fbpx
Διονύσης Μαρίνος: «Τελευταία πόλη»

Διονύσης Μαρίνος: «Τελευταία πόλη»

Στο καινούργιο μυθιστόρημα του Διονύση Μαρίνου, Τελευταία πόλη, όλα είναι δρόμος. Αλλά είναι ταυτοχρόνως και μια πραγματική Κόλαση, που μπορεί να συμπέσει χρονικά και με τη δική μας ζωή. Αλληγορικός, ποιητικός, ατμοσφαιρικός, αλλά πάνω απ’ όλα απολύτως υπαρξιακός, ο συγγραφέας στηρίζεται στο παράλογο της εποχής ρεαλιστικά για να φτάσει μέσα απ’ αυτό στα αιώνια διλήμματα της ζωής.

Ο ήρωάς του φαίνεται κατ’ αρχάς να μας είναι γνωστός από την πρώτη σελίδα, μας συστήνεται με απόλυτη σαφήνεια από την πρώτη παράγραφο:

«Είμαι ο Νίκολα Αλίχοβιτς από το Μπίχατς. Γιος του Ιβάν Αλίχοβιτς από το Βελιγράδι και της Αλιόνα από το Άμπντιτς. Δεν ξέρω τι γράφει ακριβώς το δικό μου αίμα. Δεν πρόλαβα να το διαβάσω. Ο άγραφος μύθος του έμεινε καλά κρυμμένος από το φευγιό.

»Στα τριάντα τρία μου αναγκάστηκα να φύγω από τον τόπο μου. Να γίνω πρόσφυγας. Έτσι μας είπαν οι άλλοι.

»Μέχρι να τους διώξουν κι αυτούς από τις εστίες τους κάποιοι άλλοι».

Ο συγγραφέας σε πρώτο επίπεδο έχει κάνει έρευνα, τον αφορούν τα Βαλκάνια, έχει ήδη δει την έρημη γη.

Αλλ’ όσο προχωρεί στο βιβλίο του, το κεντρικό βάρος μετατοπίζεται. Το προσωπικό γίνεται οικουμενικό. Το τοπικό αποκτά διαστάσεις παγκόσμιες. Ο πόλεμος, ενδεχομένως με άλλες μεθόδους, συντελείται παντού και στη ρημαγμένη Αθήνα τον χειμώνα. Ναι, συμβαίνει κι εδώ.

Οι αρχετυπικοί ήρωές του, ο άνδρας, η γυναίκα και το παιδί στη συνέχεια χάνουν τη συγκεκριμένη ταυτότητα, η πορεία τους είναι η Αλίκη στην τρύπα της, ο δρόμος προς Εμμαούς. Ένας δρόμος στην πιο σκληρή εκδοχή του. Η Κόλαση συμβαίνει τώρα, αφορά τον καθένα και είναι εδώ. Ο συγγραφέας τη συναντά με άφθαρτες λέξεις, με ποιητική οξυδέρκεια και από κάποιο σημείο και μετά εντελώς χρησμικά. Στην Ιστορία του κόσμου, εξάλλου, έχουν σβήσει πόλεις εντελώς απ’ τον χάρτη, έχουν αλλάξει σύνορα πατρίδες και άπειροι άνθρωποι έχουν βρεθεί στον έρημο δρόμο υποχρεωμένοι σε προσφυγιά.

Αλλά ο άνδρας του Διονύση Μαρίνου δεν είναι πρόσφυγας μόνο, είναι Σίσυφος, είναι ο Ξένος, είναι εκείνος που πάντα γεννήθηκε «από την άλλη πλευρά του παραπετάσματος», όποια κι αν είναι αυτή. Και το βιώνουμε αυτό αναγνωστικά μ’ όλους τους τρόπους. Με τη ζωή του, τον δρόμο, τα ξέφωτα, το όνειρο. Εξαιρετική στιγμή αυτή του ονείρου, όπου αθέλητα «μαγειρεύει» τη γυναίκα του και το ίδιο του το παιδί. Ακόμα και οι αναλαμπές του παρελθόντος που σφύζει από ζωή έτσι όπως αναδεικνύονται κάνουν μεγαλύτερη καταστροφή την καταστροφή. Οι πιπεριές που πια είναι κόκκινες απ’ το αίμα. Τα ράφια της βιβλιοθήκης με όλα τα τιμαλφή. Η πόρτα του σπιτιού που ανοίγει και δεν ξανακλείνει. Αυτή η βεβαιότητα εξαρχής – ό,τι αφήνουν το αφήνουν για πάντα και δεν θα το ξαναβρούν. Η γυναίκα του Λωτ, που είναι οι τρεις τους με όλη τη γνώση από την αρχή.

Ο περίκλειστος κόσμος με τον ήχο του φόβου και με τη Θάλασσα ως έσχατη ελπίδα, αλλά οι ήρωες θέλουν δεν θέλουν βρέθηκαν να ζουν σε «δύο ρυτίδες γης». Δική του η έκφραση. Εάν σημειώσουμε φράσεις, έχει ήδη έτοιμη μια ποιητική συλλογή. Έναν απολύτως υπαρξιακό ποιητικό κύκλο – ο καθένας μας δεν αρκεί που χρωστά έναν θάνατο σ’ αυτή τη ζωή, αλλά φαίνεται να χρωστά και την επίγεια κόλασή του σ’ αυτή τη ζωή.

Ένα γοητευτικό, σκληρά ευαίσθητο βιβλίο με πολλαπλές αναγνώσεις και πολλαπλές αναφορές.

Τελευταία πόλη
Διονύσης Μαρίνος
Γαβριηλίδης
101 σελ.
Τιμή € 10,65

 

ΤΕΛΕΥΤΑΙΕΣ ΚΑΤΑΧΩΡΙΣΕΙΣ

ΕΙΔΗΣΕΙΣ

ΔΙΑΓΩΝΙΣΜΟΙ

ΣΥΝΕΝΤΕΥΞΕΙΣ

Διεύθυνση

Πτολεμαίων 4
(Πλατεία Προσκόπων)
11635 Αθήνα,
Τηλ.-fax: 210.7212307
info@diastixo.gr
ISSN: 2585-2485

ΕΓΓΡΑΦΗ ΣΤΟ NEWSLETTER

Εγγραφείτε τώρα στο newsletter μας και μάθετε πρώτοι. τα τελευταία νέα για το βιβλίο και για τις τέχνες.

Με την επίσκεψη στο site μας, αποδέχεστε τη χρήση Cookies από το diastixo.gr, με σκοπό τη βελτίωση των υπηρεσιών που σας παρέχουμε.