Πρώτα έμαθα τα γράμματα της αλφαβήτας και να διαβάζω, μετά έμαθα τους αριθμούς και να κάνω τις τρεις πράξεις της αριθμητικής και ύστερα είδα τα λευκά μάρμαρα και ζαλίστηκα.

Πήγαινα στην τετάρτη δημοτικού και η δασκάλα μάς πήγε, με τα πόδια, όλη την τάξη στην Ακρόπολη. Δεν ήξερα τι ακριβώς σήμαινε αυτή η εκδρομή από την Καλλιθέα, ή δεν είχα καταλάβει αυτά που μας είχε πει η κυρία.

Θα ήταν πολύ επικίνδυνο να πω ότι εκείνη η επίσκεψη ήταν η αρχή της αισθητικής μου, και βέβαια τότε δεν ήξερα ούτε τη λέξη.

Θυμάμαι, όμως, ότι αντικρίζοντας τα μαρμάρινα αγάλματα, ανακάλυπτα την ομορφιά στα κεφάλια, τα μαλλιά, τα χαρακτηριστικά στο πρόσωπο, στο λαιμό, στα χέρια, στους χιτώνες με τις πτυχές που τόνιζαν τις γραμμές του κορμιού, στα πόδια και τα δάχτυλά τους.

Πιθανόν εκείνη η πρώτη επίσκεψη να στάθηκε αποφασιστική για μένα σ’ εκείνη την ανώριμη ηλικία για τα μέτρα της ανθρώπινης φιγούρας γιατί, αθέλητα, επισκεπτόμενη τα μουσεία, όπου και αν βρέθηκα, βλέποντας διάφορα ντοκιμαντέρ αρχαιολογικού ενδιαφέροντος, τα οποία ανακαλύπτονται σε γνωστά και άγνωστα μέρη του κόσμου μας, οι συγκρίσεις μου βάραιναν προς εκείνα που είδα για πρώτη φορά, μέχρι που πέρασαν τα χρόνια της αθωότητας και έμαθα για το ρατσισμό.

Οι αρχαιολόγοι στα μάρμαρα, στους λίθους, στα κεραμικά, ψάχνουν, όπως ξέρομε, και τη γραφή. Σε αυτά τα δυο στηρίζουν τις έρευνές τους για τον πολιτισμό στη διαχρονική πορεία του ανθρώπου.

Ασφαλώς, είναι ακόμα πιο επικίνδυνο να στηρίζεις την ανθρώπινη απόλυτη ομορφιά στα ελληνικά μάρμαρα, γιατί μπορεί να οδηγηθούμε σ’ ένα ναζιστικό φυλετισμό, σαν εκείνον του Χίτλερ.

Τη διαφορετικότητα της ανθρώπινης παρουσίας την έκανε πιο ορατή η έναρξη των τελευταίων Ολυμπιακών Αγώνων, στο Λονδίνο, με την είσοδο των αθλητών από όλες τις ηπείρους του κόσμου, και το θαυμασμό των θεατών που τους υποδέχονταν.

Μόλις πριν από λίγες ημέρες είχα παρακολουθήσει μια αρχαιολογική, εξερευνητική πορεία σε βουνά και βουνοκορφές στα Ιμαλάια, τους νομάδες στα οροπέδια και τον τρόπο της ζωής τους, τη στάση τους απέναντι στα φυσικά φαινόμενα, τη γέννηση των παιδιών τους και την ανατροφή τους, που ενώ δεν τους λείπει η τηλεόραση, το οτιδήποτε, βρίσκουν χρησιμότητα ακόμα και στα περιττώματα των τεράστιων βουβαλιών (γιακ;) που αφού τα αποξηράνουν τα χρησιμοποιούν σαν υλικό καύσης, για όλες τις δουλειές, τη νεαρή μητέρα να πηγαίνει αξημέρωτα, διασχίζοντας τα χαμηλά σύννεφα, να πηγαίνει για να φροντίσει τα ζώα τους, τον πατέρα με το φανελάκι και το λογότυπο «BOSTON UNIVERSITY» να κατεβαίνει στην αγορά και να αγοράζει σιντί, να πιάνει κουβέντα με άλλους άντρες και να υπόσχεται ότι το δικό του παιδί δε θα μείνει αγράμματο όπως ήταν αυτός.

Στο μεταξύ οι αρχαιολόγοι ξεσκόνιζαν χαρτιά και πλάκες διαβάζοντας άγνωστες γραφές και ευφάνταστα ιδεογράμματα, ενώ οι αθλητές με τις τοπικές ενδυμασίες τους, τις σημαίες τους, τα λάβαρά τους, παρήλαυναν στο στάδιο των Ολυμπιακών Αγώνων, με το βλέμμα τους στο μέλλον.

Τι ωραίοι που είναι οι άνθρωποι, απ’ όπου και αν προέρχονται, στις ειρηνικές τους εκδηλώσεις!

Νέα Υόρκη

Twitter