fbpx
«Σκιέρ για μια μέρα»

«Σκιέρ για μια μέρα»

Σ' αυτή τη μικρή ζωή που μας δόθηκε, μπορούμε να ζήσουμε πολλές, αναρίθμητες θα έλεγα, ζωές. Προσωπικά υπήρξα φοιτητής, φαντάρος, ερωτευμένος, μαθητής γαλλικών, παντρεμένος, χωρισμένος, αρραβωνιασμένος, γιατρός, μεγαλογιατρός, απολυμένος, άνεργος, έζησα σε σπίτια με νοίκι και σε σπίτια που ήταν δικά μου. Έζησα σε διάφορες πόλεις και σε διάφορες χώρες: Κόρινθο, Άρτα, Αμοργό, Κομοτηνή, Αθήνα, Νάπολη, Ρώμη, Σαν Φρανσίσκο, με διάφορες φίλες και φίλους. Υπήρξα ποιητής και για μια μέρα στη ζωή μου υπήρξα σκιέρ. Δε βαρέθηκα ποτέ και ζηλεύω τους ανθρώπους που δηλώνουν με αυταρέσκεια πως «βαριούνται». «Βαριέμαι» ο ένας, «βαριέμαι» ο άλλος, εγώ εξηντάρισα κι ακόμη να βαρεθώ τον εαυτό μου. Θα σας διηγηθώ λοιπόν πώς έγινα σκιέρ για μια μέρα, τώρα που ο Σούμι είναι σε κώμα κι η Μέρκελ με κάταγμα στη λεκάνη...

Κάποιο παλιό έτος, ένα από αυτά που θα περνούσαν αργότερα ως «τα τελευταία χρόνια του Αγκόπ Σιρινιάν», βρέθηκα να υπηρετώ ως γιατρός στο Χιονοδρομικό Κέντρο Παρνασσού, στα Κελάρια. Το αγροτικό ιατρείο το κάλυπτε ο Στρατός, και ως έφεδρος υπολοχαγός του Υγειονομικού, πήγα ως εθελοντής για τριάντα ημέρες. Η υποδοχή που μου επιφύλαξαν τα κορίτσια εκεί πάνω ήταν παραπάνω από θερμή. Στους μείον δεκαπέντε τα ανθρώπινα όντα ενστικτωδώς τείνουν να συσφίξουν τις σχέσεις τους. Ο αρχινοσοκόμος ανέλαβε αυτός να με καλύπτει τις ώρες που θα έκανα σκι: ήταν γνωστός εφαψίας κι ήταν η χαρά του να περιποιείται άντρες και γυναίκες που υποβάλλονταν εκ μέρους του σε πλήρη απογύμνωση, ακόμα κι αν είχαν μια απλή κάκωση στο νυχάκι του αριστερού τους κάτω άκρου: έπρεπε να βγάλουν όλη τη σκιιστική ενδυμασία τους... κι η αρχινοσοκόμα, όταν βρισκόταν εκεί –γιατί τις περισσότερες ημέρες απουσίαζε–, έκανε κατάχρηση ενός ισχυρού παυσίπονου, του Romidon, που υπήρχε στο ιατρείο μας σε ενέσιμη μορφή για τις πρώτες βοήθειες στους καταγματίες αλλά και σε κάψουλες για ελαφρύτερα περιστατικά... Αργότερα, μερικά χρόνια αργότερα, θα μάθαινα τις ιδιότητες αυτού του φαρμακευτικού ιδιοσκευάσματος και θα το χορηγούσα ως αντιμετώπιση των στερητικών από την πρέζα...

Ο Αγκόπ Σιρινιάν, πρωτοξάδελφος του Ηλία Καζάν και θείος του Σαρλ Αζναβούρ (είχε παντρευτεί σε πρώτο γάμο μια ανιψιά του), είχε μεγάλο εμπορικό κατάστημα στο κέντρο της Λάρισας και μετά έκανε συνέταιρο τον Κλαουδάτο. Φανατικός των χειμερινών σπορ ήταν ο πρώτος που έστησε μαγαζί με ενοικιάσεις σκι και ρούχων στα Κελάρια. Μόλις του είπαν τα κορίτσια πως ο νέος γιατρός είναι Λαρισαίος, ήρθε και με βρήκε στο ιατρείο. Μου έσφιξε το χέρι και η πρώτη του ερώτηση μετά τον τόπο καταγωγής μου ήταν αν ξέρω σκι. «Δεν επιτρέπεται», μου λέει. «Ένας νέος γιατρός που θέλει να πετύχει πρέπει να ξέρει οπωσδήποτε σκι. Έλα μαζί μου». Με πήρε απ' το χέρι και πήγαμε στο μαγαζί του. Τα κορίτσια του «Κλαουδάτου» με βοήθησαν να ντυθώ, τα σκι τα διάλεξε ο ίδιος. Προτού ανεβούμε μου έδωσε ένα free-pass για όλο το μήνα. Ανεβήκαμε κι αρχίσαμε αμέσως τα μαθήματα. Ο Αγκόπ ως και τις θερινές του διακοπές τις έκανε στην Ελβετία σε πίστες με τεχνητό χιόνι – ναι, είχε εφευρεθεί μόλις εκείνα τα παλιά χρόνια.

Μια μέρα, όταν έκρινε ο Αγκόπ πως ήμουν έτοιμος, ανεβήκαμε με το λιφτ μέχρι τη Φτερόλακα στους μείον δεκαπέντε, και για πρώτη και μοναδική φορά στη ζωή μου πήδηξα φορώντας τα πέδιλα στο χιόνι, για πρώτη και μοναδική φορά στη ζωή μου έκανα ελεύθερη κατάβαση μέχρι τη βάση μας. Το βλέπω ακόμη στα όνειρά μου καμιά φορά ως εφιάλτη πλέον και ουρλιάζω μέσα στον ύπνο μου, καταϊδρωμένος. Φέτος η βαφτιστήρα μου η Φαίδρα γιόρτασε τον πρώτο χρόνο ζωής στην Κορτίνα Ντ' Αμπέτσο, στις Ιταλικές Άλπεις. Αυτή η ανάμνηση από την πολυτάραχη ζωή του Dr. Πινόκιο είναι δικιά της.

 

ΤΕΛΕΥΤΑΙΕΣ ΚΑΤΑΧΩΡΙΣΕΙΣ

ΕΙΔΗΣΕΙΣ

ΔΙΑΓΩΝΙΣΜΟΙ

ΣΥΝΕΝΤΕΥΞΕΙΣ

Διεύθυνση

Πτολεμαίων 4
(Πλατεία Προσκόπων)
11635 Αθήνα,
Τηλ.-fax: 210.7212307
info@diastixo.gr
ISSN: 2585-2485

ΕΓΓΡΑΦΗ ΣΤΟ NEWSLETTER

Εγγραφείτε τώρα στο newsletter μας και μάθετε πρώτοι. τα τελευταία νέα για το βιβλίο και για τις τέχνες.

Με την επίσκεψη στο site μας, αποδέχεστε τη χρήση Cookies από το diastixo.gr, με σκοπό τη βελτίωση των υπηρεσιών που σας παρέχουμε.