fbpx
Χαράλαμπος Σαχτούρης: «Φάε, Δάσκαλε...»

Χαράλαμπος Σαχτούρης: «Φάε, Δάσκαλε...»

Αυτό τον παράξενο τίτλο επέλεξε να δώσει στο βιβλίο του ο ταλαντούχος δάσκαλος (και ερασιτεχνικά δημοσιογράφος, ηθοποιός και σκηνοθέτης) Χαράλαμπος Σαχτούρης.

Συνταξιούχος πια, αισθάνθηκε την ανάγκη να μιλήσει «για το σχολειό του χωριού και το δάσκαλό του, τους δυο αδικημένους παράγοντες που συντρόφεψαν και στήριξαν την ελληνική κοινωνία σε περιόδους εύκολες και σε δύσκολες, δραματικές, ματωμένες…» με σκοπό να περισώσει κάτι «από τη σημαντική αυτή υπόθεση». Να φέρει στο φως της δημοσιότητας μια άλλη, γλυκόπικρη πραγματικότητα, όπως την έζησε στην επαρχία και όπως τη βίωσε ο Δημήτρης, ο ήρωάς του, νεαρός δάσκαλος στη δική του καθημερινότητα, πριν ανοίξουν οι δρόμοι και τα απομακρυσμένα χωριά αποκτήσουν οδικό δίκτυο βατό από τροχοφόρα.

Η αφήγηση παρακολουθεί κατά πόδας τον Δημήτρη από τη στιγμή που ξεκίνησε την επαγγελματική του σταδιοδρομία ίσαμε την ώρα που κλείδωσε τελευταία φορά την πόρτα του σχολείου και το άφησε πίσω του για πάντα. Καταγράφει με αφοπλιστική ειλικρίνεια και με κάθε λεπτομέρεια την απλή και ειδυλλιακή, αλλά και, κυρίως, τη δύσκολη ίσαμε σκληρή πραγματικότητα στην επαρχία παλιότερα, όταν ο δάσκαλος ήταν αναγκασμένος από τις συνθήκες να «φιλοξενείται» στα σπίτια των χωρικών, που τον καλούσαν για φαγητό. Kαι για να τον βεβαιώσουν ότι υπάρχει επάρκεια αγαθών στο σπίτι και να μην αισθάνεται δύσκολα, «Φάε, δάσκαλε!» του έλεγαν, σχεδόν πάντα.

Ωστόσο, στις ενδοδιδασκαλικές συζητήσεις συμπλήρωναν «χάριν αστειότητας: Φάε δάσκαλε, για τα γουρούνια τα ’χουμε», που φανερώνει την άλλη, τη ζοφερή πραγματικότητα: ότι ένας εργένης δάσκαλος όχι μόνο δεν έβρισκε φαγητό έτοιμο, αλλά κυρίως δεν αμειβόταν καλά, ώστε να μην έχει ανάγκη αυτή τη διφορούμενη «φιλοξενία».

Ο Χαράλαμπος Σαχτούρης, βέβαια, δεν μένει σ’ εκείνη την κάπως αμφιλεγόμενη φράση που ο απλός –και όχι μόνο– κόσμος χρησιμοποιεί σύμφωνα με τη δική του λογική σε παρόμοιες περιπτώσεις: «Φάτε το, για πέταμα είναι…» Το στιγμιότυπο αυτό, ερμηνευμένο ρεαλιστικότερα, φανερώνει πώς έβλεπαν, ίσως και πόσο υποτιμητικά αντιμετωπίζουν ακόμα και σήμερα, το δάσκαλο των παιδιών τους κοινωνικοί φορείς και γονείς, τον άνθρωπο που καλείται, και του αναθέτει επίσημα η οργανωμένη Πολιτεία, «να ανοίξει τα μάτια» και τον δύσκολο δρόμο της μάθησης και της γνώσης, της διαπαιδαγώγησης, της ψυχικής και της πνευματικής καλλιέργειας, της μόρφωσης των σπλάχνων τους.

Ο συγγραφέας παρέα με τον Δημήτρη έζησαν όλα τα σκαμπανεβάσματα της γλυκόπικρης επαγγελματικής σταδιοδρομίας μέσα σε μια αδιάκοπη χαρμολύπη από το ξεκίνημα και ίσαμε τις κοινωνικές αλλαγές, το κλείσιμο των μικρών σχολείων, τις πολλά υποσχόμενες μεταρρυθμίσεις, αισιόδοξοι αρχικά, για να καταλήξουν να πορεύονται «ανάμεσα σε εκπαιδευτικές πομφόλυγες, παγιδευμένοι σ’ ένα σύστημα αξιών που δεν επέλεξαν…»

Έτσι, ο Δημήτρης αποχαιρετώντας «μια υπόθεση για την οποία αφιέρωσε τη ζωή του, στάθηκε στο κατώφλι του τελευταίου σχολείου που υπηρέτησε, ανέτρεξε νοερά σ’ όλους τους σταθμούς της μακράς εκπαιδευτικής διαδρομής του και δεν επιχείρησε να συγκρατήσει το δάκρυ που ακάλεστο ανάβλυσε και του χαράκωσε το ρυτιδιασμένο πια πρόσωπο».

Πρόκειται για ένα καλό και πολύ ενδιαφέρον βιβλίο, σε προσεγμένη εμφάνιση των καλλιτεχνικών εκδόσεων «άλφα πι», που αξίζει να προσεχτεί και να διαβαστεί.

Φάε, δάσκαλε…
Χαράλαμπος Σαχτούρης
Αφήγημα
Εκδόσεις «άλφα πι»
222 σελ.


 

ΤΕΛΕΥΤΑΙΕΣ ΚΑΤΑΧΩΡΙΣΕΙΣ

ΕΙΔΗΣΕΙΣ

ΔΙΑΓΩΝΙΣΜΟΙ

ΣΥΝΕΝΤΕΥΞΕΙΣ

Διεύθυνση

Πτολεμαίων 4
(Πλατεία Προσκόπων)
11635 Αθήνα,
Τηλ.-fax: 210.7212307
info@diastixo.gr
ISSN: 2585-2485

ΕΓΓΡΑΦΗ ΣΤΟ NEWSLETTER

Εγγραφείτε τώρα στο newsletter μας και μάθετε πρώτοι. τα τελευταία νέα για το βιβλίο και για τις τέχνες.

Με την επίσκεψη στο site μας, αποδέχεστε τη χρήση Cookies από το diastixo.gr, με σκοπό τη βελτίωση των υπηρεσιών που σας παρέχουμε.