«Κι όχι αυταπάτες προπαντός./ Το πολύ-πολύ να τους εκλάβεις σα δυο θαμπούς/ προβολείς μες στην ομίχλη/ Σαν ένα δελτάριο σε φίλους που λείπουν/ με τη μοναδική λέξη: ζω», γράφει ο Μανόλης Αναγνωστάκης στον «Επίλογο».

Ο ορισμός αυτός της ποίησης μού ήρθε στο νου καθώς ξεφύλλιζα το Ποιητικό Ημερολόγιο 2016, που και φέτος, για εικοστή πρώτη χρονιά, επιμελήθηκε με γνώση και μεράκι ο ακούραστος Γιάννης Κορίδης. Η ξεχωριστή αυτή ανθολογία δεν δηλώνει απλώς την πίστη και την προσήλωση του ανθολόγου και του εκδότη στην αξία της ποιητικής δημιουργίας, αλλά αποτελεί ένα πολλαπλώς χρήσιμο και τερπνό ανάγνωσμα.

Χρήσιμο γιατί μας δίνει τη δυνατότητα να γευτούμε πλούσιους καρπούς από το αειθαλές και καρποφόρο δέντρο της ποιητικής τέχνης που το ποτίζουν με το ζείδωρο νερό τους χιλιάδες δημιουργοί από την αρχαιότητα έως τις μέρες μας. Από το Θέογνι και το Σολωμό, ως τη Μαρία Πολυδούρη, τον Ντίνο Χριστιανόπουλο και τον Τίτο Πατρίκιο και σε πολλούς νέους ποιητές που σε πείσμα των καιρών γράφουν και εκδίδουν καλή ποίηση.

Ναι, η ποίηση προσφέρει εγκαρδίωση, αισιοδοξία και πίστη στο (συν)άνθρωπο και το μέγα δώρο της ζωής. Ναι, η ανάγνωση είναι μια πράξη ανατροπής και μαγείας.

Και τερπνό γιατί σήμερα που η κατήφεια, η απογοήτευση, η παραίτηση και η μιζέρια έχουν σημαδέψει την καθημερινότητά μας και φαρμακώσει τη ζωή μας, οι δεκάδες στίχοι μάς προσφέρουν μια άλλη θέαση της πραγματικότητας, έναν άλλο τρόπο αντιμετώπισης των προβλημάτων, έναν άλλο δρόμο να περπατήσουμε το παρόν μας, να σχεδιάσουμε και να νοηματοδοτήσουμε το μέλλον μας.

«Το σήμερά μας είναι σε αναζήτηση νοήματος. Αλλά το νόημα δεν προέρχεται από το εξωτερικό τού είναι μας. Αναδύεται από τη συμμετοχή, από την αδελφοποίηση, από τον έρωτα. Το νόημα του έρωτα και το νόημα της ποίησης είναι το νόημα της υπέρτατης ποιότητας της ζωής. Έρωτας και ποίηση, όταν θεωρούνται σκοποί και τρόποι ζωής, δίνουν πληρότητα νοήματος στο “Ζω για τη ζωή”» γράφει ο Έντγκαρ Μορέν στο υπέροχο βιβλίο του Έρωτας, Ποίηση, Σοφία.

Τα ανθολογούμενα ποιήματα είναι άλλα με τις παραδοσιακές φόρμες και άλλα με τη μοντέρνα γραφή, ποικίλης θεματολογίας, άλλα στοχαστικά, καρποί ωριμότητας και βιωμένης εμπειρίας, άλλα σκαλίσματα φαντασίας πάνω στο φτερό ενός γλάρου, άλλα  καταγραφές του ελάχιστου και του ταπεινού ανταποκρίνονται θαυμάσια στις παροτρύνσεις του Ράινερ Μαρία Ρίλκε, o οποίος στα Γράμματα σ’ ένα νέο ποιητή συμβούλευε: «Μακριά απ’ τα μεγάλα γενικά θέματα, σκύψετε σε κείνα που σας  προσφέρει η καθημερινότητα. Ιστορήστε τις θλίψεις  και τους πόνους σας, τους φευγαλέους στοχασμούς σας, την πίστη σας σε κάποιαν ομορφιά-ιστορήστε τα όλα τούτα σε βαθιά, γαλήνια, ταπεινή ειλικρίνεια, και μεταχειριστείτε, για να εκφραστείτε, τα πράματα που σας περιτριγυρίζουν, τις εικόνες των ονείρων σας και τις πηγές των αναμνήσεων σας. Καταφρονείστε τον ίδιο τον εαυτό σας, που δεν είναι αρκετά ποιητής και δε μπορεί να καλέσει κοντά του τα πλούτη της».

Τα ποιήματα, όπως και κάθε καλλιτεχνικό έργο περιμένουν μια κίνηση που τόσο θαυμάσια απέδωσε ο Ανδρέας Εμπειρίκος στο στίχο του «Πάρε τη λέξη μου, δώσε  μου το χέρι σου». Ο αναγνώστης θα τα αποκωδικοποιήσει, θα τα πολλαπλασιάσει και θα τα προεκτείνει. «Το λογοτεχνικό αντικείμενο είναι μια αλλόκοτη σβούρα που υπάρχει μόνο όσο βρίσκεται σε κίνηση. Αυτός που διαβάζει, προβλέπει και περιμένει. Προβλέπει το τέλος της φράσης, την επόμενη φράση, τη σελίδα που θα ακολουθήσει∙ περιμένει να επιβεβαιωθούν ή να διαψευστούν οι ελπίδες του. Την ανάγνωση τη συνθέτουν πλήθος εικασίες και όνειρα συνοδευμένα από αντίστοιχα ξυπνήματα, προσδοκίες και απογοητεύσεις», σημειώνει ο Ζαν-Πολ Σαρτρ στο Τι είναι η λογοτεχνία;.

Ναι, η ποίηση προσφέρει εγκαρδίωση, αισιοδοξία και πίστη στο (συν)άνθρωπο και το μέγα δώρο της ζωής. Ναι, η ανάγνωση είναι μια πράξη ανατροπής και μαγείας. Ας συνοδεύουμε, λοιπόν, τις μέρες , τους μήνες, τον χρόνο με τα ποιήματα που διάλεξε ο Γιάννης Κορίδης στο Ποιητικό Ημερολόγιο του 2016.

Ποιητικό ημερολόγιο 2016
Ανθολόγηση-επιμέλεια Γιάννης Κορίδης
Ιωλκός
386 σελ.
ISBN 978-960-426-845-0
Τιμή € 15,00

Twitter