fbpx
«Ένα ρήμα»

«Ένα ρήμα»

Μια λέξη από τα δέκα μέρη του λόγου, όπως τα μαθαίναμε, σαν ποίημα, παλιά στο σχολείο. Αρχίζαμε με το άρθρο. Μου άρεσε η λέξη, την μπέρδευα με τον όρθρο. Αργότερα δεν μπορούσα να αποφασίσω για τα ρήματα, αν μου άρεσαν περισσότερο τα ομαλά, που τα θεωρούσα εύκολα, ή τα ανώμαλα, που μ’ έκαναν να δίνω περισσότερη προσοχή, τα ενεργητικά, που κάπου με πήγαιναν, ή τα παθητικά, που μ’ έκαναν να φοβάμαι μήπως πάθω κάτι.

«Θα πάμε για μεσημεριανό;» με ρωτούσε η Μπέτυ κάθε πρωί από το τηλέφωνο, μόλις φτάναμε και οι δυο, η καθεμιά στο δικό της γραφείο.

Συναντιόμασταν σε μια γωνία της Παρκ Άβενιου και 54ης Οδού και πηγαίναμε, σχεδόν καθημερινά, στο ίδιο εστιατόριο, κομψό με βυσσινιά τραπεζομάντιλα, και ίσως να παραγγέλναμε στην ίδια φιλική σερβιτόρα, τα ίδια: χάμπουργκερ ή τσίζμπεργκερ, τσίζκεϊκ ή κόκονατ και καφέ.

Η Μπέτυ, εύσωμη, με λευκά, κομμένα κοντά μαλλιά –αν ήταν έγχρωμα θα έμοιαζαν με μαγιάτικο στεφάνι γύρω από ένα συμπαθητικό πρόσωπο που γελούσε αυθόρμητα–, εργαζόταν επί της Παρκ, απέναντι από το εστιατόριο, κι εγώ στην πιο ακριβή γωνία της Παρκ και 57ης Οδού. Στο ευρύτατο ισόγειο υπήρχε μια τράπεζα που έσφυζε από ζωή, οι πελάτες σχημάτιζαν μακριές ουρές, οι υπάλληλοι στα ταμεία τούς χαμογελούσαν μετρώντας τα δολάρια και όλοι έμεναν ευχαριστημένοι. Στις μέρες μας, και από καιρό τώρα, η τράπεζα είναι άδεια, με μια θανατερή σιωπή σαν νεκροταφείου, αφού όλες οι συναλλαγές γίνονται ηλεκτρονικά και τα πλήκτρα στους ηλεκτρονικούς υπολογιστές δεν παράγουν πλέον ήχο.

Είχε γεννηθεί στη Νέα Υόρκη, και η έναρξη του ιταλοελληνικού πολέμου την είχε βρει οικογενειακώς στην Τρίπολη, όπου συνέχισε τις γυμνασιακές της σπουδές όπως ο αδελφός της Τζον Άντον, ποιητής και πανεπιστημιακός καθηγητής, δίδαξε και στο Πανεπιστήμιο της Θεσσαλονίκης, και η αδελφή της, Μαίρη, που ασχολήθηκε με τη θεατρική ενδυματολογία στο Μπρόντγουεϊ.

Για τη φιλία μας ήταν υπεύθυνος ο δημοσιογράφος Χρήστος Νικολόπουλος, με παρόμοιο παρελθόν, που μας είχε φέρει σ’ επαφή και της είχε δανείσει να διαβάσει το πρώτο μου μυθιστόρημα, Επιπλωμένα δωμάτια.

«Το διαβάζω σαν μια καραμέλα που δε θέλω να τελειώσει», μου έλεγε πάλι και πάλι, και με περιεργαζόταν με τα καστανά της μάτια, από το κεφάλι, με κουρεμένα πίξι μαλλιά, μέχρι τα γυμνά μου πόδια μέσα σε σανδάλια.

Παίρναμε τις θέσεις μας, σ’ ένα τραπεζάκι για δύο, δίναμε την παραγγελία μας και προτού καταφτάσουν τα πιάτα μας η Μπέτυ μού έκανε την ίδια πρώτη ερώτηση που μου είχε κάνει και χθες και προχθές και όλες τις προηγούμενες ημέρες, ενώ μου έδινε την εντύπωση ότι ήθελε να με προστατέψει από κάτι αόρατο, ή που το έβλεπε εκείνη μέσα από τις εμπειρίες της σ’ έναν κόσμο πολύχρωμο, πολύγλωσσο, που προχωρούσε με μια ταχύτητα, που αν δεν την ακολουθούσα προσεκτικά, θα έμενα πίσω.

«Τι έκανες χθες το βράδυ;» – εννοώντας όταν γύρισα σπίτι μετά τη δουλειά.

«Έγραφα». Δεν τη ρωτούσα τι άλλη απάντηση περίμενε από μένα.

«You are investing your time», συνέχιζε.

Τι εννοούσε;

Γύριζα σπίτι και για μια φορά ακόμα, άνοιγα το λεξικό να βεβαιωθώ για την αντίστοιχη στη γλώσσα μου. Μα, την ήξερα ήδη. Ήταν η ίδια όπως χθες και προχθές και την πρώτη φορά που την εξέφρασε η Μπέτυ, και δεν της είχα ζητήσει να μου την εξηγήσει. Όμως, ποια άλλη ερμηνεία είχε;

Σε τι επένδυα το χρόνο μου; Με τον ίδιο τρόπο θα μπορούσα να αναρωτηθώ σε τι επένδυα την αναπνοή μου. Στη ζωή μου, θα απαντούσα. Αλλά δεν.

Όμως ποτέ δεν μπορούσα να φανταστώ ότι αυτό το ρήμα θα έπαιζε, τώρα, έναν τόσο μεγάλο ρόλο ή θα κατακτούσε μια τέτοια πυκνή συχνότητα στα δελτία ειδήσεων, θα μπορούσα να πω, των περισσότερων χωρών, υπανάπτυκτων, υπό ανάπτυξη και αναπτυγμένων.

Πέρασαν δεκάδες χρόνια, χωρίς να παύω να τα επενδύω στην αναπνοή μου και στο γράψιμο. Από την πρώτη λειτουργικότητα κέρδισα δεκάδες χρόνια ζωής, από τη δεύτερη, ούτε μετοχές ούτε ευρωομόλογα, τίποτα το υλικό, κάτι που θα μπορούσα να το πιάσω με τα χέρια μου, εκτός από τα αντίτυπα των βιβλίων μου ή αποκόμματα από εφημερίδες και περιοδικά, και να πω: αυτό.

Ήταν μια μακριά επένδυση που της χρωστάω τη ζωή μου.

 

ΤΕΛΕΥΤΑΙΕΣ ΚΑΤΑΧΩΡΙΣΕΙΣ

ΕΙΔΗΣΕΙΣ

ΔΙΑΓΩΝΙΣΜΟΙ

ΣΥΝΕΝΤΕΥΞΕΙΣ

Διεύθυνση

Πτολεμαίων 4
(Πλατεία Προσκόπων)
11635 Αθήνα,
Τηλ.-fax: 210.7212307
info@diastixo.gr
ISSN: 2585-2485

ΕΓΓΡΑΦΗ ΣΤΟ NEWSLETTER

Εγγραφείτε τώρα στο newsletter μας και μάθετε πρώτοι. τα τελευταία νέα για το βιβλίο και για τις τέχνες.

Με την επίσκεψη στο site μας, αποδέχεστε τη χρήση Cookies από το diastixo.gr, με σκοπό τη βελτίωση των υπηρεσιών που σας παρέχουμε.