«Γιώργος Ζουγανέλης: ο Δάσκαλός μας»
Η εορτή του Αγίου Πνεύματος θα ξημέρωνε με δώρα, δώρα που καθορίζονται από την ανθρώπινη επικοινωνία, τις σχέσεις, τον φόβο, τις αγωνίες... το σήμερα μα και το αύριο και, κυρίως, την αλήθεια.
Την σπουδαιότητα και την σπανιότητα των δώρων μεγιστοποίησε η «Προσευχή» του Γιώργου Ζουγανέλη που έλαβα, «με το e-mail», εκείνο το πρωί. Μια προσευχή από τον Γιώργο που «δεν γράφει», όπως έλεγε, που είχε όμως την ευαισθησία και την δύναμη, πολλές φορές, να περιγράφει το απερίγραπτο και, ακόμη περισσότερες φορές, να το κάνει πράξη.
Ευλογημένο πλάσμα. Χαρισματικός θεολόγος, αγιογράφος, ιεροψάλτης και 11 χρόνια διευθυντής, από την ίδρυσή του, στο Σχολείο Δεύτερης Ευκαιρίας των Δικαστικών Φυλακών Κορυδαλλού. Ο Γιώργος Ζουγανέλης, γεννημένος το 1961, απόφοιτος της Αθωνιάδας Σχολής, της Θεολογικής Σχολής και του Ωδείου Αθηνών, είναι ένα πρόσωπο με φήμη ιερότητας στην πόλη και τον κλάδο του, φήμη που προέρχεται από το έργο αλλά και το ήθος του.
Ανοιχτός, διαισθητικός, απλός και ευθύς, γενναιόδωρος, θέσει ακτήμων και πνευματική προσωπικότητα, με κύρια χαρακτηριστικά το χιούμορ, την εμπιστοσύνη στους ανθρώπους, την ανεξικακία και τις καθαρές κουβέντες, και βέβαια αγιορείτης στην αγιογραφική του πινελιά, άριστος αναγνώστης και υπηρέτης του ψαλτηρίου και των μουσικών διαβασμάτων «από διφθέρας».
Ο Γιώργος υπήρξε βράχος ακλόνητος στην υπεράσπιση του δικαιώματος στην Εκπαίδευση των κρατουμένων, όχι με λόγια, αλλά με καθημερινή ακούραστη πράξη, και επίσης νους και ψυχή εμπνευσμένων καινοτομιών στην εκπαίδευση ενηλίκων. Δωδεκάωρα ατελείωτης δουλειάς, πάθος, στόχευση, ικανότητες, αγάπη, δοτικότητα, αλλά και οριοθέτηση, αυστηρότητα, διάκριση. Ένας δάσκαλος «θεριό ανήμερο».
Κάθε χρόνο «έστηνε» ένα Σχολείο στις Φυλακές, με αποκορύφωμα το καμάρι του, «το κονάκι του», όπως το έλεγε, εκεί στην καρδιά της πτέρυγας του παραρτήματος του Νοσοκομείου «Άγιος Παύλος», εκεί, στα βάθη του σωφρονιστικού συστήματος, ο Γιώργος πάλεψε και έφτιαξε έναν παράδεισο γνώσης.
Η απώλειά του, ανήμερα των Τριών Ιεραρχών, εορτή της εκπαίδευσης και των Δασκάλων, γέμισε πόνο και θλίψη όχι μόνο την οικογένεια και τους φίλους του, αλλά και την καρδιακή του οικογένεια, τους μαθητές του, εντός και εκτός Φυλακών. Γιατί ο Γιώργος ήταν αγαπημένος Δάσκαλος όχι μόνο του δικού του Σχολείου, αλλά όλων των ΣΔΕ και, φυσικά, όλων των Σχολείων των Φυλακών. «Δάσκαλος των φυλακισμένων», όπως έγραψε φίλος, Φυλακισμένος Δάσκαλος, όπως τον λέγαμε εμείς. Θα μας λείπει.
Είμαι ευγνώμων που μοιράστηκε την Προσευχή του μαζί μου τότε και, μάλιστα, μου επέτρεψε να την δημοσιεύσω. Έτσι έμεινε ως συμπροσευχή όλων μας και συνελπίδα, να μας γεμίζει την ψυχή διά βίου... τον ευχαριστούμε που μας άγγιξε με την παρουσία του.
ΠΡΟΣΕΥΧΗ
Βασιλεύ Ουράνιε,
παράκληση να δώσεις το Πνεύμα σου
σε εκείνους που πουλάνε πνεύμα ουτοπικών λύσεων,
πάντα να σε βρίσκουμε μπροστά μας
γεμίζοντας τον ορίζοντά μας,
δώσε να θησαυρίσουμε εν υπομονή
με την κατανόηση των λαθών μας,
νιώθοντας τη Ζωή σου,
αιμάτωσέ μας
γιατί αφυδατωνόμαστε από αξίες
που δεν τις αντιλαμβανόμαστε πολλάκις,
αποκαλύπτοντας την απολυτρωτική προοπτική.
