Πιστεύω πως αυτό που λέμε Παιδικό Βιβλίο δίνει μια εντυπωσιακά ακριβή, όμορφα πολύχρωμη, συναρπαστικά ενδιαφέρουσα, τρομακτικά πιστή, κοινωνιολογικά και φιλοσοφικά και πολιτικά και ιστορικά αποκαλυπτική απεικόνιση της κοινωνίας του. Αυτή το δημιουργεί, αυτή το υιοθετεί και το προωθεί και το χρησιμοποιεί για να επικοινωνήσει με τα παιδιά της – δηλαδή με το μέλλον της, όπως αυτή το ονειρεύεται. Στις μέρες μας, στον τόπο μας, η συζήτηση για το παιδικό, ο «λόγος» για το παιδικό έχει πάρει μάλλον πληθωριστικές διαστάσεις – πράγμα που φυσικά δυσκολεύει και παραμορφώνει τη γενική εικόνα. Θα ήθελα πολύ να ακουστούν και φωνές άλλες, να διατυπωθούν ερωτήματα διαφορετικά, να φωτιστούν και σκέψεις αλλιώτικες γύρω από το θέμα. Κι επειδή καλύτερος τρόπος, καλύτερος χώρος για όλα αυτά δεν υπάρχει από τις συζητήσεις... το πρώτο εξάμηνο του '15 θα μαζευόμαστε μία φορά τον μήνα στο Μουσείο Ηρακλειδών, να συζητάμε το θέμα «Παιδικό Βιβλίο» – κάθε φορά αλλιώς.

ΤΟ ΠΑΙΔΙΚΟ ΠΟΥΛΑΕΙ ΑΚΟΜΑ!

Αφετηριακή παρατήρηση για τη θέση του παιδικού και νεανικού βιβλίου στη σημερινή εποχή: παρά την κρίση, το είδος ανθεί! Τόσο από τη μεριά του δημιουργού/παραγωγού όσο και από τη μεριά του αναγνώστη/καταναλωτή – και στην Ελλάδα και στο εξωτερικό. Η παιδική ηλικία έχει αποκτήσει πιο ευρύχωρα όρια, έχει συμπεριλάβει πια και την εφηβεία αλλά και τη νεανική ηλικία, ενώ παράλληλα παρατηρείται και μια γενικευμένη έλξη των ενήλικων αναγνωστών προς το παιδικό-νεανικό βιβλίο. Παράλληλα, το βιβλίο έχει φτάσει να θεωρείται φάρμακο/πανάκεια/φυλαχτό ενάντια στους κινδύνους που εγκυμονεί ή και γεννά ήδη η κυριαρχία της τεχνολογίας στη ζωή μας.

ΔΕΝ ΔΙΑΒΑΖΕΙ, ΔΕΝ ΔΙΑΒΑΖΕΙ!

Παρά τα εξαίρετα βιβλία που έχει να προσφέρει η εποχή μας στα παιδιά της, παρά τη μεγάλη σημασία που οι ενήλικες αποθέτουν στο βιβλίο, παρά τις τεράστιες ελπίδες που στηρίζουμε όλοι στη σχέση με την έντυπη αφήγηση, η αναγνωστική στάση της κοινωνίας μας πάσχει. Ακόμα και οι ενισχυτικές πρωτοβουλίες δημόσιων και ιδιωτικών φορέων, που στρατεύονται στον αγώνα της «φιλαναγνωσίας», δεν έχουν να επιδείξουν ουσιαστικά αποτελέσματα. Η «φιλαναγνωσία» άλλωστε ως όρος είναι απολύτως νεογέννητος.

Ο ΣΚΟΠΟΣ ΑΓΙΑΖΕΙ ΤΑ ΜΕΣΑ;

Μ' άλλα λόγια, βιβλίο να 'ναι κι ό,τι να 'ναι; Γιατί η υπερβολική μας πίστη στη δύναμη του βιβλίου έχει φτάσει πια να υποκαθιστά κάθε κριτήριο επιλογής. Στην προσπάθειά μας να εξασφαλίσουμε τα ευεργετικά οφέλη της ανάγνωσης για τα παιδιά μας, ξεχνάμε ότι υπάρχουν βιβλία καλά και βιβλία κακά. Βιβλία που δεν ωφελούν ούτε τους μικρούς αναγνώστες τους, ούτε την υπόθεση του ίδιου του βιβλίου.

ΘΕΛΕΙ ΑΡΕΤΗ ΚΑΙ ΤΟΛΜΗ... ΤΟ ΔΙΑΒΑΣΜΑ!

Και η επιλογή του κατάλληλου βιβλίου για τους μικρότερους ακόμα περισσότερη. Στις έξι σαββατιάτικες μηνιαίες συναντήσεις μας, θα προσπαθήσουμε ακριβώς να συζητήσουμε τα κριτήρια, τους στόχους, τις προοπτικές μιας οργανωμένης, σχεδιασμένης και δημιουργικής σχέσης με το βιβλίο, οι πόλοι της οποίας θα είναι δύο: τα παιδιά και οι έφηβοι από τη μία, και οι ενήλικες από την άλλη. Θα συζητήσουμε θέματα που αφορούν τη θέση του παιδικού βιβλίου μέσα στην ανθρώπινη κοινωνία, το παρελθόν του, το παρόν του και το μέλλον του.

ΝΑ ΤΟ ΣΥΖΗΤΗΣΟΥΜΕ;

Τελικά ο στόχος αυτών των συναντήσεων είναι να διευκολύνει τον σημερινό γονέα στις δύσκολες αποφάσεις που καλείται να πάρει, στις ακόμα πιο δύσκολες επιλογές που πρέπει να κάνει και στις μάχες που αναγκάζεται να δίνει, συνοδεύοντας τα παιδιά του στην πορεία τους προς την ενηλικίωση. «Στο κάτω κάτω της γραφής», η παιδική λογοτεχνία έχει ήδη αποτυπώσει, περιγράψει, υμνήσει και αναλύσει τα περισσότερα απ' αυτά τα τεράστια ζητήματα, που αντιμετωπίζει ο γονιός στη σχέση του με το παιδί του και με την εποχή του.

Κύκλος συναντήσεων «Δεν διαβάζει, δεν διαβάζει!» στο Μουσείο Ηρακλειδών με την ομάδα «Στο κάτω κάτω της γραφής», δηλαδή την Ελένη Σβορώνου και τη Μαρία Αγγελίδου.

Έναρξη: Σάββατο 17 Ιανουαρίου 2015, 18:00-20:00
Για περισσότερες πληροφορίες, πατήστε εδώ.

Twitter