνθέτουν το χοροστάσι της ιστορίας.

Ποιος θα πει στην Εκάτη να προσέχει; Κι από τι; Κι αυτός ο άγνωστος που την πολιορκεί, την αποζητά και τη σαγηνεύει; Και ο Μίχαελ με τις μουσικές του;

Ποιος θα ξυπνήσει τα όνειρα του Σεμπάστιαν και θα τα κάνει πράξη; Και το σχέδιο; Η εκδίκηση; Και η Ουλρίκα; Οι κούκλες της;

Αυτή και τα κατακόκκινα μαλλιά της – «λαμπάδα, θαρρείς, αναμμένη».

Και όλοι αυτοί που ανοίχτηκαν στους φίλους τους και πέρασαν ανεπαίσθητα στην άλλη όχθη;

Και το Μπολερό! Του Ραβέλ το Μπολερό, που θα εμπνεύσει, και θα δημιουργήσει −με ζάχαρη και σοκολάτα, με θεσπέσιες γεύσεις− τα ίδια συναισθήματα. Τρως, κι είναι σαν να ακούς Μπολερό! Τρως Μπολερό! Κι αυτό δεν είναι εκείνο του Ραβέλ!

Η Ελένη Γκίκα περπατάει στην κόψη πραγματικότητας και ονείρου. Γράφει για πράγματα του κόσμου τούτου, αλλά με γραφή ενός άλλου κόσμου· του δικού της.

Μνήμες και βιώματα παιδικά –συλλογικά ίσως−, ιστορίες παλιές και καινούργιες, συναισθήματα δυνατά, φόβοι και αγωνίες, αγάπες, οι μοναξιές του κόσμου, τα τραγούδια του κόσμου, εμμονές και αντιστάσεις, όλα συνθέτουν μια γραφή άκρως ποιητική για να δηλωθούν αλήθειες πανανθρώπινες, αυτές που μερικές φορές είναι κλειδωμένες βαθιά μέσα μας.

Μιλάει για μας η Ελένη σ’ αυτό το βιβλίο. Μας δείχνει της αγάπης το ξέφωτο, το μόχθο της εγρήγορσης, τη μανία του ορκισμένου, μέχρι να μας πάρει απ’ το χέρι και να μας φέρει στο μονοπάτι της συγχώρησης, το επίπονο και επώδυνο πολλάκις. Και μας τα λέει όλα τόσο τρυφερά, τόσο μοναδικά, που μας πείθει.

Το Μπολερό δεν ήταν του Ραβέλ. Ένα βιβλίο αλλιώτικο.

Το μπολερό δεν ήταν του Ραβέλ
Ελένη Γκίκα
Καλέντης
376 σελ.
Τιμή € 15,00

 

ΤΕΛΕΥΤΑΙΕΣ ΚΑΤΑΧΩΡΙΣΕΙΣ

ΕΙΔΗΣΕΙΣ

ΔΙΑΓΩΝΙΣΜΟΙ

ΣΥΝΕΝΤΕΥΞΕΙΣ

Διεύθυνση

Πτολεμαίων 4
(Πλατεία Προσκόπων)
11635 Αθήνα,
Τηλ.-fax: 210.7212307
info@diastixo.gr
ISSN: 2585-2485

ΕΓΓΡΑΦΗ ΣΤΟ NEWSLETTER

Εγγραφείτε τώρα στο newsletter μας και μάθετε πρώτοι. τα τελευταία νέα για το βιβλίο και για τις τέχνες.

Με την επίσκεψη στο site μας, αποδέχεστε τη χρήση Cookies από το diastixo.gr, με σκοπό τη βελτίωση των υπηρεσιών που σας παρέχουμε.