Σάσα Μάνου: «Η σαλεμένη Σούλα τρώει φρίκες»
Αυτός είναι ο κόσμος που παραδώσαμε στα παιδιά, αυτή είναι η αυλή των θαυμάτων τους: εμπορικά κέντρα όπου συναντούν τους φίλους τους μες στο βουητό, μπαράκια με χαμηλά φώτα και δυνατή μουσική όπου λικνίζονται στα πάρτι τους, δωματιάκια σε διαμερίσματα όπου φτιάχνουν τη δική τους μυθολογία μέσα από σίριαλ, ιστοσελίδες κι αφίσες, κορίτσια δοκιμάζουν τα ρουχαλάκια τους κι απομονώνονται για να νιώσουν ξεχωριστά, φτιάχνουν τους δικούς τους κώδικες που τα διαφοροποιούν απ’ τον κόσμο των μεγάλων, τους δίνουν μια αίσθηση ανεξαρτησίας κι ελευθερίας απ’ την αυθαιρεσία στην οποία είναι συχνά εκτεθειμένα, καθώς άγαρμποι γονείς τούς προσφέρουν φαγητά υγιεινά υποτίθεται μα απεχθή στην πραγματικότητα (σπλήνα, αυγό ωμό), στριφνοί δάσκαλοι τα τρομάζουν σε σχολεία και φροντιστήρια, εκεί όπου σέρνουν τσάντες ασήκωτες και πλήττουν θανάσιμα. Σ’ αυτά τα μέρη βιώνουν τα δικά τους μικρά θαύματα, όπως δοκιμάζουν να ερωτευτούν κι ονειρεύονται το πρώτο τους φιλί, ξεπερνούν τις απογοητεύσεις τους, χτίζουν φιλίες που μπορεί να διαρκέσουν μια ζωή κι αντικρίζουν τη ζωή σαν τεράστιο καλειδοσκόπιο που ανοίγεται μπροστά τους.
Αυτό τον κόσμο περιγράφει με μεγάλη επιτυχία το βιβλίο της Σάσας Μάνου με χιούμορ ασυγκράτητο, χρησιμοποιώντας τη γλώσσα και τους κωδικούς με τους οποίους επικοινωνούν τα παιδιά σήμερα, επικεντρώνοντας στα κορίτσια που είναι πιο ντελικάτα κι ευαίσθητα κι ωριμάζουν πιο γρήγορα και ξέρουν –ή νομίζουν ότι ξέρουν– από νωρίς τι θέλουν, τα κορίτσια μ’ εκείνη την αφέλεια και την αυθάδεια την υγιή που προσπαθούν να δείξουν ότι καταλαβαίνουν τα πάντα, ξεχωρίζουν τους καλούς από τους κακούς, σκαρφίζονται χίλια-δυο κόλπα όπως μόνο αυτά ξέρουν για να παρασύρουν στα λημέρια τους τα όμορφα, μεγαλύτερά τους κατά κανόνα, αγόρια, και να ζήσουν στιγμές μαγικές όπως τις βλέπουν αυτά, συνωμοτούν κι αυτοσχεδιάζουν μ’ επινοητικότητα θαυμαστή για να ξεφύγουν από καταστάσεις βαρετές σαν εφιάλτη, αναθαρρούν ύστερα από θλίψεις προσωρινές, έχουν γνώσεις πρώτων βοηθειών που εφαρμόζουν με ψυχραιμία τρομερή –η σκηνή όπου χρησιμοποιούν λεμόνι με νερό για τη λιποθυμία είναι έξοχη– κι αποδεικνύονται ανθεκτικά, εφτάψυχα, σκληρά καρυδάκια.
Η Σάσα Μάνου δείχνει ότι ξέρει από πρώτο χέρι την ψυχολογία τους, έχει φρεσκάδα και σπιρτάδα κι ενθουσιασμό, καταφέρνει να διηγηθεί μια απλή ιστορία και να την κάνει απολαυστική με τη βοήθεια σκίτσων που δίνουν ένταση και χρωματίζουν το κείμενο, χειρίζεται με άνεση θέματα υποτίθεται επικίνδυνα όπως το γυμνό, το φιλί, ο έρωτας και δεν διστάζει να τραβήξει μέχρι τα άκρα τον αυτοσαρκασμό της μικρής ηρωίδας που αναδεικνύεται σε πλασματάκι εξόχως γοητευτικό.
Η υπόθεση αφορά τρεις φίλες στο μεταίχμιο ανάμεσα στην παιδική και την εφηβική ηλικία, εκεί όπου δεν έχουν μήτε τα δικαιώματα και την ελευθερία που απολαμβάνουν οι έφηβοι, μήτε την προστασία, τη φροντίδα και την αγάπη που απολαμβάνουν τα μικρότερα παιδιά. Προσπαθούν να αντιπαρατεθούν και να πλησιάσουν τα αγέρωχα και δημοφιλή αγόρια απ’ τις μεγαλύτερες τάξεις –τα συνομήλικα, φυσικά, τα αγνοούν ολοκληρωτικά–, καρδιοχτυπούν και περνούν μεταπτώσεις θεαματικές, διασκεδάζουν, αντιστέκονται σε προσπάθειες άγαρμπες να τα πλάσουν όπως νομίζουν άγριοι καθηγητές και κακόμοιροι γονείς, οι οποίοι αδυνατούν να αντιληφθούν αλλαγές ταχύτατες και ραγδαίες που συμβαίνουν καθώς το σωματάκι και το μυαλουδάκι τους μεταμορφώνονται. Το μόνο που θα μπορούσε κανείς να παρατηρήσει είναι ότι εύκολες λύσεις του τύπου «χαπάκια στο ποτό του μικρού κοριτσιού» είναι αχρείαστες εντελώς.
Ένα δροσερό βιβλίο που διαβάζεται μονορούφι, εξαιρετικά εικονογραφημένο από τη Λιάνα Δενεζάκη.
Η σαλεμένη Σούλα τρώει φρίκες
Σάσα Μάνου
εικονογράφηση: Λιάνα Δενεζάκη
Ψυχογιός
203 σελ.
Τιμή € 11,00
