ΞΕΝΗ ΠΕΖΟΓΡΑΦΙΑ

Στέφαν Τσβάιχ:
«Ο ονειροπόλος
κύριος Τσβάιχ»
της Ανθούλας Δανιήλ

Ο Ονειροπόλος κύριος Τσβάιχ μάς επισκέπτεται με εννέα ιστορίες, με ξεχωριστό ενδιαφέρον η κάθε μία και με την ίδια γοητεία όλες. Η Γιώτα Λαγουδάκου, που κάνει τη μετάφραση, παραθέτει και εισαγωγή με συνοπτικό εργοβιογραφικό του συγγραφέα. Ο Στέφαν Τσβάιχ γεννήθηκε στη Βιέννη, στις 28 Νοεμβρίου 1881, και αυτοκτόνησε μαζί με τη γυναίκα του στην Πετρόπολη της Βραζιλίας, στις 23 Φεβρουαρίου 1942, από απελπισία για το πού οδεύει ο κόσμος με την άνοδο του ναζισμού. Η μεταφράστρια μνημονεύει τη σχέση του πολυμεταφρασμένου και πολυδιαβασμένου, ανθρωπιστή...

Περισσότερα »

ΕΛΛΗΝΙΚΗ ΠΕΖΟΓΡΑΦΙΑ

Ελένη Λαδιά:
«Οι θεές»
της Νένας Κοκκινάκη

Το μυθιστόρημα Οι θεές, τελευταίο στη σειρά των βιβλίων της Ελένης Λαδιά, είναι μια μυθιστορία που ανατρέχει στο παρελθόν των δύο βασικών προσώπων, της υπερήλικης μητέρας και της αφοσιωμένης σε αυτήν κόρης της. Το παρελθόν των δύο ηρωίδων συμπλέκεται με εκείνο της πολυτάραχης ελληνικής Ιστορίας και έρχεται ως απόηχος μιας παλιάς εποχής με τη νοοτροπία, τις παραδόσεις και τις συνήθειές της, αναδεικνύοντας τις ηρωίδες του ως θεές που λίγο διαφέρουν από τις παλιές.
Στην πρώτη σελίδα, αντί για αφιέρωση ένα παράθεμα από το βιβλίο...

Περισσότερα »

ΠΟΙΗΣΗ

Άλκης Παπαντωνίου:
«Ωμέγα Άλφα»

της Ελένης Χωρεάνθη

Θα επιστρέψει κι η ποίηση
όπως επιστρέφουν οι αιώνιες ερωμένες
ανήσυχες μην σου αφήσουν ποτέ
έναν ήσυχο θάνατο
ν’ αγιάσεις.
Χαρακτηριστικοί στίχοι ενός νέου ποιητή που έχει να πει κάποια πράγματα και κατέχει τον τρόπο, την τέχνη και την τεχνική, την ευαισθησία και την ευχέρεια να δίνει πνοή και περιεχόμενο στα οράματα και στους προβληματισμούς του, να γράφει ποίηση. Καλή ποίηση, γιατί έχει ξοδέψει πολύν κόπο και χρόνο από τη ζωή του για την κατάκτηση της έκφρασης:
Όσες ζωές είχα
τις ξόδεψα πεισματικά
στην...

Περισσότερα »

ΜΕΛΕΤΕΣ - ΔΟΚΙΜΙΑ

Φώτης Αλεξ. Κατσούδας:
«Ντοπιολαλιές στη Δωρίδα»
της Στέλλας Πριόβολου

Ο φιλόλογος Φώτης Κατσούδας, με εξαιρετική ευαισθησία στις παραδόσεις της πατρίδας του –το Παλαιοξάρι Δωρίδας– και στη λαλιά της, παρουσιάζει στο βιβλίο του με τίτλο Ντοπιολαλιές στη Δωρίδα τα αποτελέσματα μιας έρευνας, που άρχισε ως φοιτητής της Φιλοσοφικής Σχολής του Πανεπιστημίου Αθηνών το 1971-1972.
Συγκέντρωσε, λοιπόν, ένα πλούσιο λαογραφικό υλικό που στηρίχτηκε στις αφηγήσεις παππούδων και γιαγιάδων και –όπως ο ίδιος επισημαίνει στον πρόλογό του– «ήταν εκείνοι που πολέμησαν με τον Μακρυγιάννη, τον Διάκο, τον Σαφάκα και άλλους στην Εθνεγερσία του 1821 για τη...

Περισσότερα »

ΔΙΑΦΟΡΑ

Φοίβος Ι. Πιομπίνος:
«Τόπων ενθυμήματα»
του Γουλιέλμο Μπιάνκο

Τακτικά αναρωτιέμαι για ποιον λόγο τα ταξίδια σαγηνεύουν. Γοητεύουν. Μήπως οφείλεται στην αναζήτηση μίας φευγαλέας ανάπαυλας; Ή εκπορεύεται από τη διακοπή της συνηθισμένης καθημερινής ροής και, συνάμα, των μονίμων υποχρεώσεων, των μυρίων αναγκών που ο καθένας τυγχάνει να διεκπεραιώνει ολημερίς; Θα ομονοούσατε, σίγουρα, μαζί μου ότι συνυφαίνονται, επιπλέον, άλλες ατελείωτες σειρές παραγόντων, ώστε να μας παραχωρήσουν ένα λεπτομερές πλέγμα διευκρινίσεων όσον αφορά τούτο το ζήτημα.
Απεναντίας, με τις δροσερές και μυρωδάτες σελίδες του λογοτέχνη Φοίβου Πιομπίνου αναδύονται, θαρρώ, άλλες διαστάσεις σχετιζόμενες με το θέμα...

Περισσότερα »

ΕΛΛΗΝΙΚΗ ΠΕΖΟΓΡΑΦΙΑ

Ρέα Γαλανάκη:
«Η άκρα ταπείνωση»

του Χρίστου Παπαγεωργίου

Και στο παρόν τελευταίο, μέχρι στιγμής, μυθιστόρημα η Ρέα Γαλανάκη καταπιάνεται, κυριολεκτικώς κεντώντας, με μια ιστορική στιγμή, με μια σύγχρονη καταιγίδα που έπληξε ολόκληρη τη χώρα, μ’ ένα κοινωνικό στάτους που εδράζεται σε πολιτικές αποφάσεις άκρως επώδυνες, έτσι ώστε –και καθώς φρόντισε να γνωρίσει καλά αντιεξουσιαστές, χρυσαυγίτες, άστεγους, μετανάστες, κομπιναδόρους και μιζαδόρους, αλλά και αγνούς ιδεολόγους– η απόφασή της να διανύσει με όλη της τη δύναμη τη σημερινή Αθήνα, να καθίσταται μια προσπάθεια που όχι απλώς αξίζει της προσοχής μας, αλλά επιπλέον της συμμετοχής...

Περισσότερα »

ΨΗΓΜΑΤΑ

«Τι είναι η ποίηση»
του Μ. Γ. Μερακλή

Είναι αμέτρητες οι φορές, όπου οι ασχολούμενοι θεωρητικά με την ποίηση (ποιητές και μη) επιχειρούν να της δώσουν (και δίνουν) έναν ορισμό. Και πιστεύω πως αυτό θα γίνεται πάντα, δεδομένου ότι η ποίηση (η λογοτεχνία εν γένει) δεν συνιστά κάποιο φυσικό στοιχείο ή φαινόμενο, ώστε να είναι δυνατό να εξετάζεται στα εργαστήρια των θετικών επιστημόνων και να προσδιορίζεται με ακρίβεια, όπως συμβαίνει, ας πούμε, με το φως, το δέντρο, τη νύχτα κ.λπ.
Είναι δηλαδή φανερό ότι την ποίηση, την ουσία της, πρέπει να την αναζητούμε κανονικά μέσα μας, στον (ρευστό εν πολλοίς) εσωτερικό κόσμο των συναισθημάτων και των στοχασμών...

Περισσότερα »

ΑΠΟΣΠΑΣΜΑΤΙΚΑ

«Μειονότητες»
της Ιωάννας Καρατζαφέρη

Βγήκαμε με τον θείο μου, αδελφό της μαμάς μου, από τον κινηματογράφο αργά κάποιο βράδυ, αφού είχαμε δει επί ώρες τη μια μετά την άλλη δυο ή τρεις καουμπόικες ταινίες. Ήταν μια ειδική περίπτωση. Προφανώς του θείου μου του άρεσαν τα άλογα και, επιπλέον, πλήρωνες ένα εισιτήριο κι έμπαινες μέσα όποια ώρα ήθελες και έφευγες επίσης όποτε ήθελες. Μπορούσες και να κοιμηθείς εκεί μέσα.
Καθώς περπατούσαμε στους δρόμους της Νέας Ορλεάνης, στην Πολιτεία της Λουιζιάνας, άκουσα κάποιον να με φωνάζει με το όνομά μου. Ήταν αδύνατον, μάλλον συνέχιζα τον ύπνο που με είχε πιάσει στη σκοτεινή αίθουσα υπό τους...

Περισσότερα »

ΑΠΟΨΕΙΣ

«Το πάθος του δασκάλου»

της Ελένης Λιντζαροπούλου

Είναι η μουσικός Γεωργία Ευθυμιοπούλου και ο εκπαιδευτικός και υποδιευθυντής Παναγιώτης Ψαρράς οι δάσκαλοι για τους οποίους θέλω να μιλήσω. Αν «έπαιρναν ναρκωτικά», θα είχαν συρθεί σε πρωτοσέλιδα και εκπομπές για ανθρωποβόρο κοινό στην τηλεόραση. Αν είχαν «μαλώσει» κανένα παιδάκι, θα είχαν απειληθεί ότι «θα τους φέρουν τα κανάλια». Κι αν αυτοί οι διασυρμοί δεν θα ήταν πιθανοί γι’ αυτούς τους συγκεκριμένους, σίγουρα ο εκπαιδευτικός κλάδος δεν είναι λίγες φορές που έχει λοιδορηθεί και απαξιωθεί. Από την άλλη, αποτελεί κοινοτοπία να πούμε ότι οφείλουμε τα μέγιστα, έκαστος γι’ αυτό που είναι, στην αγωγή που λάβαμε από τους δασκάλους μας...

Περισσότερα »

ΓΕΡΟΥΛΝΤΕΛΓΓΕΡ –
ΕΓΚΛΗΜΑΤΑ ΣΤΗ ΜΟΓΓΟΛΙΑ
του Ιάν Μανούκ

Προδημοσίευση από το αστυνομικό μυθιστόρημα του Ιάν Μανούκ ΓΕΡΟΥΛΝΤΕΛΓΓΕΡ – ΕΓΚΛΗΜΑΤΑ ΣΤΗ ΜΟΓΓΟΛΙΑ (μετάφραση: Ουρανία Πολυκανδριώτη), που θα κυκλοφορήσει στα μέσα Ιουλίου από τις Εκδόσεις Στερέωμα.

Περισσότερα »

ΘΕΑΤΡΟ

«Παιχνίδια εξουσίας»
της Λείας Χατζοπούλου-Καραβία

Αλεξάνδρα: (Καθισμένη δίπλα στον Μάριο.) Σ’ αγαπώ, σ’ αγαπώ.
Μάριος: Πού με βάζεις;
Αλεξάνδρα: Στην καρδιά μου, Μάριε.
Μάριος: Μόνο στην καρδιά σου;
Αλεξάνδρα: Και στη ζωή μου.
Μάριος: Μόνο στη ζωή σου;...

Περισσότερα »

ΚΙΝΗΜΑΤΟΓΡΑΦΟΣ

«Μακριά από το πλήθος»
της Τούλας Ρεπαπή

Η ταινία βασίζεται σε μια κλασική ιστορία αγάπης γραμμένη από τον Τόμας Χάρντι. Σύμφωνα με την υπόθεση, στη βικτοριανή Αγγλία, η Μπάθσιμπα κληρονομεί όλη την περιουσία του πάμπλουτου θείου της. Χωρίς να χάσει χρόνο, ξαναζωντανεύει την εγκαταλελειμμένη έκταση και καλλιέργειά της, αποδεικνύοντας μέσα από τις κινήσεις της πως έχει μια προσωπικότητα γεμάτη από δυναμισμό, ευφυΐα και αυτάρκεια. Οι ικανότητές της γίνονται γνωστές στον τότε κύκλο του εμπορίου, δίνοντάς της μια επιπλέον αίγλη και γοητεία στο αντίθετο φύλο. Τρεις άνδρες είναι αυτοί που προσπαθούν να την κατακτήσουν, γνωρίζοντας όλοι πως παίζουν με τη φωτιά μαζί της, λόγω του αδάμαστου χαρακτήρα...

Περισσότερα »

ΜΟΥΣΙΚΗ

«Ο αιματοβαμμένος Μπαχ
στο Φεστιβάλ Αθηνών»
της Μαρίας Κοτοπούλη

Ξεπερνά, κατά την άποψή μας, τα όρια της φαντασίας, ακόμα και του πιο τολμηρού, η σύλληψη μιας ιδέας όπως αυτή που παρακολουθήσαμε στο Μέγαρο Μουσικής στην «Αίθουσα Νίκος Σκαλκώτας», στο πλαίσιο του Φεστιβάλ Αθηνών, η έκφραση, δηλαδή, της θεϊκής μουσικής του Johann Sebastian Bach με τις χορευτικές κινήσεις ενός αιματοβαμμένου χορευτή. Κι όμως υπήρξε και αυτή η φαντασία, που, στην αγωνία της να πρωτοτυπήσει, και, μη έχοντας δική της πρόταση, παίρνει αριστουργήματα, μουσικά μνημεία ανυπολόγιστης αξίας στην εξέλιξη της μουσικής και τα βεβηλώνει, όπως άλλοι βεβηλώνουν στις μέρες μας αρχαίους ναούς, αγάλματα, έργα τέχνης και την ίδια τη ζωή...

Περισσότερα »

ΕΙΚΑΣΤΙΚΑ

Χρήστος Χρυσόπουλος:
«DISJUNCTION /
Η συνείδηση του πλάνητα»

Ο ανθρώπινος χώρος (κυρίως ο δημόσιος) ορίζεται από μια καθολική διαλεκτική: ανάμεσα στο περιεχόμενο και το κενό, την πρόθεση και την τύχη, ανάμεσα στο νόημα και την απουσία του, την Ιστορία και τη λήθη. Τι συμβαίνει, λοιπόν, όταν μέσα σε αυτή την ιδιότυπη ομοιόσταση τα αντικείμενα καθίστανται απόξενα και μονήρη, όταν αυτονομούνται χάνοντας τη «σύνδεση» που είχαν με τον αρχικό τους σχεδιασμό, τη χρήση και το περιβάλλον τους; Όταν απορρυθμίζονται; Και τι σημαίνει αυτό για το νέο «οικοσύστημα» που προκύπτει από τις απορρυθμισμένες πλέον παρουσίες; Αυτά τα ερωτήματα επιχειρεί να διερευνήσει ο Χρήστος Χρυσόπουλος στην έκθεση...

Περισσότερα »