fbpx
«Συμεών, ο δόκιμος μοναχός»

«Συμεών, ο δόκιμος μοναχός»

«Σωτήρη!» Η δυνατή κι εγκάρδια φωνή μ’ έκανε να γυρίσω αμέσως. Έστρεψα το κεφάλι μου κι αντίκρισα το Χρήστο: έναν Χρήστο ροδοκοκκινισμένο, παχουλό, χωρίς το καλυμμαύκι του, με ανασκουμπωμένα τα μανίκια του ράσου, και το πιο λαμπρό χαμόγελο του κόσμου να φωτίζει τα μάτια κι όλο το πρόσωπό του. Ασκεπής, τα ξανθά του μαλλιά δεμένα κότσο, και ένα αραιό ξανθό υπογένειο, ολοκλήρωναν τη μεταμόρφωσή του. Ήταν δεν θα ‘ταν, καναδύο χρόνια, που τον είχαμε χάσει. Δεν ερχόταν πλέον στην κλινική για αποτοξίνωση και κάθε τόσο ακούγαμε διάφορα κακά μαντάτα: πως τον βρήκαν στο Άλσος Συγγρού με μια σύριγγα καρφωμένη στο μπράτσο, πως τον είχαν πιάσει με σταφ και τον ρίξαν στον Κορυδαλλό… Να τος λοιπόν, ο Χρήστος ολόλαμπρος να στέκεται μπροστά μου στην έξοδο της τραπεζαρίας της Ιεράς Μονής Γρηγορίου. Εκείνη τη μέρα είχε λάντζα στο μαγειρείο, τα μανίκια του γεμάτα σαπουνάδες και με κόμπους ιδρώτα στο μέτωπο. Με καλωσόρισε, μου συστήθηκε ως Συμεών, δόκιμος μοναχός και μου έδωσε ραντεβού για το απόγευμα. Θα ήταν ευτυχισμένος να μοιραζόταν τον ελάχιστο ελεύθερο χρόνο του μαζί μου, το απόγευμα.

Ο Χρήστος είχε ακολουθήσει την κλασσική πορεία απ’ το χασίσι στα σκληρά, στην ενδοφλέβια χρήση ηρωίνης. Οι γονείς του είχαν κάποια ταβέρνα στα Πετράλωνα, εύποροι και δουλευταράδες. Μοναχογιός. Έπαιζε μπαγλαμαδάκι σε ρεμπέτικες κομπανίες και σαν ωραίο παιδί που ήταν, είχε μεγάλες επιτυχίες με τα κορίτσια. Ήταν η όμορφη λαϊκή εποχή από το 1985 (την επικράτηση του ρεμπέτικου, μετά την ταινία του Κώστα Φέρη), μέχρι το 1995, (που όλες αυτές οι κομπανίες εξαφανίστηκαν, θύματα της νέας μόδας, των «ελληνάδικων»).

Το είχε με τα κορίτσια, και πάντα μας δημιουργούσε προβλήματα στην κλινική με τις επιδόσεις του. Δεν άφηνε σε ησυχία κανένα θηλυκό, είτε επρόκειτο για συνασθενείς του , είτε για προσωπικό: δεν έκανε διακρίσεις ο Χρήστος ανάμεσα σε τραπεζοκόμες και νοσηλεύτριες, σε προϊσταμένες και σε γιατρίνες. Κατά τα άλλα δεν μας δημιουργούσε ιδιαίτερα προβλήματα και γι αυτό είχε καταφέρει να μην τον εγγράψουμε στην «μπλακ λιστ». Ήταν πάντα ευπρόσδεκτος στην κλινική κι εμείς ήμασταν πάντα έτοιμοι να του δώσουμε μια ακόμη ευκαιρία για αποτοξίνωση. Μέσα σε τρία χρόνια τον είχαμε νοσηλεύσει τουλάχιστον δεκαπέντε φορές. Κανένας δεν πίστευε πως ο Χρήστος θα έκοβε ποτέ την πρέζα.

Ο Συμεών ήρθε και με πήρε το απόγευμα από τον ξενώνα. Κάναμε μια μεγάλη βόλτα στην προβλήτα του λιμανιού. Σούρουπο στην Χαλκιδική, Μάιος βαθύς στο Περιβόλι της Παναγίας.

«Σ’ αυτή τη μικρή ζωή που μας δόθηκε, έχουμε τη δυνατότητα να αλλάξουμε πολλές ζωές, Σωτήρη. Αυτό το μήνυμα θα ήθελα να μεταδόσεις σε όποιον ρωτάει για μένα».

Ευλόγησον, πάτερ Συμεών, εμένα τον αμαρτωλό.

 

ΤΕΛΕΥΤΑΙΕΣ ΚΑΤΑΧΩΡΙΣΕΙΣ

ΕΙΔΗΣΕΙΣ

ΔΙΑΓΩΝΙΣΜΟΙ

ΣΥΝΕΝΤΕΥΞΕΙΣ

Διεύθυνση

Πτολεμαίων 4
(Πλατεία Προσκόπων)
11635 Αθήνα,
Τηλ.-fax: 210.7212307
info@diastixo.gr
ISSN: 2585-2485

ΕΓΓΡΑΦΗ ΣΤΟ NEWSLETTER

Εγγραφείτε τώρα στο newsletter μας και μάθετε πρώτοι. τα τελευταία νέα για το βιβλίο και για τις τέχνες.

Με την επίσκεψη στο site μας, αποδέχεστε τη χρήση Cookies από το diastixo.gr, με σκοπό τη βελτίωση των υπηρεσιών που σας παρέχουμε.