«Μια αξέχαστη εμπειρία» της Λίτσας Ψαραύτη
Έχω επισκεφτεί εκατοντάδες σχολεία, δημοτικά, γυμνάσια, λύκεια και αρκετές φορές έχω φύγει ευχαριστημένη από τον τρόπο που οι εκπαιδευτικοί προσεγγίζουν τα λογοτεχνικά βιβλία για παιδιά και νέους. Δυστυχώς όμως πολλές φορές φεύγω απογοητευμένη. Αναρωτιέμαι γιατί να υπάρχει αυτή η απαξίωση. Ίσως να μη γνωρίζουν μερικοί εκπαιδευτικοί τη μεγάλη αξία των λογοτεχνικών βιβλίων και πόσο βοηθούν τα παιδιά να αποκτήσουν γνώσεις που δεν τις προσφέρει κανένα σχολικό βιβλίο, καλλιεργούν τη φαντασία και αναπτύσσουν την κριτική σκέψη τους. Μπορεί και οι ίδιοι να μην έχουν διαβάσει έστω και λίγα από τα τόσο πολλά και εκλεκτά βιβλία που κυκλοφορούν. Μπορεί ακόμα να φταίει το ασφυκτικό σχολικό πρόγραμμα που δεν αφήνει χρόνο για αναγνώσεις λογοτεχνικών βιβλίων. Όταν υπήρχε το ΕΚΕΒΙ, δηλαδή το Εθνικό Κέντρο Βιβλίου, πολλά σχολεία ακολουθούσαν τα προγράμματά του που έδιναν στους μαθητές, αλλά και στους εκπαιδευτικούς, την ευκαιρία να γνωρίσουν και να αγαπήσουν τα βιβλία. Από τότε μάλιστα που ελαττώθηκαν οι ώρες των μαθημάτων και σταμάτησε η ευέλικτη ζώνη και, φυσικά, και η φιλαναγνωσία, τα παιδιά έχασαν κάθε επαφή με το βιβλίο. Ευτυχώς, παρ’ όλες τις δυσκολίες, υπάρχουν ακόμα εκπαιδευτικοί που εξακολουθούν να προτείνουν καλά βιβλία στους μαθητές, να οργανώνουν ομιλίες στα σχολεία και να καλούν συγγραφείς. Μια πρόσφατη επίσκεψή μου σε ένα σχολείο με γέμισε χαρά και ελπίδα.
Στριμωγμένη μέσα στο μικρό αεροπλάνο των 40 θέσεων μία ολόκληρη ώρα, είχα αρχίσει να μετανιώνω που δέχτηκα καταχείμωνο να πάω στο Γαρδίκι.
Άλλαξα γνώμη όταν προσγειώθηκε το αεροπλάνο και με υποδέχτηκε μια νέα και χαμογελαστή καθηγήτρια. Το επόμενο πρωί με πήρε από το ξενοδοχείο και έπειτα από μια ωραία διαδρομή μέσα στην καταπράσινη φύση φτάσαμε στο Γυμνάσιο. Όλα τα παιδιά και οι καθηγητές με περίμεναν στην αυλή για να με καλωσορίσουν. Μπήκαμε σε ένα άνετο αμφιθέατρο. Οι επόμενες τρεις ώρες πέρασαν χωρίς να το καταλάβω. Οι μαθητές είχαν διαβάσει βιβλία μου και ακολούθησε συζήτηση. Θαύμασα την πλούσια γλώσσα των παιδιών, τις εύστοχες ερωτήσεις τους και τη διάθεσή τους νʼ ακούσουν και να μάθουν για βιβλία και λογοτεχνία.
Μετά τη συζήτηση, μια ομάδα μαθητών ανέβηκαν στη σκηνή και παρουσίασαν αποσπάσματα από τα βιβλία μου. Η μεγάλη έκπληξη ήταν η μεταφορά στη σκηνή του βιβλίου μου «πέντε δώρα για τον Αϊ-Βασίλη».
Οι μαθητές το απέδωσαν στα αγγλικά με τέλεια προφορά, λες και παρακολουθούσαν αγγλικό σχολείο. Και ένας καθηγητής αφιέρωσε αρκετό χρόνο για να το παρουσιάσει με τη μορφή κινουμένων σχεδίων. Την ευχαρίστησή της έδειξε και η σχολική σύμβουλος, που χαρακτήρισε όλη την εκδήλωση «πρότυπη».
Η ωραία εκείνη παρουσίαση δεν έγινε ως διά μαγείας. Οι καθηγητές δούλεψαν αρκετές ώρες με τους μαθητές και απέδειξαν ότι και οι ίδιοι αγαπούν τα βιβλία και ότι την αγάπη τους μπορούν και τη μεταδίδουν και στα παιδιά. Τους αξίζει ένα μεγάλο ευχαριστώ εκ μέρους μου. Όσο υπάρχουν τέτοιοι Δάσκαλοι υπάρχει μέλλον και για το βιβλίο.