Ο ήλιος βρίσκεται ψηλά και ένας νέος σκύβει χαμηλά ανά τακτά χρονικά διαστήματα. Περιφέρεται με βήμα σταθερό μέσα στη γειτονιά σου. Στο κεφάλι φοράει καπέλο, στην ιδρωμένη πλάτη κουβαλάει τσάντα φορτωμένη με παρόμοια πολύχρωμα χαρτιά. Είναι αρχές φθινοπώρου, οι μέρες που ξεκινάνε τα πάντα. Σχολεία, φροντιστήρια, γυμναστήρια, όλα εκείνα που διαφημίζουν τα φυλλάδια. Ρίχνει μία τελευταία ματιά στον χάρτη και ξεκινάει και αυτός. Σκοπός του να τα μοιράσει σε προκαθορισμένα σημεία που του έχουν υποδείξει, να τα «ξεφορτωθεί» κάτω από πολυκατοικίες και μαγαζιά. Να πάει σε δρόμους, στενά και παραστενά πετώντας τα κάτω από πόρτες και πορτόνια. Προσέχει να μην του επιτεθεί κανένας σκύλος και συνεχίζει το μοίρασμα.

Είναι ο μόνος που θα περιοδεύσει αυτόν τον εκλογικό Σεπτέμβρη, αφού δεν θα υπάρξει το παραδοσιακό κυνήγι του σταυρού. Οι υποψήφιοι θα εκλεγούν με λίστα χωρίς το πατροπαράδοτο σημάδι δίπλα στο όνομά τους. Γι’ αυτό δεν έχουν λόγο να μιλήσουν με κόσμο, πείθοντάς τον για το αξιόπιστο και ακέραιο του χαρακτήρα τους. Αντίθετα, αυτός θα οργώσει τις γειτονιές διαγράφοντας τους δρόμους που πέρασε, πιάνοντας τον παλμό της πόλης. Θα ακούσει φωνές και συζητήσεις έξω από πολυκατοικίες και μπαλκόνια. Θα δει την ανάγκη μοναχικών ανθρώπων να πουν μία κουβέντα σε κάποιον. Έστω μία καλημέρα, μία επιδερμική συζήτηση για τον καιρό και τα καθημερινά προβλήματά τους. Άλλοι θα τον ρωτήσουν «πώς τα βλέπεις τα πράγματα;» όχι από ενδιαφέρον, μα για να διατρανώσουν τη δικιά τους γνώμη. Και ενώ θα ακούει το μακρύ και το κοντό του καθενός, θα κοντοσταθεί πίνοντας λίγο νερό για να πάρει κουράγιο και δύναμη.

Θα δει τα δεκάδες ξενοίκιαστα μαγαζιά και διαμερίσματα, όπου τα φυλλάδια έχουν φρακάρει στην πόρτα. Θα παραπατήσει μέσα στις δεκάδες λακκούβες στους διαλυμένους δρόμους ενώ θ’ αλλάζει πεζοδρόμιο. Αλλού θα δει αδιάφορα βλέμματα που ούτε θα κοιτάξουν τα φυλλάδια, κλεισμένα στον μικρόκοσμο των δικών τους προβλημάτων. Άλλοι θα το χαζέψουν πριν το πετάξουν ή το καταχωνιάσουν στη στοίβα με την υπόλοιπη χαρτούρα. Μα σχεδόν όλοι θα αντιμετωπίσουν το παιδί με τα φυλλάδια με κρυφό ή φανερό σεβασμό. Είναι από τους ελάχιστους που πλέον δουλεύουν και όλοι θα δείξουν μία σιωπηρή κατανόηση.

Μα για κάποιους το στιγμιαίο πέρασμά του θα έχει ουσιαστική σημασία. Οι ηλικιωμένοι τον περιμένουν πώς και πώς κάθε εβδομάδα. Σαν τον αγγελιαφόρο της καλής είδησης, σαν το παλιό γράμμα γεμάτο φρέσκα νέα από τον ξενιτεμένο γιο. Γιατί ο ταχυδρόμος έγινε πρόσωπο απεχθές στον μέσο πολίτη. Κατάντησε να φέρνει μόνο ειδοποιήσεις και λογαριασμούς, ενώ τα φυλλάδια των σουπερμάρκετ έχουν για αυτούς πραγματικό ενδιαφέρον. Περιλαμβάνουν ένα αφηγηματικό σύμπαν από συσκευές και προϊόντα, θεματικά μάλιστα ταξινομημένα. Φρούτα, κρέατα μαζί με ρούχα και εργαλεία χωμένα στο ιλουστρασιόν χαρτί. Όλα σε καλοτραβηγμένες φωτογραφίες, έτοιμα να ικανοποιήσουν υπαρκτές ή ανύπαρκτες ανάγκες. Οι σεβάσμιοι καταναλωτές κυριολεκτικά θα ρουφήξουν το φυλλάδιο σαν να διαβάζουν κάποιο καλό βιβλίο. Θα συγκρίνουν προϊόντα και τιμές για να συζητήσουν το απόγευμα με τους γείτονες τις μέλλουσες αγορές τους. Θα λιγουρευτούν γλυκά που δεν τους φτάνει η μειωμένη σύνταξη για ν’ αγοράσουν. Θα δουν φαγητά από άλλες χώρες και θα φανταστούν πως ταξιδεύουν μέσω των γεύσεων σε μέρη μακρινά. Κάποιοι μάλιστα θα ετοιμάσουν νοητά ένα μεγάλο τραπέζι με πάνω όλα τα διαφημιζόμενα καλούδια. Μακριά από τα τσιμέντα, στο ξεχασμένο και από τους ίδιους χωριό τους, εκεί που θα βρεθούν με παλιούς καλούς φίλους στο κοινό τραπέζι.

Θα είναι η μόνη τους συντροφιά δίπλα από την τηλεόραση που θα παίζει αδιάφορη μπαγιάτικες επαναλήψεις και ειδήσεις. Με φωνές γνώριμες στο γεροντίστικο σπίτι, καθημερινή συντροφιά στη μοναξιά της τρίτης ηλικίας. Και μέσα στο μπέρδεμα των καιρών αυτά τα δύο θα ανακατευτούν, θα γίνουν κυριολεκτικά αχταρμάς. Οι ειδήσεις θα γίνουν επαναλήψεις, αφού θα λένε τα ίδια, ενώ οι παλιές σειρές θα φανερώσουν κάποια φρεσκάδα, δείχνοντας την αστραφτερή νιότη των ηθοποιών. Μα και οι βουλευτές θα γίνουν ηθοποιοί, αφού θα μιλάνε με την ίδια υποκριτική ικανότητα στις πολιτικές συζητήσεις. Στα εορταστικά σκετς πριν από την εκλογική διαδικασία, που θα μπουν σε εκατομμύρια σπίτια απρόσκλητα. Με όχι ιδανικές φωνές και αγαπημένες, μα με κραυγές προσώπων τουλάχιστον αντιπαθητικών στους τηλεθεατές. Οι υποψήφιοι μάλιστα θα βρεθούν εικονικά στις γειτονιές, χωρίς να περάσουν ούτε μεταμφιεσμένοι. Θα μιλήσουν γι’ αυτές χωρίς καν να ανταλλάξουν χνότα ως ίσος προς ίσο με τους κατοίκους των. Ούτε θα συνωστιστούν στα λεωφορεία με τον κόσμο που στα χαρτιά εκπροσωπούν. Μα και εκεί θα τους ακούσεις να απλώνουν τον τραχανά των απόψεών τους. Από το ραδιόφωνο του οδηγού, ενώ εσύ θα κρατιέσαι από τη χειρολαβή μην αγκαλιάσεις τον απέναντι στη δύσκολη στροφή. Οι φράσεις που θα συγκρατείς θα αναφέρονται στον λαό που περνάει δύσκολα. Πιο δύσκολα και από τη δύσκολη στροφή του αστικού.

Το παιδί με τα φυλλάδια θα έρθει στο σπίτι σου χωρίς να κραυγάσει μεγαλοστομίες. Θα κινηθεί αθόρυβα έξω από την πόρτα σου σεβόμενο τον προσωπικό σου χώρο και δεν θα εισχωρήσει. Ίσως να ακούσεις ένα σύρσιμο, κάτι σαν φίδι όταν ρίξει το φυλλάδιο κάτω από την πόρτα σου. Μπορεί η περιέργεια να σε οδηγήσει να ανοίξεις και τότε το δεις να χάνεται μέσα στο λιοπύρι. Στο βλέμμα του θα δεις την πραγματική κατάσταση της χώρας και όχι την εικονική, που σου προβάλλουν οι τηλεοπτικοί δέκτες. Και για το παιδί αυτό θα ακούσεις να μιλούν κάποιοι καλοντυμένοι μέσα σε κλιματιζόμενα στούντιο. Όταν θα παίξουν την παράσταση του τσακωμού στα θλιβερά πάνελ, που είναι χειρότερα και από το τελευταίο περιθωριακό καφενείο. Με λόγια ωραία, τραγανά στον θορυβώδη μα ουσιαστικά μουγγό κόσμο μας. Και μόλις η ζωντανή σύνδεση διακοπεί, οι αντίπαλοι θα φύγουν μονοιασμένοι, μπορεί και με το ίδιο όχημα. Όχι φυσικά με κάποιο λεωφορείο της γραμμής και με κατεύθυνση που δεν θα είναι σίγουρα η γειτονιά σου.

Και εσύ θα μείνεις σκεπτικός, δικαίως αγανακτισμέ και με τα πάντα αηδιασμέ, που λέει και ο Άκης Πάνου. Προδομένος και ανήμπορος για δράση, θα το ρίξεις στο γνωστό σπορ. Στο πατροπαράδοτο βρισίδι, ξεσπώντας με υβριστικά σχόλια στο Διαδίκτυο. Αυτά που θέλεις να σούρεις καθημερινά στο κοντινό σου περιβάλλον, θα τα διοχετεύσεις σε «διάσημους» και «επώνυμους» της τηλεοπτικής μας θαλπωρής. Ξεχέζοντας τους πάντες και τα πάντα χάρη στην ανωνυμία του ψηφιακού νεροχύτη. Το πληκτρολόγιο θα πάρει κυριολεκτικά φωτιά σε αυτόν τον μεταμοντέρνο έλεγχο της τηλεοπτικής μας δημοκρατίας. Η ψήφος θα γίνει ψόφος και ο πολίτης αγκαλιά με οθόνες και οθονίτσες θα μετατραπεί σε ιδιώτη. Και αυτοί που έχουν πραγματικά ανάγκη έκφρασης δεν θα ακουστούν, αφού θα τους καλύψουν οι αγριοφωνάρες των αρχόντων και οι κατάρες του λαού. Και θέλουν να πουν τόσο πολλά…

Twitter