fbpx
«Μυρσίνη»

«Μυρσίνη»

Το τηλέφωνό μου ήταν τοποθετημένο σ’ ένα μικρό, ψηλό, ξύλινο τραπεζάκι-αντίκα, βαμμένο καφετί, με εξάρτημα ένα μετακινούμενο σκαμνάκι. Από πάνω του κρεμόταν ένας παραλληλόγραμμος, μικρός βενετσιάνικος καθρέφτης, όπου μπορούσα να δω μόνο το κεφάλι μου, με ξύλινο πλαίσιο, χαραγμένο με λεπτές υποψίες γυμνών κλαριών κάποιου ιδεατού φυτού ή δέντρου. Μου τον είχε δωρίσει ο ποιητής Σπάνιας, λέγοντάς μου: «Για να βλέπεις το μόνο που έχεις», και στο πίσω μέρος είχε γράψει μια αφιέρωση.

Δίπλα από τον καθρέφτη είχα κρεμάσει ένα απόκομμα εφημερίδας για την τουρκική εισβολή στην Κύπρο. Είχα κοκκινίσει μερικά σημεία της: 29 Ιουλίου 1974… Περίπου σαράντα χιλιάδες Τούρκοι… παράνομα και κατά παράβαση του καταστατικού χάρτη του Συμβουλίου Ασφαλείας των Ηνωμένων Εθνών... παράνομη κατοχή του 37% της Κυπριακής Δημοκρατίας…

Η εισβολή με είχε βρει στη Νέα Υόρκη, όπως και η πτώση της στρατιωτικής χούντας στην Ελλάδα που μου είχε χαρίσει την ελευθερία να ταξιδέψω στην πατρίδα μου.

Σε αυτό το τηλέφωνο είχα δεχτεί, ύστερα από περίπου δέκα χρόνια μετά την εισβολή, το τηλεφώνημα του Μανόλη, που όταν τον ρώτησα πού βρισκόταν, είχε απαντήσει «στην Κύπρο».

Ύστερα από μερικές εβδομάδες, έφτασα βράδυ στη Μυρσίνη, το μεσογειακό, δυτικό λιμάνι της χώρας, απ’ όπου απέπλευσαν τα τουρκικά πολεμικά πλοία μεταφέροντας σαράντα χιλιάδες στρατιώτες για την εισβολή στη Μεγαλόνησο, και ζήτησα από τον οδηγό του ταξί, όπως συνήθως, να με πάει σε οποιοδήποτε κεντρικό ξενοδοχείο.

Το ξενοδοχείο ήταν μιας κάποιας περιωπής, το προσωπικό συμπεριφερόταν φιλικά και πρόθυμα, το δωμάτιο ευρύχωρο, ένιωθα άνετα και ασφαλής.

Δε θυμάμαι αν κοιμήθηκα εκείνη τη νύχτα ή αν τα όνειρά μου δεν ήταν του ύπνου αλλά της φαντασίας μου ή τα σκηνοθετούσα την Ώρα του Λύκου, ούτε θυμάμαι αν ανέβηκα σε κανένα καράβι εξοπλισμένη ή αλυσοδεμένη ή δεμένη γύρω από κάποιο στύλο με ναυτικά σχοινιά.

Θυμάμαι, όμως, ότι το πρωί απέφυγα να κοιτάξω τον καθρέφτη πάνω από το νιπτήρα για να μην αντικρίσω τους μαύρους κύκλους της αϋπνίας γύρω από τα μάτια μου.

Κατέβηκα στην τραπεζαρία, με όρεξη για ελιές και τσάι, μέλι και κίτρινο βούτυρο, και κινούμενα σχήματα.

Όταν βγήκα στο δρόμο, ο ήλιος ήταν ψηλά και η ατμόσφαιρα φωτεινή και ειρηνική.

Μα πού βρισκόταν η βία; Κρυβόταν; Ή είχε ξεχαστεί;

Έφτασα στο λιμάνι περπατώντας, αντίκρισα τα αγκυροβολημένα καράβια, εμπορικά ή επιβατηγά, άκουσα τους γνωστούς ήχους της αποβάθρας, είδα τους αχθοφόρους (απέφυγα τη δική τους λέξη «χαμάληδες»), διέκρινα ξένες σημαίες, αγόρασα ένα κύπελλο σαλέπι, διάλεξα ένα παγκάκι κοντά σε κάποιους θάμνους, μάλλον μυρτιές θα ήταν, από την άλλοτε αφθονία τους και το όνομα της Μυρσίνης, και κάθισα ατενίζοντας τη θάλασσα που άστραφτε, προσπαθώντας μέσα στην άγνοιά μου να τραβήξω μια ρότα μέχρι τις βόρειες ακτές της Κύπρου και να φανταστώ την εισβολή.

Ανακάλεσα στο νου μου κινηματογραφικές σκηνές από την αμερικανική απόβαση της 6ης Ιουνίου 1944, στη Νορμανδία, ή άλλες σε ξένες χώρες και άγνωστους πολιτισμούς, νιώθοντας τα μέλη μου να παραλύουν, τις σκέψεις μου να αλληλοσυγκρούονται.

Έμεινα στο παγκάκι ακολουθώντας με το βλέμμα τον ήλιο στην πορεία του προς τη δύση μέχρι που βούλιαξε στα νερά της Μεσογείου που κοκκίνιζαν από τις τελευταίες ακτίνες του καθώς αντανακλούσαν στην επιφάνειά τους.

Το βράδυ, περπατώντας στον κεντρικό δρόμο, μπήκα τυχαία σ’ ένα εστιατόριο. Κάθισα δίπλα από την τζαμαρία για να βλέπω την κίνηση της πόλης.

Παραδίπλα στο δικό μου τραπέζι κάθονταν δυο άνδρες, ντυμένοι με κοστούμι και γραβάτα, μιλούσαν χαμηλόφωνα και μάλλον σοβαρά.

Κάποια στιγμή στράφηκαν προς το μέρος μου, και ο ένας από τους δυο με ρώτησε από πού είμαι. Του απάντησα.

Τον είδα να βγάζει από την τσέπη του ένα στιλό και να ιχνογραφεί σε μια άσπρη χαρτοπετσέτα κάτι. Μου την πρόσφερε φιλικά και χαμογελώντας.

Σε δυο χιαστί κοντάρια κυμάτιζαν η τούρκικη και η ελληνική σημαία.

Πώς μετριέται η ειλικρίνεια, η επιθυμία, η ευχή;

 

ΤΕΛΕΥΤΑΙΕΣ ΚΑΤΑΧΩΡΙΣΕΙΣ

ΕΙΔΗΣΕΙΣ

ΔΙΑΓΩΝΙΣΜΟΙ

ΣΥΝΕΝΤΕΥΞΕΙΣ

Διεύθυνση

Πτολεμαίων 4
(Πλατεία Προσκόπων)
11635 Αθήνα,
Τηλ.-fax: 210.7212307
info@diastixo.gr
ISSN: 2585-2485

ΕΓΓΡΑΦΗ ΣΤΟ NEWSLETTER

Εγγραφείτε τώρα στο newsletter μας και μάθετε πρώτοι. τα τελευταία νέα για το βιβλίο και για τις τέχνες.

Με την επίσκεψη στο site μας, αποδέχεστε τη χρήση Cookies από το diastixo.gr, με σκοπό τη βελτίωση των υπηρεσιών που σας παρέχουμε.