«Ποίηση και πολιτική εμπράκτως»

του Πέτρου Πολυμένη

Οι έντονες κοινωνικές συνθήκες που διαπερνούν πλέον την καθημερινότητα όσων κατοικούν σε αυτό τον τόπο, αντανακλώνται συχνά και στην ποίηση που γράφεται σήμερα. Μια ποίηση που ολοένα και περισσότερο απομακρύνεται από ιδιωτικά οράματα, επιδιώκοντας ένα διευρυμένο πεδίο αναφοράς και μια διαφορετική ισορροπία ανάμεσα στο ιδιωτικό και το δημόσιο. Παρ' όλ' αυτά παραμένει το αίτημα μιας μορφικής αναζήτησης στην ποιητική γραφή, ικανής να προσδώσει νέες αποχρώσεις στο τι εντέλει λέει ένα ποίημα. Απόπειρα μιας τέτοιας μορφικής αναζήτησης δίνεται στη συνέχεια έχοντας διπλή αφετηρία. Αφετηρία πρώτη οι λεγόμενες «Αποφάσεις», δηλαδή τα κατεξοχήν κανονιστικά κείμενα της πολιτικής εξουσίας, όπως συντελείται για παράδειγμα σε ένα υπουργείο. Αφετηρία δεύτερη το ποιητικό βιβλίο του Κώστα Μαρδά Αθήνα με Θολό Ποτάμι (εκδ. Άγκυρα, 2009), το οποίο προσφέρει την «πρώτη ύλη» στην οποία το ποιητικό υποκείμενο δεν είναι ξεκομμένο από τον περίγυρο του παρόντος χρόνου, οι δε στίχοι του «κουβαλάνε» κάτι μεστό για τους τρόπους της πολιτικής εξουσίας στην Ελλάδα.

Ιδού λοιπόν το ακόλουθο κείμενο, εν είδει ανασύνθεσης στίχων του Μαρδά, που αποτελεί και μια ποιητική χειραψία πάνω στην άβυσσο της σημερινής εποχής.

ΕΛΛΗΝΙΚΗ ΠΟΙΗΤΟΚΡΑΤΙΑ
ΥΠΟΥΡΓΕΙΟ ΕΙΚΟΝΟΠΟΙΕΙΑΣ
ΓΕΝΙΚΗ ΓΡΑΜΜΑΤΕΙΑ ΚΑΡΦΩΜΕΝΩΝ ΛΕΞΕΩΝ
Διεύθυνση: Ματωμένων Ονείρων & Υπερρεαλισμού γωνία
Πληροφορίες: Κώστας Μαρδάς
ΑΠΟΦΑΣΗ
Θέμα: Αθήνα με Θολό Ποτάμι
Έχοντας υπόψη ότι:
Μεθυσμένοι ποιητές δικάζουν δικαστές (σ. 24)
Βουλιάζουμε σε λίμνη από μέλι (σ. 20) και ζούμε μικροθανάτους μοβ (σ. 21)
Το κορίτσι περιέφερε το συκώτι σου που έβγαζε άνθη (σ. 25)
Η γωνία έσταξε τα δάκρυά σου, μα είπαμε πώς ήταν υγρασία (σ. 30)
Σ' ένα χρυσάνθεμο λυγίζει η ισχύς (σ. 120)
Πίσω από πόρτες δρύινες ουρείς δικαιοσύνη (σ. 117)
Βουλευτές αμέριμνοι στα έδρανα με κεφαλή αγελάδας ψάλλουν ευλαβικά το «Ωσαννά»
Στο τέλος όλα έγιναν μισθοί και χειραψίες (σ. 48)
Άσε ν' ανθίζουν όνειρα κι ας είναι σκλαβωμένα (σ. 124)
Αποφασίζουμε
Αθανασία οι αγώνες μας. Τα παιδιά μας.
Σ' αγιάσματα και σε πλαγιές να ψάχνουμε κρυφές αλήθειες (σ. 123)
Ν' ανάψουμε τσιγάρο σε συγγενικούς θεούς (σ. 94)
Τραγούδια αιδοία θάλασσες, ατέλειωτα ταξίδια (σ. 121)
Να ζηλέψουμε τ' αγάλματα, τα καφενεία και τους σεμνούς τους τάφους (σ. 97)
Να μου δώσεις μ' ένα σου χαμόγελο όλους τους καημούς (σ. 84)
Την αυτοπολιορκία στο κλιματιζόμενο κρυφό μας Κράτος (σ. 106)
Ένας δίκαιος άνθρωπος να στηθεί στον ουρανό, δυνατός, ολοδικός μας Θεός (σ. 108)
Άυριο ένας νέος ήλιος γεννιέται. Καλημέρα, Φαέθοντα.