fbpx
«Άγριοι ΙΙ»

«Άγριοι ΙΙ»

Έφτασα στον κινηματογράφο όπου με περίμεναν ο Τάκης και η Κατερίνα, με το iphone στην παλάμη της, και πριν πούμε οτιδήποτε άλλο, μου είπε «έχουμε μόνο ένα λεπτό».

Ευτυχώς είχαν προαγοράσει τα εισιτήρια με το ίδιο μαύρο ηλεκτρονικό κουτάκι, για όλα, κι έτσι βρήκαμε εγκαίρως στο σκοτάδι τρεις άδειες θέσεις, αφού δε σταθήκαμε στην ουρά μπροστά στα ταμεία.

Στη διάρκεια της προβολής της ταινίας δεν ανταλλάξαμε λέξη. Δεν ξέρω αν φοβόμασταν ακόμα και να κουνήσουμε το κεφάλι μας, εγώ ναι, μήπως μας πάρει καμιά σφαίρα από αυτές που άνοιγαν στο κρανίο κάτι τρύπες σαν πορτοκάλι και από εκεί έφευγε η τελευταία πνοή του δέκτη της.

Βγήκαμε από την αίθουσα άφωνοι ή τρομαγμένοι ή εντυπωσιασμένοι, ακαθόριστα από τι;

Ρώτησα την Κατερίνα πώς θα μετέφραζε με μια λέξη την αγγλική Savages. Χωρίς να μου πει, πίεσε το iphone – πήγε στο αγγλοελληνικό λεξικό και μου έδωσε μια απάντηση με τρεις λέξεις να διαλέξω.

Ο Τάκης, παθιασμένος με την Ιστορία, μου είπε: «Πρόσεχε. Έχει και άλλη έννοια. Στην αυτοκρατορική Αγγλία, όταν καλούνταν στο Λονδίνο διάφοροι φύλαρχοι από τις αποικίες τους, τους αποκαλούσαν “ευγενείς άγριοι”».

Ακολούθησε μια μικρή συζήτηση στο απέναντι μπαρ, όπου καταλήξαμε για μπίρες ενάντια στο θερμόμετρο, που μετατρέποντας τους βαθμούς Φαρενάιτ, φτάναμε στους 38 Κελσίου.

Γύρισα σπίτι με μικρότερα ή μεγαλύτερα ερωτηματικά, αφού στη συζήτηση είχε εμπλακεί η λέξη «ανταγωνιστικότητα».

«Σε τι;» είχα ρωτήσει, και είχα πάρει μερικές απαντήσεις που δεν ήμουν βέβαιη ότι με είχαν ικανοποιήσει.

Η Ε.Ε. ζητάει επίμονα από την Ελλάδα να γίνει ανταγωνιστική, άκουσα τη φωνή μου καθώς άνοιγα την πόρτα του ψυγείου για μια φέτα κρύο καρπούζι.

«Σε τι;» με ρώτησα, φέρνοντας στο νου μου την Κατερίνα.

Μ’ ένα μηχανάκι που χωρούσε στην τρυφερή παλάμη της, είχε μάθει την ώρα της έναρξης της προβολής, είχε αγοράσει τα εισιτήρια, μου είχε τηλεφωνήσει να μην αργήσω, είχε δει ότι μας είχε μείνει ένα λεπτό, είχε βρει τη μετάφραση της λέξης Savages και με είχε φωτογραφήσει δίπλα στο διαφημιστικό πόστερ. Τις υπόλοιπες λειτουργίες θα τις εκτελούσε στην ώρα τους.

Ανταγωνιστικοί σε τι; επανέλαβα σ’ εμένα. Στα ραπανάκια, στον άνηθο, στα ροδάκινα, στις ξενοδοχειακές επιχειρήσεις, στις παραλιακές ταβέρνες; Και συνέχιζα με τέτοια φρούτα, λαχανικά και υπηρεσίες, αφού δεν ήξερα τις βιοτεχνίες, τις βιομηχανίες, τα εργοστάσια, τα μηχανοστάσια, τα ναυπηγεία, τα διυλιστήρια, ή άλλες μονάδες που παράγουν και μπορούν να γίνουν ανταγωνιστικές.

Από τα διαβάσματά μου και τα δυο βραβεία Νομπέλ, υπέθετα πως θα μπορούσαμε να γίνουμε ανταγωνιστικοί στη λογοτεχνία, την ποίηση, τη μουσική που επενδύει τους στίχους σε ρεμπέτικα ή σε λαϊκά, βαριά ή ελαφριά. Ίσως και σε κάτι φολκλορικά σύνολα που εμφανίζονται κλειστά ή υπαίθρια για τουρίστες κάθε εθνικής προέλευσης, ακόμα και ελληνικής.

Αλλά απέρριψα πάραυτα αυτές τις σκέψεις.

Θυμήθηκα τον ποιητή Νίκο Σπάνια, που όταν διάβασε το βιβλίο μου, Καφενείο ο τέταρτος κόσμος, μου είπε: «Αγία Ιωάννα», αυτή η προσφώνηση δήλωνε ότι εκείνη την ώρα με αγαπούσε πιο πολύ –δεν ήταν από σεβασμό γιατί δε νομίζω ότι σεβόταν τίποτε άλλο εκτός από τη Μαρία Κάλλας– «αυτό το βιβλίο είναι το πιο ολοκληρωμένο που έχεις γράψει μέχρι τώρα. Κρίμα».

«Γιατί κρίμα;»

«Γιατί πληρώνουμε το τίμημα της μικρής μας γλώσσας. Πόσοι θα το διαβάσουν;»

«Όσοι».

«Αυτό εννοούσα».

Ο Νίκος Σπάνιας μετέφραζε από τα γαλλικά Ζιντ, Ρεμπό, Μποντλέρ, από τα αγγλικά Ουόλτ Γουίτμαν, W. H. Όντεν και άλλους, ενώ αυτόν τον διάβαζαν… όσοι.

Με ποιο είδος και ποια υλικά μπορούμε να γίνουμε ανταγωνιστικοί και για ποιους;

Δεν μπορώ να ρωτήσω τον Νίκο Σπάνια. Πέθανε τον Αύγουστο του 1990 στη Νέα Υόρκη.

 

ΤΕΛΕΥΤΑΙΕΣ ΚΑΤΑΧΩΡΙΣΕΙΣ

ΕΙΔΗΣΕΙΣ

ΔΙΑΓΩΝΙΣΜΟΙ

ΣΥΝΕΝΤΕΥΞΕΙΣ

Διεύθυνση

Πτολεμαίων 4
(Πλατεία Προσκόπων)
11635 Αθήνα,
Τηλ.-fax: 210.7212307
info@diastixo.gr
ISSN: 2585-2485

ΕΓΓΡΑΦΗ ΣΤΟ NEWSLETTER

Εγγραφείτε τώρα στο newsletter μας και μάθετε πρώτοι. τα τελευταία νέα για το βιβλίο και για τις τέχνες.

Με την επίσκεψη στο site μας, αποδέχεστε τη χρήση Cookies από το diastixo.gr, με σκοπό τη βελτίωση των υπηρεσιών που σας παρέχουμε.